Trybuna Ludu, marzec 1953 (VI/60-90)
1953-03-01 / nr. 60
„2 , _ .. TRYBUNA LUDU____________________________________________________________________________________Nr 60 Prasa radziecka o zbiorze dokumentów demaskujących agresywną politykę USA wobec Polski (f) MOSKWA (PAP). Dzienniki „Prawda“, „Izwiestia", „Komeomolskaja Prawda“ zamieszczają informację TASS o opublikowaniu przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych PKL zbioru dokumentów demaskujących wrogą przeciwko działalność rządu USA Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. „Straszny dwór“ Moniuszki w teatrze w Leningradzie (f) MOSKWA (PAP).,W roku bieżącym Mały Teatr Operowy w Leningradzie wystąpił z urozrriaiconym repertuarem oper i baletów. Wśród nowych pozycji repertuarowych zaplanowanych na 1953 r. figuruje również opera Moniuszki „Straszny dwór" Wspólne obrady wojskowych atlantyckich i hitlerowskich generałów ff) BERLIN (PAP). Jak donosi agencja ADN, w Wuerzburgu odbyła się tajna konferencja rzeczoznawców wojskowych niektórych krajów Europy zachodniej z przedstawicielami faszystowskiego związku Żołnierzy („Soldatenbund“) w Północnej Bawarii. W konferencji tej uczestniczyli: brytyjski rzeczoznawca wojskowy —■ Liddel Hart, van Broekhuizen (Holandia), dr Welser Carus (Austria), b. hitlerowski general-major von Schleinitz oraz Condne -7- współpracownik urzędu Blanka. Eksperci zagraniczni i oficerowie hitlerowscy dyskutowali nad środkami przyśpieszenia budowy armii zachodnio-niemieckiej. Podobne konferencje mają się odbyć również w wielu innych prowincjach Niemiec zachodnich. Von Schleinitz, b. generalmajor Wehrmachtu hitlerowskiego, zapewnił uczestniczących w konferencji rzeczoznawców wojskowych, że oficerowie hitlerowscy gotowi są współdziałać aktywnie w tworzeniu „armii europejskiej“ * (t) BERLIN (PAP). Agencja ADN donosi z Bonn, źe nieoficjalny minister spraw wojskowych w rządzie bońsklm Blank wraz z byłymi oficerami hitlerowskiego Wehrmachtu przygotował projekt ustawy o obowiązku służby wojskowej oraz regulamin wojskowy dla przyszłej armii zachodnio-niemieckiej. W y w łaszczenie gruntów „United Fruit4' w Gwatemali (f) NOWY JORK (PAP). Jak donosi agencja „United Press“ rząd Gwatemali wydał dekret w sprawie wywłaszczenia około 225 tysięcy akrów ziemi, należącej do amerykańskiego towarzystwa „United Fruit Company“. Zgodnie z dekretem wywłaszczeniu ulegnie 80 proc. gruntów pozostających w ręku tego towarzystwa na wybrzeżu Gwatemali, wzdłuż Oceanu Spokojnego. Bezprawne zagarnięcie statku chińskiego przez władze angielskie (f) PEKIN (PAP). Jak donosi agencja Nowych Chin, przewodniczący rządu ludowego prowincji Guandun — E. Czian-in wystosował do władz angielskich w Hongkongu protest przeciwko zagarnięciu chińskiego statkb rybackiego „Iuiciun“, który znajdował się w Hongkongu. Protest stwierdza, że statek „Iuiciun“ jest piątym z kolei statkiem chińskim zagarniętym przez władze angielskie W kilku zdaniach NOWY REAKCYJNY KROK PRZYWÓDCÓW LABOUR PART'S LONDYN. Dziennik „Daily Worker" donosi o nowym reakcyjnym pociągnięciu przywódców partii labourzystowskiej. Komitet wykonawczy tej partii powziął ostatnio decyzję zabraniającą członkom partii należenia do daiszych 18 organizacji postępowych, walczących o pokój, o przyjaźń z narodami ZSRR, Chin i krajów demokracji ludowej. TERROR FRANCUSKICH WŁADZ KOLONIALNYCH W TUNISIE PARYŻ. „Humanite“ podaje, że trybunał wojskowy w Tunisie wydał w piątek wyrok skazujący dwóch patriotów tu.niS'kic’n na karę śmierci, jednego na dożywotnie roboty przymusowe, a siedmiu na kary więzienia od 7 do 20 lat ZJAZD FASZYSTÓW W RZYMIE BERLIN. Dziennik „Nacht-Express" donosi z Rzymu, że w stolicy Włoch odbył się ostatnio zjazd faszystowski. Wzięli w nim udział byli kierownicy SS oraz faszyści z'Włoch, Belgii i Holandii. Uczestnicy zjazdu zadeklarowali gotowość poparcia dążeń do utworzenia tzw. „armii europejskiej", jak również gotowość bezwzględnej walki przeciwko siłom patriotycznym w swoich krajach. NA POLICJE NIE BRAK FUNDUSZÓW RZYM (PAP). Izba Posłów uchwaliła projekt ustawy o wyasygnowaniu dla ministerstwa spraw wewnętrznych jeszcze pięciu miliardów lirów na potrzeby policji. Posłowie opozycyjni głosowali przeciwko temu projektowi. WYBUCH WE WŁOSKIEJ FABRYCE PROCHU RZYM. w Gallicano koło Lucca (Włochy środkowo - zachodnie), nastąpił wybuch w fabryce prochu. 12 osób zginęło, a 10 odniosło rany. USA prowadzą wojnę bakteriologiczną w Korei Zeznania jeńra amerykańskiego majora Roy H. Bley’a (f) PEKIN (PAP). Agencja Nowych Chin ogłosiła pełny tekst zeznań złożonych i podpisanych przez oficera służby zaopatrzenia bojowego i technicznego pierwszej brygady lotniczej korpusu piechoty morskiej USA majora Roy II. BIey‘a: Nazywam się Roy Bley, .festem majorem korpusu piechoty morskiej USA. Mój numer osobisty — 010450. Mam 39 lat. Jestem żonaty i mam dwoje dzieci. Mieszkam Stanach Zjednoczonych, w stanie Kasforriia, w mieście Santa-Ana. Orange Avenue, 1333. Mniej więcej w ciągu pięciu tygodni, które poprzedziły strącenie mePrzybyłem na bazę K-3 u Korei 28 maja 1952 r. i nazajutrz, 29 maja. zestaleni mianowany of’cerem służby zaopatrzenia bojowego ' technicznego pierwszej brygady lotnicze, korpusu piechoty morskiej. Poprzedni oficer służby zaopatrzenia bojowego i technicznego te: brygady wyjechał w początkach maja 1952 r. do Stanów Zjednoczonych, a jego obowiązki pełnił technik-sierżant służby zaopatrzenia bojowego i technicznego McGarry. Wieczorem 2 czerwca McGarry, pracując wraz ze mną w sekcji zaopatrzenia bojowego i technicznego oddziału G-4 (oddział obsługi zaplecza), omawiał ze mną bieżące sprawy zaopatrzenia bojowego i technicznego oraz zapoznał mnie z problemami i szczegółami mej pracy. Tego samego wieczora opowiedział mi o zasadniczych faktach dotyczących wojny bakteriologicznej, którą w owym czasie prowadziła brygada. Zakomunikował ml, że „VMF- 513“ — 513 eskadra nocnych myśliwców piechoty morskiej, stacjonująca w bazie K-8, zrzuca bomby bakteriologiczne, współdziałając z trzecią brygadą bombowców. Eskadra zaczęła zrzucać te bomby na początku 1952 r. Żołnierze i oficerowie służby zaopatrzenia bojowego i technicznego „VMF-513“ przeszkoleni zostali przez personel trzeciej brygady bombowców, który zajmował się specjalnymi rodzajami broni i korzystali z jego pomocy w stosowaniu bomb bakteriologicznych. Broń tę eskadra otrzymywała bezpośrednio ze składu bomb w bazie K-8, którą obsługiwał wyłącznie personel lotnictwa wojskowego. Później, w marcu 1952 „VMJ-1“ (pierwsza eskadra for. tograficznego rozpoznania 33 pułku lotniczego piechoty morskiej) również zaczęła zrzucać bomby bakteriologiczne. Personel służby zaopatrzenia bojowego 1 technicznego był specjalnie wyznaczony do tego celu spośród żołnierzy i oficerów pułku 1 odkomenderowany do Rano 5 czerwca 1952 r.*szef oddziału obsługi zaplecza pierwszej lotniczej brygady piechoty morskiej pułkownik Clark wezwał mnie do swego gabinetu, w którym był sam i zapytał, jakie są moje -postępy w dziedzinie zapoznawania się ze służbą zaopatrzenia bojowego i technicznego. Pomówiwszy ze mną o niektórych bieżących sprawach służbowych, zawahał się przez chwilę, przerzucił papiery leżące na biurku, przeszedł się kilka razy po pokoju i wreszcie powiedział: „Teraz, Bley, przejdźmy do zasadniczej sprawy, dla której pana tutąj wezwałem. Chodzi o powierzony brygadzie lotniczej program stosowania specjalnych rodzajów broni, chodzi o stosowanie bomby bakteriologicznej“. Następnie znowu usiadł przy biurku i zapytał: „Czy McGarry mówił o tym z panem?“. Odpowiedziałem, że mówił o tym tylko w ogólnych zarysach. Wówczas Clark powiedział: „Aby pomóc panu zorientować się sprawie i zapoznać pana ze stow sowaniem tej broni w chwili obecnej, opowiem panu pokrótce, w jaki sposób broń ta była stosowana dotychczas“. Lotnictwo nasze zaczęło zrzucać te bomby na rozkaz dowództwa naczelnego w Waszyngtonie wczesną zimą 1951 r., posługując się początkowo w tym celu samolotami „B-29“, które miały swą bazę na wyspie Okinawa, a następnie „B- 26“ z trzeciej brygady bombowców, która stacjonowała w bazie K-8 (Kunsan, Korea). Później do zrzucania tych bomb zaczęto używać również różnych typów myśliwców oraz 513 eskadry lotnictwa piechoty morskiej, która również miała swą bazę na K-8. Eskadra ta, która wchodziła w skład 33 pułku lotniczego piechoty morskiej i miała samoloty „F7F“ (Tigercat), wciągnięta została do realizacji tego programu przez lotnictwo wojskowe z następujących przyczyn: była to eskadra myśliwców przystosowanyth do lotów nocnych, toteż mogła zrzucać bomby , z zachowaniem większego bezpieczeństwa; stacjonowała ona w bazie K-8, gdzie znajdowały się bomby bakteriologiczne; dowództwo naczelne lotnictwa wojskowego uznało, że zdobycie przez eskadrę lotnictwa piechoty morskiej pewnego doświadczenia i pewnych wiadomości będzie niezwykle pożyteczne dla lotnictwa morskiej i dla samej piechoty eskadry w wypadku, gdy broń bakteriologiczną zacznie się stosować na szeroką skalę. Będzie to pożyteczne — w sensie zdobycia do-j świadczenia — nie tylko dla.) go samolotu w dniu 8 lipca 1952 r. w Korei Północnej, byi łem oficerem służby bojowego technicznego zaopatrzenia sztabu pierwszej brygady lotniczej korpusu piechoty morskiej w Korei. Poniższe fakty dotyczące wojny bakteriologicznej podaję z własnej i nieprzymuszonej woli. tej eskadry, tworząc jednostkę bojową specjalnych rodzajów bhoni. Zanim eskadra zaczęła zrzucać te bomby, personel jej był w ciągu dwóch tygodni szkolony przez grupę lotników specjalnych rodzajów broni, skierowanych do eskadry z bazy K-8. Grupa ta w składzie dwóch oficerów i sześciu żołnierzy uczyła personel służby zaopatrzenia bojowego i technicznego zasad obchodzenia się z bombami oraz przechowywania bomb, jak również metod przestrzegania przepisów bezpieczeństwa. Nawet wtedy, kiedy eskadra zaczęła już stosować tę broń, grupa pozostawała w składzie eskadry w ciągu dwóch czy trzech tygodni dla kontroli i dalszego instruktażu. Pierwsza partia bomb bakteriologicznych zamówiona została w 6405 brygadzie lotnictwa wspierającego, mającej swą bazę w Taegu, i otrzymana przez personel służby zaopatrzenia bojowego i technicznego „VMJ-1“ oraz przez członków grupy specjalnych rodzajów broni lotnictwa wojskowego w bazie zaopatrzenia eskadry (543) w Ulsanie. Przepisy bezpieczeństwa, zwłaszcza w pierwszym stadium stosowania broni bakteriologicznej, były w bazie K-3 (baza 33 pułku lotniczego piechoty morskiej w Phohangu, Korea) niezwykle surowe. O stosowaniu tej broni wiedzieli tylko niektórzy pracownicy sztabu brygądy lotniczej, dowódca pułku 1 dowódcy eskadr, lotnicy wykonujący zadania, szef pułkowego składu bomb oraz personel służby zaopatrzenia bojowego technicznego wchodzący w skład i grupy specjalnych rodzajów broni, która to grupa faktycznie dokonywała całego przewozu i załadunku bomb na samoloty. Dostawą bomb bakteriologicznych zajmowała się jednostka specjalnych rodzajów broni w „VMJ-1“, którą kierowano w tym celu bezpośrednio do 6.405 brygady lotnictwa wspierającego, o czym uprzednio wysyłano poufną wiadomość. ekip samolotów, lecz również dla personelu służby zaopatrzenia' bojowego i technicznego, który będzie pomagał personelowi lotnictwa specjalnych rodzajów broni w operacjach pomocniczych 513 eskadra zaczęła stosować bomby bakteriologiczne w początkach 1952 r., a w marcu do realizacji, tego programu wciągnięta została przez dowództwo lotnictwa wojskowego eskadra „VMJ-1" przede wszystkim dlatego, że wykonywała ona operacje pomocnicze, zajmując się głównie fotograficznym rozpoznaniem i mogła zrzucać bomby nie wywołując podejrzeń; po drugie, w toku swej zwykłej pracy samoloty tej eskadry latały nad wszystkimi rejonami Korei Północnej, po trzecie zaś, w bazie K-3, gdzie stacjonowała ta eskadra, znajdował się personel, który nauczono obchodzić się ze specjalnymi rodzajami broni, i wobec , tego mógł on stać się trzonem nieodzownego personelu obsługi Następnie Clark przerwał zapytał: „Co sądzi pan o stosowaniu bomb bakteriologicznych?“. Odpowiedziałem: „Sir, jest to nie tylko sprzeczne z moimi zasadami, lecz bezwarunkowo zhańbi dobre imię korpusu piechoty morskiej“. Pułkownik oświadczył, że podobnie jak wszyscy pozostali w brygadzie, również nie aprobuje stosowania bomb bakteriologicznych, lecz że władza wyższa dała nam taki rozkaz, i nam nie pozostaje nic innego, jak tylko wykonywać jej rozkazy. Pułkownik Clark powiedział mi następnie, że dowódca p'erwszęj lotniczej brygady piechoty morskiej generał Jerome obecny był na naradzie w sztabie piątej formacji lotniczej w drugiej połowie maja, gdzie zapoznano go z planem, w myśl którego pierwsza lotnicza brygada piechoty morskiej ma wziąć bardziej aktywny udział w stosowaniu broni bakteriologicznej. Następnie po powrocie do bazy K-3 generał Jerome zwołał naradę oficerów sztabu, na której obecni byli: zastępca dowódcy Lamson-Scribner, szef sztabu pułkownik Schwäble, o ile sobie przypominam, szef oddziału zwiadowczego pułkownik Stage, szef oddziału wyszkolenia operatywnego i bojowego pułkownik Wendt oraz on sam. Na naradzie tej generał Jerome szczegółowo omówił wspomniany/ pian i w ogólnych zarysach określił zadania różnych oddziałów sztabu. Na naradzie tej poistanowiono, że ja jako oficer 'służby zaopatrzenia bojowego i technicznego zostanę po przybyciu — po trzech dniach — zawiadomiony o tym planie, ponieważ wypadnie mi zajmować się wieloma zagadnieniami związanymi z pracą oddziału służby zaplecza. Pułkownik Clark oświadczy] następnie, że na naradzie tej omawiano również zagadnienie stref bombardowania. „JOC" (Joint Operational Centr. — ośrodek koordynowania wspólnych operacji) postanowił, że na głębokim zapleczu nieprzyjaciela ma być stworzona strefa zakażona, która przecinać cały półwysep powinna koreański, obejmując wszystkie główne linie komunikacyjne nieprzyjaciela. Tak więc oba nasze pułki 33 pułk lotniczy piechoty morskiej oraz 12 pułk lotniczy piechoty morskiej — włączone zostały do tego planu; eskadry „VMJ-1" oraz „VMF-513“ 33 pułku lotniczego piechoty morskiej miały w dalszym ciągu stosować broń bakteriologiczną i to na znacznie szerszą skalę; eskadry 33 pułku lotniczego, w którego skład wchodziły samoloty „F9F“ („Panther“), miały przygotować się do zrzucania bomb bakteriologicznych i znajdować się w stanie gotowości bojowej na wypadek, gdy ośrodek koordynowania wspólnych operacji rozkaże również im zrzucać bomby. Samoloty „AD“ („Skyraider“) 12 pułku lotniczego piechoty morskiej miały natychmiast przystąpić do zrzucania bomb bakteriologicznych na małą skalę, zaopatrując się w te bomby w bazie K-8 i startując z tej bazy dopóty, dopóki ze Stanów Zjednoczonych nie nadejdzie specjalne wyposażenie. Później podejmą działania na wielką skalę,, otrzymując bomby z magazynu swej własnej bazy K-6 w Phentheku. Następnie pułkownik Clark polecił mi wykonać jak najszybciej kilka zadań: Skontaktować się z dowództwem 6405 brygady lotnictwa wspierającego w Taegu i porozumieć się z nim co do zwoła13 czerwca udałem się na bazę K-6, aby zlustrować skład bomb 12 pułku lotniczego piechoty morskiej i dowiedzieć się od szefa służby zaopatrzenia bojowego i technicznego tego pułku, w jaki sposób zamierza przechowywać bomby bakterioo logiczne. Zapytałem go czy wie projektowanym stosowaniu przez 12 pułk lotniczy specjalnej broni — bomby bakteriologicznej. Odpowiedział, że dowódca pułku pułkownik Gaylor poinformował go o tym przed jakimiś dziesięcioma dniami. Pułkownik Gaylor oświadczył mu, że przez kilka jeszcze tygodni trzeba będzie wstrzymać się z tworzeniem zapasu bomb. Zanim na K-6 stworzony zostanie zapas bomb, pułk będzie musiał nauczyć kilku ludzi jak się z nimi obchodzić. Pułkownik Gaylor kazał mu wyznaczyć około dziesięciu osób z personelu składu bomb, ludzi pewnych, którzy jego zdaniem, mogą być dopuszczeni do tajnej roboty, nie tych jednakże, którzy pełnią w składzie główne funkcje; ludzi tych należy wysłać na bazę K-8, gdzie przejdą przeszkolenie w trzeciej brygadzie bombowców. siątka ta została wysiana Dziena bazę K-8 11 czerwca mniej więcej na cztery tygodnie. Sprawdziłem warunki przechowywania bomb i poufnych informacji. Powiedziałem w jaki sposób eskadra „VMJ-1“ otrzymuje bomby bakteriologiczne i dodałem, że będę miał dokładniejsze informacje w tej sprawie za kilka dni, po naradzie, jaką pułkownik Clark i ja przeprowadzimy z personelem: brygady lotnictwa wspierającego w Taegu, I wresżbie poleciłem mu udać się do bazy K-3 i zapoznać się, w jaki sposób przechowuje się w tej bazie bomby, oraz pojechać w wolnej chwili do bazy K-8, aby zapoznać się z metodami przechowywania bomb również w tej bazie. 16 czerwca udałem się do Taegu, aby omówić z dowództwem 6405 brygady lotnictwa wspierającego sprawę zwiększania dostaw bomb bakteriologicznych dla pierwszej lotniczej brygady piechoty morskiej. Pułkownik Clark nie mógł udać się ze mną. Narada odbyła się w gabinecie dowódcy 6405 brygady lotnictwa wspierającego, gdzie zastałem również szefa służby zaopatrzenia bojowego i technicznego. Dowiedziałem się, że od grudnia 1951 roku 6405 brygada lotnictwa wspierającego dostarcza bomb bakteriologicznych 3 brygadzie bombowców, stacjonującej w bazie K-8. Początkowo bomby te dostarczane były w niewielkich ilościach, a nia narady w sprawie zwiększenia bieżącego zaopatrzenia w bomby bazy K-3, a następnie podjąć kroki mające na celu zorganizowanie zaopatrzenia w bomby bazy K-6. Skontrolować, czy na bazach K-3 i K-8 istnieją nieodzowne warunki dla przechowywania bomb. Polecono mi również sprawdzić jakie przepisy bezpieczeństwa stosuje się w składach 33 pułku lotniczego piechoty morskiej, gdzie znajdowały się bomby bakteriologiczne oraz polecić szefowi składu bomb 12 pułku lotniczego piechoty morskiej, aby przygotował się do zastosowania dodatkowych środków bezpieczeństwa, kiedy do jego magazynu dostarczone bomby bakteriologiczne. zostaną Pułkownik Clark podkreślił, że względy bezpieczeństwa wymagają przestrzegania najsurowszych środków, ostrożności. Oświadczył on, że oddział obsługi zaplecza nie powinien wysyłać żadnych pism, że wszystkie instrukcje należy dawać w formie ustnej, z wyjątkiem nieodzownych oficjalnych rozkazów i raportów. Kiedy opuszczałem jego gabinet pułkownik Clark powiedział: „Bley, wiem, że jest to nieprzyjemne zadanie, ale spodziewam się, że pan dołoży wszelkich starań, aby powierzoną panu pracę wykonać“. 9 czerwca udałem się wraz z McGarry do szefa składu bomb 33 pułku lotniczego piechoty morskiej, aby sprawdzić warunki przechowywania bomb bakteriologicznych. Okazało się, że warunki są zadowalające. Szef składu powiedział mi, że jednostka specjalnych rodzajów broni otrzymała te bomby bezpośrednio od lotnictwa wojskowego. Poleciłem mu, aby przygotował więcej miejsca na przechowywanie bomb, ponieważ zużycie bomb wzrośnie i będzie prawdopodobnie miał do czynienia z 2 lub 3-krotnie większą liczbą bomb niż poprzednio. następnie zaczęły nadchodzić dużymi partiami. Dostawa bomb dla bazy K-3 rozpoczęła się w marcu 1952 roku. Dowódca brygady zakomunikował mi, że mniej więcej czerwca „FAMCOM“ (Far East 1 Material Command — Główny Urząd Zaopatrzenia Technicznego Sił Lotniczych na Dalekim Wschodzie) zawiadomiło go, że pierwsza brygada lotnicza piechoty morskiej powinna rozszerzyć skalę wykorzystania bomb bakteriologicznych w bazie K-3 i powinna również zorganizować zaopatrywanie bazy K-6 w bomby bakteriologiczne. Zbadałem wszystkie szczegóły dotyczące otrzymywania 1 dostawy bomb, zapoznałem się z szyfrem, typami bomb i trybem dostarczania informacji. Umówiliśmy się, że eskadra „VMJ-1“ będzie nadal wysyłać swe zapotrzebowanie na bomby bakteriologiczne, dopóki nie zostanie urządzony skład bomb bakteriologicznych w bazie K-6 — a wówczas wszystkie zapotrzebowania na bomby dla obu pułków będą wysyłane przeze mnie ze sztabu pierwszej brygady lotniczej. Nastąpi to mniej więcej około sierpnia. Zawiadomiłem o tych wszystkich decyzjach ustnie pułkownika Clarka i innych oficerów, których to dotyczyło. 7 lipca pułkownik Clark zawiadomił mnie, że na 10 lipca zwołuje naradę szefów obsługi zaplecza oraz służby zaopatrzenia bojowego technicznego 12 i 33 pułków lotniczych piechoty morskiej, jak również niektórych oficerów z jednostek specjalnych rodzajów broni eskadry „VMJ-1“. Na naradzie omawiane będą zagadnienia związane z rozszerzeniem skali stosowania bomb bakteriologicznych. Nazajutrz wraz z szefem sztabu pierwszej lotniczej brygady piechoty morskiej pułkownikiem Schwäble udałem się na K-6 i odbyłem rozmowę wstępną z szefem służby zaopatrzenia bojowego i technicznego 12 pułku lotniczego. Powiedział mi, że będzie mógł przyjąć transport bomb bakteriologicznych, gdy tylko grupa personelu, która będzie miała do czynienia z bombami, zakończy przeszkolenie w bazie K-8. Nastąpi to mniej więcej 12 lipca. ku, Tegoż dnia, 8 lipca 1952 rowracając z pułkownikiem Schwäble z bazy K-6 do bazy K-3 zmyliliśmy drogę i zostaliśmy zestrzeleni przez artylerię przeciwlotniczą za linią frontu w Korei Północnej ROY H. BLEY, major amerykańskiego korpusu piechoty morskiej, nr. osobisty 010450 Korea Północna, 21 stycznie 1953 roku Stosowanie broni bakteriologicznej otoczone ścisłą tajemnicą Inslrukcje pułkownika Clarka Organizacja zaopatrzenia w bomb> bakteriologiczne Walki w Korei (f) MOSKWA (PAP). Agencja TASS donosi z Phenjanu: W komunikacie ogłoszonym w dniu 28 lutego dowództwo naczelne Koreańskiej Armii Ludowej podaje, że jednostki armii ludowej i oddziały ochotników chińskich prowadzą walki z nacierającymi wojskami interwentów amerykańsko - angielskich i wojskami lisynmanowskimi. 28 ub. m. zestrzelono 7 samolotów nieprzyjacielskich SK (f) PEKIN (PAP): Agencja Nowych Chin donosi z’Phenjanu: Przygotowując się do rozszerzenia agresji w Korei, interwenci amerykańscy wzmogli nasyłanie szpiegów i dywersantów na zaplecze wojsk ludowych Centralna Koreańska Agencja Telegraficzna podaje, że ludność Koreańskiej Republiki Ludowo- Demokratycznej przejawia głęboką czujność'! patriotyzm, demaskując szpiegów i dywersantów. Za sukcesy, osiągnięte w walce z wrogą agenturą odznaczono 2.031 osób orderami i medalami KRLD. a 5.582 osoby otrzymały nagrody. Konferencja w Rzymie nowym dowodem zaostrzania się sprzeczności w obozie i m pe ria listy ezn y m Poufne narady Arienauera z dostojnikami watykańskimi (f) RZYM (PAP). Prasa donosi, że po konferencji ministrów spraw zagranicznych sześciu krajów należących dc organizacji sch um a newskiej, odbyła się konferencja Adenauera i Bidault w sprawie Saary. Konferencja ta nie dała żadnych rezultatów Adenauer zakomunikował, że odrzuca całkowicie francuski punkt widzenia w sprawie Saary. Jak wynika z doniesień prasy. Adenauer przeciwstawiając się tzw. „protokółom dodatkowym“ rządu francuskiego oraz występując przeciwko kompromisowi w sprawie Saary, korzystał z pośredniego poparcia Departamentu Stanu i Watykanu. Kanclerz rewizjonistycznego reżimu. bońskiego odbył — jaK podaje oficjalna agencja zachodnio-niemiecka DPA — dłuższą i wyczerpującą naradę z watykańskimi sekretarzami stanu — Tardinim i Montinim. Rozmowy te miały charakter poufny i toczyły się w atmosferze bliskiej współpracy. Po ich zakończeniu Adenauer udekorował kilku dostojników watykańskich odznaczeniami Trizonii. Adenauer utrzymywał również kontakt z USA w Rzymie za ambasadorem pośrednictwem De Gasperiego. (f) MOSKWA (PAP). Jak podkreśla dziennik „Izwiestia“, stanowisko Adenauers w Rzymie było podyktowane przeświadczeniem, że amerykańskie kola rządzące popierają w całej pełni pretensje odwetowców zachodnio-niemieckich do dominującej roli w „armii europejskiej“, oraz że~ pretensje te są wyrazem żądań wysuniętych przez Dullesa i Bruce'a. „Izwiestia“ podkreślają, że obrady konferencji rzymskiej ujawniły sprzeczności interesów, istniejące między Francją Włochami, Holandią, Belgią i a Luksemburgiem. Nie znaczy to jednak bynajmniej, że sprzeczności francusko-niemieckie zostały usunięte Francuski minister spraw zagranicznych Georges Bidault wyraził, co prawda, gotowość zrewidowania tzw. „protokołów dodatkowych“ i przedstawienia ich w nowej wersji, lecz nie mógł wyrzec się ich w całości, ponieważ w takim wypadku — jak podkreśla jednomyślnie prasa francuska — zniknęłyby Wszelkie szanse ratyfikacji układu w sprawie „Wspólnoty Europejskiej“ przez Francuskie Zgromadzenie Narodowe. Jak wynika z komunikatu ogłoszonego w Rzymie, uczestnicy konferencji nie osiągnęli żadnego nia. Nie dały także porozumiepozytywnych rozmowy, wyników jakie odbyły się poza salą konferencyjną między Bidault a Adenauerem. Po rozmowach Dullesa w stolicach krajów zachodnio-europejskich i po rokowaniach francusko-brytyjskich w Londynie — konferencja sześciu ministrów w Rzymie była nowym dowodem zaostrzania się sprzeczności w obozie imperialistycznym, Dywersyjna działalność titofaszystów zmierza do zwiększenia napięcia międzynarodowego i zagraża pokojowi na Bałkanach Nota rządu Bułgarii do Jugosławii (f) SOFIA (PAP), 26 lutego ministerstwo spraw zagranicznych Bułgarskiej Republiki Ludowej wystosowało do ambasady jugosłowiańskiej w Sofii notę, która stwierdza m. in.: W szeregu swych poprzednich not do jugosłowiańskiego ministerstwa spraw zagranicznych ministerstwo spraw zagranicznych Bułgarskiej Republiki Ludowej przytoczyło liczne fakty wrogiej polityki rządu jugosłowiańskiego wobec Bułgarskiej Republiki Ludowej i narodu bułgarskiego. Dla prowadzenia tej polityki na terytorium Jugosławii werbuje się i szkoli szpiegów i dywersantów, których następnie przerzuca się na terytorium bułgarskie, aby wykonywali powierzone im zadania szpiegowskie i dywersyjne. Jugosłowiańska »straż graniczna i inne organy systematycznie dokonują prowokacji w celu utrzymywania stanu stałego napięcia na granicy bułgarsko-jugosłowiańskiej. W rezultacie okrutnego terroru obywatele bułgarscy w Jugosławii pozbawieni są możności utrzymywania kontaktu z ambasadą bułgarską w Belgradzie. Radio i prasa jugosłowiańska prowadzą bezczelną i brutalną kampanię antybułgarską, za pomocą której rząd jugosłowiański usiłuje usprawiedliwić swą wrogą politykę wobec Bułgarskiej Republiki Ludowej oraz podsycić nastroje szowinistyczne i uczucia antybułgarskie w pewnych kołach narodu jugosłowiańskiego, Charakterystycznym i stałym wyrazem tej wrogiej polityki rządu jugosłowiańskiego wobec Bułgarskiej Republiki Ludowej jest również szereg aktów jugosłowiańskiego ministerstwa spraw zagranicznych i władz jugosłowiańskich, zmierzających do podważenia normalnych stosunków dyplomatycznych między Bułgarią a Jugosławią. Ambasada Bułgarskiej Republiki Ludowej w Belgradzie została całkowicie zablokowana przez organa UDB, a bułgarscy urzędnicy dyplomatyczni poddani są bezprzykładnemu reżimowi dyskryminacyjnemu. Już w 1949 roku jugłosłowiańskie ministerstwo spraw zagranicznych wydało specjalne przepisy, które ograniczyły swobodę ruchu bułgarskich urzędników dyplomatycznych na terenie Jugosławii. Następnie jugosłowiańskie ministerstwo spraw zagranicznych wprowadzało niejednokrotnie dodatkowe ograniczenia, na podstawie których urzędnicy ambasady bułgarskiej w praktyce mogli się poruszać swobodnie tylko w jednej trzeciej części Belgradu Jugosłowiańskie ministerstwo spraw zagranicznych w swej nocie z 29 stycznia 1953 r. zażądało bez wszelkich podstaw, by ministerstwo spraw zagranicznych Bułgarskiej Republiki Ludowej zmniejszyło liczbę urzędników ambasady bułgarskiej w Belgradzie. W dniu 18 lutego charge d'affaires Bułgarii w Belgradzie — p. Iwanow, został uprzedzony, że wszyscy urzędnicy dyplomatyczni ambasady bułgarskiej winni opuścić granice Jugosławii z wyjątkiem jednego urzędnika dyplomatycznego, który będzie załatwiał bieżące sprawy ambasady. W ten sposób bez wszelkich podstaw lub konkretnego oskarżenia zmuszono do opuszczenia Jugosławii charge d'affaires Bułgarii w Belgradzie radcę ambasady K. Iwanowa, pierwszego sekretarza ambasady W. Nikołowa i attache wojskowego ppłk. N. Kriwlewa. MSZ Bułgarskiej Republiki Ludowej stwierdza, że ten nowy wrogi akt rządu jugosłowiańskiego świadomie zmierza do jeszcze większego utrudnienia i pogorszenia stosunków między Bułgarską Republiką Ludową a Jugosławią. Jest rzeczą oczywistą, że ten wrogi aki rządu jugosłowiańskiego jest bezpośrednim rezultatem polityki prowadzonej przezeń systematycznie przeciwko pokojowi i bezpieczeństwu na Bałkanach, aby wywołać i utrzymywać napięcie w tej części świata, zgodnie z planami przygotowań wojennych imperialistycznych sil agresywnego bloku atlantyckiego. W październiku br. odbędzie się w Wiedniu III Światowy Kongres Z w. Za w. (f) WIEDEN (PAP). Na sesji komitetu wykonawczego Światowej Federacji Związków Zawodowych toczyła się 26 ub. m. dalsza dyskusja nad referatem sekretarza generalnego ŚFZZ — Louis Saillanta. Sekretarz 'Włoskiej Powszechnej Konfederacji Pracy — Bitossi podkreślił niezwykle doniosłe znaczenie wzmocnienia jedności działania mas pracujących w chwili gdy imperialiści amerykańscy, dążąc do realizacji swych planów rozpętania trzeciej wojny światowej, czynią wszystko by dokonać rozłamu w szeregach klasy robotniczej i w ten sposób osłabić jej walkę przeciwko atakom na prawa związkowe i swobody demokratyczne, walkę o poprawę warunków bytu. Następnie Bitossi scharakteryzował niezmiernie ciężką sytuację ekonomiczną Wioch, w której wyniku jest obecnie w tym kraju przeszło 2 miliony bezrobotnych, oraz zwrócił uwagę na szalejący we Włoszech terror. W dyskusji zabrał głos przedstawiciel Polski, przewodniczący CRZZ Wiktor Kłosiewicz. Wskazał on między innymi na nieznąjernie doniosłe znaczenie walki o umocnienie jedności ruchu robotniczego i walki przeciwko głównej przeszkodzie jaka na tej drodze stoi — przywódcom rozbijackiej „żółtej mię_ dzynarodówki“. Tow. Kłosiewicz omówił dalej szczegółowo działalność przywódców „żółtej międzynarodówki“, którzy nasyłają swych agentów do środowiska robotniczego i szpiegów do krajów obozu demokratycznego dla prowadzenia działalności dywersyjnej. Komitet wykonawczy omówił z kolei sprawę zwołania III Światowego Kongresu Związków Zawodowych i postanowił zwołać ten Kongres do Wiednia w październiku 1953 r. Sekretarz ŚFZZ Henri Jourdain wygłosił referat o uchwałach Kongresu Narodów Obronie Pokoju i o roli związw ków zawodowych w realizacji tych uchwał. 27 lutego przystąpiono do dyskusji nad referatem Jourdaina. Na marginesie Londyńska stacja BBC obchodziła w tych dniach żałobę. Niedawno w Hanowerze zmarł były marszałek hitlerowski, a równocześnie zbrodniarz wojenny, Rundstedt. Co łączyło hitlerowskiego marszałka z BBC, trudno byłoby bliżej określić, gdyby nie samo BBC. Śmierć Rundstedta bowiem wywołała głęboki smutek i żal wśród redaktorów londyńskiej rozgłośni. Do tego stopnia, że musieli podzielić się hiobową wieścią ze swoimi słuchaczami 1 w kilku kolejnych audycjach zapoznać Ich chociażby pokrótce z życiorysem nieboszczyka. Otóż i właśnie ten życiorys. Forma, w jakiej został zredagowany, świadczy nie tylko ó powszechnie znanym „obiektywizmie“ BBC, nie tylko o wspomnianym smutku i żalu, lecz również o wielkiej perfidii szczekaczki londyńskiej. „... Zmarł marszałek polny Rundstedt — obwieścił grobowym głosem speaker BBC — jeden z najsławniejszych dowódców niemieckich podczas II wojny światowej... W chwili rozpoczęcia kampanii polskiej w roku 1939 dowodzi! on armiami, które w krótkim czasie opanowały Polskę..." A więc BBC wyraża głębokie uznanie dla „błyskawicznej operacji" żelaznych hord marszałka Rundstedta na ziemiach polskich, „obiektywnie“ chwali jego „kunszt strategiczny“. Tylko, że nie wspomina ani słowem o setkach tysięcy kobiet i dzieci polskich, które padły ofiarą „strategicznego geniuszu“ polnego marszałka. Bo BBC jest „obiektywne“... „Spierał się on z Hitlerem — ciągnął dalej speaker — o strategię w Rosji 1 został zdymisjonowali v“. A więc BBC bynajmniej nic potępia napaści Hitlera na Zwią zek Radziecki. Przeciwnie. BBC uważa, jak widać, że Hitler powinien akceptować strategiczne plany Rundstedta w Rosji. A wtedy, kto wie — snują marzenia autorzy audycji — może agresja przeciw ZSRR zakończyłaby się inaczej... Ku wspólnej radości imperialistów niemieckich i angielskich... „Następnie — ciągnie BBC — Rundstedt z powrotem powołany został i dowodził armiami niemieckimi na Zachodzie w roku 1944. W miesiąc później ponownie został zdymisjonowany, a następnie znów został powołany we wrześniu tego roku i pozostał na stanowisku do roku 1945. Nieudana ofensywa w okresie świąt Bożego Narodzenia w Ardenach, związana z jego nazwiskiem, nie była jego koncepcją i sprzeciwia! się on jej" — usprawiedliwia marszałka BBC. Przy czym przemilcza dyskretnie dlaczego ofensywa Rundstedta byia nieudana. Przecież na początku sytuacja atakowanych przez Rundstedta wojsk amerykańsko - angielskich w Ardenach była pożałowania godna. I odmieniła ją ofensywa wojsk radzieckich na wschodnim froncie, ofensywa przyśpieszona na skutek rozpaczliwego błagania Churchilla o natychmiastową pomoc Armii Radzieckiej. Ale powróćmy do żałobnej audycji BBC: — „Po wojnie Rundstedt oskarżony został zbrodnie wojenne, jednak doo chodzenia sądowe przerwano (przerwały je władze angielskie — red.) w 1949 r„ kiedy przedłożył on świadectwo lekarskie, stwierdzające jego niezdolność do stawienia się na rozprawę". „Oskarżony został o zbrodnie wojenne“ dyskretnie zaznacza szczekaczka, ale że zbrodnie te popełnił, że rząd polski dostarczył ambasadzie brytyjskiej w Warszawie materiały dowodowe, dokumenty zbrodni — o tym BBC milczy. A że opłakuje zgon Rundstedta — nic w tym dziwnego. Widocznie redaktorzy BBC ubolewają, że liczba dowódców „europejskich“ zmniejszyła się o Jednego, 'w) Uzasadniony smutek BBC