Żołnierz Wolności, maj 1971 (XXII/102-126)

1971-05-04 / nr. 103

g z:/iOfg/i/i/łćrl@lz magr/miciy} @ ij” //iGB/iiitr KOMUNIKAT o XVI Plenum KG SED DOKOŃCZENIE ZE STR. 1 Komitet Centralny zaaprobował następnie przemówienie tow. Willi Stopha w sprawie projektu dyrek­tyw pięcioletniego planu rozwoju gospodarki w latach 1971 1975 i podjął uchwalę w sprawie projektu dyrektyw planu pięcioletniego roz­woju gospodarki NRD w latach 1971—1975. Oświadczenie W. Ulbrichta i,Drogie towarzyszki i drodzy towarzy­sze. Po dojrzałym namyśle zdecydowa­łem się prosić Komitet Centralny na dzi­siejszym Plenum o zwolnienie mnie z funkcji I sekretarza Komitetu Centralne­go SED. Wiek mój ma swoje prawa i nie pozwala mi dłużej na kontynuowanie tak wytężonej działalności, jakiej wymaga funkcja l sekretarza Komitetu Centralne­go. Uważam zatem, że nadszedł czas, aby przekazać tę funkcję w ręce młodszego towarzysza i proponuję wybór towarzy­sza Ericha Honeckera na I sekretarza Komitetu Centralnego. Wniosek mój został gruntownie przedy­skutowany przez nas w Biurze Politycz­nym i jednomyślnie przyjęty przez to­warzyszy z Biura Politycznego. Jestem przekonany, drodzy towarzysze, że rów­nież wy zgodzicie się na moją propozy­cję. Jak już powiedziałem, gruntownie prze­myślałem swoją decyzję. Od 60 lat dzia­łam już w niemieckim ruchu robotni­czym. Jestem działaczem partyjnym od czasu założenia KPD w 1918 ro­ku, należałem do Związku Spartakusa i byłem współzałożycielem KPD. W czasie przygotowań do zjednoczenia niemieckiej klasy robotniczej w 1945 roku i w czasie zjednoczenia w 1946 roku oraz w okresie tworzenia SED byłem jednym z kierow­niczych działaczy. Podjęcie decyzji — mówiąc szczerze, nie przyszło mi łatwo, zważywszy, że funkcję tę wykonywałem od ?0 lat. Niestety jednak, lata robią swoje i Jeśli dziś proszę was. abyście zwolnili mnie z funkcji I sekretarza Komitetu Centralne­go, wynika to z głębokiego poczucia od­powiedzialności wobec Komitetu Central­nego, wobec całej partii, jak również wo­bec naszego narodu, którego dobru służy cała polityka naszej partii. Drogie towarzyszki i towarzysze z Ko­mitetu Centralnego! Przy tej okazji chciałbym powiedzieć parę słów na temat sytuacji w kierownictwie partii. Sądzę, że nie jest przesadą, jeśli stwierdzę, że w ciągu dziesięcioleci mego działania udało się stworzyć trwałe, jednolite, zwarte i rzeczywiście kolektywne kierownictwo partii. Jestem głęboko przekonany, że nasz Komitet Centralny i nasze Biuro Poli­tyczne również po przyjęciu na dzisiej­szym posiedzeniu mojego wniosku będą również tak jak dotychczas zdecydowa­nie i w sposób zespolony kierować na­szą partią. Gwarancją tego będzie wybór i działalność towarzysza Ericha Honecke­ra jako 1 sekretarza Komitetu Central­nego. Taki jest jednomyślny pogląd Biura Politycznego i takie jest również moje głębokie przekonanie. Komitet Centralny, cała partia zna i ceni towarzysza Ericha Honeckera, który od najwcześniejszej młodości walczy w szeregach rewolucyjnego niemieckiego ruchu robotniczego jako czołowy dzia­łacz. Jestem przekonanj% że uchwały, które podejmie dzisiaj Komitet Centralny, znaj­dą zrozumienie i pełną aprobatę wszyst­kich członków naszej partii. Drogie towarzyszki i towarzysze! Niech mi będzie wolno w tym momen­cie złożyć wyrazy szczerego podziękowa­nia wszystkim członkom i zastępcom członków Komitetu Centralnego za ich wielkie poparcie i pomoc, którymi przez wiele lat obdarzali mnie jako I sekreta­rza. Jestem szczęśliwy i dumny, że jako X sekretarz tak długo mogłem pracować z tym wypróbowanym kolektywem. Na­dal będzie dla mnie źródłem głębokiego zadowolenia i stanowić będzie dla mnie wielki zaszczyt pracować w miarę moich sił w kolektywie Komitetu Centralnego i Biura Politycznego i sumiennie spełniać moje obowiązki na stanowisku przewod­niczącego Rady Państwa. (A) Lisi KC SED do W. Ulbrichta DROGI TOWARZYSZU WALTERZE ULBRICHT ! Dziś kiedy Komitet Centralny SED spełnił jednomyślnie Twa prośbę o zwol­nienie z funkcji I sekretarza naszego Komitetu Centralnego, wszyscy członko­wie i zastępcy członków Komitetu Cen­tralnego T całego serca pragną podzię­kować Ci za prowadzoną przez dziesiątki lat działalność na czele Komitetu Cen­tralnego SED. 7. radością i wdzięcznością patrzymy w przeszłość na ową historycz­ną drogę, którą nasza partia pod przy­wództwem Komitetu Centralnego z Tobą jako I sekretarzem, klasa robotnicza i wszyscy ludzie pracy NRD przebyli na drodze postępu społecznego. W okresie Twojej działalności jako I sekretarza Komitetu Centralnego SED i jako męża stanu, nasza partia na czele ludzi pracy przeprowadziła uwieńczona sukcesem re­wolucję antyf aszystowsko-d emokraty czną i socjalistyczną. Tym samym zostały stworzone warunki dla ukształtowania rozwiniętego społeczeństwa socjalistycz­nego. % radością patrzymy wstecz na ten okres, ponieważ był on zwycięskim, de­cydującymi okresem historii niemieckiego ruchu robotniczego. % zadowoleniem pa­trzymy na ten okres, ponieważ Ty, sto­jąc na czele kolektywu kierownictwa partyjnego, miałeś w nim szczególny udział. Klasa robotnicza, naród Niemieckiej Republiki Demokratycznej, międzynaro­dowy ruch komunistyczny, wiedzą, jak istotny wkład wniosłeś do walki prze­ciwko imperializmowi, do sprawy socja­lizmu i pokoju, do umocnienia socjali­stycznej Niemieckiej Republiki Demokra­tycznej. Zawsze wspomagałeś nas z właściwą sobie energia i inicjatywą i nie szczędziłeś swych sił. Dziś w imieniu partii, klasy robotni­czej i wszystkich obywateli NRD. chcie­libyśmy przekazać Ci wyrazy szczerej ■wdzięczności. Tv, Drogi Towarzyszu Ulbricht, wnios­łeś wspaniały wkład do rozwoju Nie­mieckiej Socjalistycznej Partii Jedności, partii nowego typu. Pod Twoim kierow­nictwem partia zdołała sprostać swym zadaniom kierowniczej siły Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Ty rozwiną­łeś wielką inicjatywę w zakresie opra­cowania pierwszego planu 5-letniego rozwoju sojuszu klasy robotniczej i chło­pów, socjalistycznego systemu oświaty, opracowania historii niemieckiego ruchu robotniczego i współpracy z partiami bloku demokratycznego. Stabilizacja polityczna i postęp Nie­mieckiej Republiki Demokratyczne! na drodze do socjalizmu były i są najściś­lej powiązane z marksistowsko-leninow­ską polityką Komitetu Centralnego SED, któremu Ty, jako I sekretarz, w sposób trwały się zasłużyłeś. Jest również Twoją szczególną zasługą, że ukształto­wało się kolektywne, jednolite i mocne kierownictwo partii. Wraz z Tobą od dziesięcioleci Komitet Centralny i jego Biuro Polityczne wykonały wielką I od­powiedzialna pracę dla partii i kierow­nictwa państwowego. Drogi Towarzyszu Walterze Ulbricht. Dziękujemy Ci z całego serca. Życzymy Ci wielu )at zdrowia, abyś iftógł, jako przewodniczący SED w kolektywie Biura Politycznego i jako przewodniczący Rady Państwa ŃRD nadal działać dla dobra i szczęścia klasy robotniczej i całego na­rodu. Komitet Centralny jest przekonany. Drogi Towarzyszu Walterze, że pod kie­rownictwom swego pierwszego sekretarza tow. Ericha Honeckera, wierny ideom marksizmu-leninizmu w ścisłym sojuszu z Komunistyczną Partia Związku Ra­dzieckiego i całym komunistycznym ru­chem, w' sposób jednolity, zwarty i o­­woeny będzie kontynuował wielkie dzieło budowy nowego, sprawiedliwego systemu społecznego. (A) (A) Erich Honecker urodził sie 25 sierpnia 1912 roku w Neunkirchen (Za­głębie Saary) w rodzinie górniczej. Oj­ciec jego należał do Komunistycznej Par­tii Niemiec. W wieku 10 lat Erich Ho­necker wstąpił do komunistycznych grup dziecięcych. Po ukończeniu szkoły za­czai uczyć się zawodu dekarza i Wstą­pił do Związku Zawodowego Pracowni­ków Przemysłu Drzewnego. W 1926 roku został członkiem Komunistycznego Związ­ku Młodzieży, a w grudniu 1929 wstąpił do KPD. Tow. Erich Honecker aktywnie działał w robotniczym związku sporto­wym ł gimnastycznym ..Fichte”. W roku 1930 został delegowany przez towarzyszy do szkoły Międzynarodowe­go Komunistycznego Związku Młodzieży w Moskwie. W tym okresie należał rów­nież ci o brygad gracy, które pomagały w budowie stalowni w Mdgnitogorsku. Na­stępnie Erich Honecker działał jako se­kretarz okręgowy Komunistycznego Związku Młodzieży Niemiec (KJV&) w Okręgu Saary i w roku 1934 został wy­brany członkiem Komitetu Centralnego KJVD. Walcząc przeciwko reżimowi hitlerow­skiemu Erich Honecker brał udział w mię­dzynarodowej antyfaszystowskiej kon­­ferencji młodzieży w 1933 r. w Paryżu, w organizowaniu nielegalnej pracy KJVD w Zagłębiu Ruhry, Badenii, Hesji, Wirtembergii i w Paiatynacie od jesieni 1933 r. działał na rzecz wspólnych akcji młodych komunistów i socjaldemokra­tów-. Komitet Centralny powierzył mu następnie kierowanie konspiracyjną działalnością Komunistycznego 7,wi.ązku Młodzieżowego w rejonie Berlina. W grudniu 1935 r. Erich Honecker został aresztowany, a w czerwcu 1937 został ska­zany przez faszystowski ,,sąd ludowy” na 10 lat więzienia i umieszczony w więzie­niu Bränder búr gjGóerden. PO wyzwoleniu przez Armię Radziec­ką Erich Honecker natychmiast znalazł się w pierwszym, szeregu aktywu jako sékrefarz do spraw młodzieży przy Ko­mitecie Centralnym KPD. a następnie jc.ko kierownik Centralnej Komisji Mło dzieżowei zaangażował całe swoje do­świadczenie i energię w pozyskanie mło­dzieży ćo udziału w budowie nowego ży­cia. Erich Honecker należał do założycieli wolnej młodzieży niemieckiej (FDJ) i w latach 1946- 1955 był jej przewodniczą­cym. wniósł on wielki osobisty wkład do opracowania i realizacji podstawowych praw m'orlego pokolenia. W 1947 roku stał na czele pierwszej delegacji młodzie­żowej f która po drugiej wojnie świato­wej udała się do Związku Radzieckiego. W latach 1949—1953 był członkiem ivladz Światowej Federacji Młodzieży Demokra­tycznej. Będąc od 1946 roku członkiem Komite­tu Centralnego KPD Erich Honecker wpóluczestniczył w zjednoczeniu obu partii robotniczych. Zjazd zjednoczenio­wy wybrał go do zarządu SED. Na wszystkich następnych zjazdach tow. Honecker wybierany był do kolektyw­nego kierownictwo partii, do Komitetu Centralnego. Od 1950 roku należy nie­przerwanie do Biura Politycznego. Po studiach w Zuńązku Radzieckim w latach 1955—1956 Erich Honecker kontynuował działalność w kierownictwie SED. Od 1959 jest sekretarzem Komitetu Central­nego. Erich Honecker brał udział w ubie­głych latach we wszystkich ważnych spotkaniach kierownictwa partii i pań­stwa krajów socjalistycznych. Współdzia­łał aktywnie w przygotowaniu i przepro­wadzeniu Międzynarodowej Narady Par­tii Komunistycznych i Robotniczych w 1969 r. w Moskwie. Cd chwili powstania Niemieckiej Repu­bliki Demokratycznej jest deputowanvm do Izby Ludowej. 7a iego ofiarną dzia­łalność udekorowano go wieloma wyso­kimi Odznaczeniami. (A) ERICH HONECKER I sekretarz KC SED (CAF — Interphoto) Zwycięstwa patriotów Wietnamu Pld. Amerykańskie „B-52” wciąż bombardują Laos (A) HANOI (PAT). Kwiecień byt miesiącem nowych zwycięstw pa­triotów Wietnamu Południowego, walczących przeciwko agresorom USA i ich marionetkom. W poniedziałek rozgłośnia Wyzwolenie opublikowała dane o kwietniowych wal­kach w Wietnamie Południowym, pod­kreślając. że siły patriotyczne przepro­wadziły wiele udanych ataków na bazy, lotniska, węzły komunikacyjne, zadając przeciwnikowi duże straty w ludziach i sprzęcie. W rejonie Sa Doc ■— Dyk Zuk (pro­wincja Quang Nam) ludowe siły zbrojnie wyeliminowały z walki około 1000 żoł­nierzy amerykańsko-sajgońskich i wyz­woliły wspomniany rejon, W prowincji Binh Dinh cd 25 marca do 8 kwietnia br. patrioci zabili, ranili, bądź wzięli do niewoli 1600 żołnierzy nieprzyjacielskich, w tym około 700 żołnierzy USA i na­jemników południowokoreańskich. Siły wyzwoleńcze zestrzeliły 17 samolotów. W rejonie Tei Nguyen (prowincja Ken­tum) w dniach cd 31 marca do 13 kwiet­nia wyeliminowanych zostało z walki 1400 żołnierzy amerykańsko-sajgońskich. 25 kwietnia siły patriotyczne ostrzelały bazy Da Nang i Quin Hon i zniszczyły około 300 tysięcy litrów paliwa oraz 700 ton amunicji. ' .. W prowincjach Quang Tri i Thua Thien straty wojsk amerykańsko-sajgońskich w pierwszej połowie kwietnia wyniosły około tysiąca żołnierzy. (A) WASZYNGTON (PAP). Ze­znający w poniedziałek przed Komi­sją Spraw Zagranicznych Senatu USA podsekretarz stanu John Ir­win przyznał, że bombowce „B-52" są używane do nalotów w północnej części Laosu na terytoriach gęsto za­ludnionych. Po raz pierwszy przed­stawiciel Departamentu Stanu złożył publicznie podobne zeznanie. Irwin nie podał żadnych bliższych danych liczbowych. Jednakże przewodniczą­cy komisji, senator * Fulbright oś­wiadczył, że według posiadanych przez niego informacji bombowców tych używa się znacznie więcej w bieżącym roku niż w poprzednim. GENERAL AMERYKAŃSKI OSKARŻONY O ZAMORDOWANIE POLUDNIOWOWIETNAMSKICH CHLOPÖW (A) WASZYNGTON (PAP). Amerykań­ski tygodnik „Time” donosi, iż prowa­dzone jest śledztwo przeciwko generało­wi armii USA za zbrodnicze czyny po­pełnione w Wietnamie. Śledztwo zostało wszczęte na podstawie oskarżenia wy­suniętego przez kilku pilotów śmigłow­ców amerykańskich, iż generał ten za­mordował trzy lata temu wielu chło­pów w Wietnamie Południowym. Rzecz­nik Armii USA potwierdził tę informa­cje. jednakże zarów-no on. jak i ty* godnik „Time” nie podają nazwiska ge­nerała. NOWA TAJNA BAZA POWSTAJE NA PACYFIKU Rys. Z. Damski Hozmowy Schumann - Gromyko (C) PARYŻ (PAP). Minister Spraw Zagranicznych Francji Maurice Schumann udaje się we wtorek do Moskwy, gdzie przeprowadzi rozmo­wy ze swym kolegą radzieckim, An­­driejem Gromyką. Rozmowy takie odbywają się w ramach okresowych konsultacji politycznych między c­­bydwoma krajami, przewidzianych protokołem francusko-radzieckim z dnia 13 października 1970 roku. pod­pisanym na zakończenie wizyty ofi­cjalnej w ZSRR, prezydenta Pom­pidou. Minister Obrony Zambii zakończył wizytę w ZSRR (A) MOSKWA (PAP). W ZSRR za­kończył wizytę oficjalną minister Obrony Narodowej Zambii, Alexan­der Grey Zulu. Przebywał on w Związku Radzieckim od 17 kwietnia. Poza Moskwą odwiedził on Wolgo­grad i Leningrad. W czasie wizyty zapoznał się on m. in. z systemem szkolenia żołnierzy radzieckich, od­wiedził jednostki wojskowe i akade­mie wojskowe. Bonn za kontynuacją rozmów E. Bahr-M. Kohl (A) BONN (PAP). Rzecznik rządu federalnego, Ruediger von Wechmar oświadczył 3 maja na konferencji prasowej w Bonn, że rząd federalny uważa za celowe kontynuowanie roz­mów między sekretarzami stanu Egonem Bahrein z urzędu kancler­skiego NRF i Michaelom Kohlem z Rady Ministrów NRD. Stwierdził on, że niewykluczone jest, iż po zała­twieniu spraw komunikacyjnych o­­mawiane będą r.ównież inne tematy. Sekretarz stanu Bahr określił ostat­nie spotkanie jako „bardzo trudną rozmowę“, doda! jednak, że dyskusja nad sprawami komunikacyjnymi we­szła w stadium „intensywnych roz­mów rzeczowych“. Zdaniem von Wechmara. nadal nie jest jasne, czy i kiedy nastąpi przerwa w rozmo­wach. Nowy gabinet indyjski (A) DELHI (PAP). Firmowanie rządu indyjskiego rozpoczęte po mar. cowych wyborach powszechnych za­kończyło się rv niedziele, gdy Indira Gandhi powołała 20 nowych mini­strów stanu i wiceministrów. Wśród ministrów niższych rangą Jest kilku młodych przedstawicieli radykalne­go skrzydła Kongresu. Znów walki na Cejlonie (A) LONDYN (PAF). Według do­niesień z Colombo, ekstremiści wznowili w niedzielę działalność atakując urzędy pocztowe, posterun­ki policji, sklepy i gmachy publicz­ne w wielu częściach Cejlonu. Napady te — jak oświadczył rzecznik rządowy — zmusiły armię, która po­wstrzymywała się od użycia broni do czasu wygaśnięcia terminu 4-dniowej amnestii, który upływa we wtorek, do wszczęcia ofensywy w Kekirawa. Haba­­rana i Pólonnaruwa. Równocześnie oficjalnie zakomuniko­wano, iż dotychczas w ręce władz od­dały się setki rebeliantów. 3 zbrodniarzy wojennych przed sądem w NRF (C) BONN (PAP). W Ratyzbonie (NRF) rozpoczął się w poniedziałek przed sądem przysięgłych proces trzech zbrodniarzy wojennych. Przed sądem stanęli* Martin Besser, Gel­­bert Kreuzer i Fritz Forberg. Akt oskarżenia zarzuca Im udział w masowych egzekucjach obywateli radzie­ckich w pobliżu Kijowa (na okupowa­nych wówczas terytoriach ZSRR), w wy­niku których zostało zamordowanych przeszło 40 tys. osób, w tym kobiety i dzieci Szczególną rolę odegra w tym procesie zbrodnia w Babim Jarze, gdzie w eią« gu dwóch dni zostało rozstrzelanych około 33 tysięcy o«ób. Proęes trwać będzie przeszło trzy mie* ślące. Sąd przesłucha 60 świaków. Po rozmowach między przedstawicielami rzędu PRL i Watykanu DOKOŃCZENIE ZE STR. I mons. Gabriel Montalvo, radca Nuncjatu­ry. Obie delegacje ustaliły podjęcie kolej­nych rozmów w terminie do uzgodnienia. (A) RZYM (PAP). Rzecznik praso­wy Watykanu, prof. Federico Alles­sandrinl o godz. 12 w południe 3 bm. odczytał dziennikarzom zebra­nym w Watykańskiej Sali Prasowej tekst komunikatu informującego o rozmowach, które odbyły się między przedstawicielami rządu PRL i Wa­tykanu Komunikat ten równocześ­nie został opublikowany, w myśl o­­bopólnego porozumienia, w Warsza­wie. Prof. Allessandrini po zapoznaniu dzien­nikarzy z treścią komunikatu dodał, że rozmowy, które się odbyły w Rzymie, zostały poprzedzone i przedyskutowane w toku kontaktów między rządem PRL i Episkopatem Polskim, które będą kon­tynuowane. Podkreśla się, że rozmowy przebiega­ły w dobrej atmosferze, oraz wskazuje się, że chodziło o pierwszy kontakt ma­jący na celu przede wszystkim pozna­nie wzajemnych stanowisk w odniesie­niu d0 problemów wiążących się z nor­malizacją stosunków między państwem 5 Kościołem w Polsce. We wspomnianych kołach zwraca się również uwagę ńa wysoki szczebel pol­skiej delegacji przybyłej do Watykanu, co świadczy, że władze polskie odnoszą się z powagą i dobrą wolą do problemów wiążących się z pełną normalizacja sto­sunków między państwem i Kościołem w Polsce. Po’sko-norweska konferencja „okrągłego stołu” (C) OSLO (PAP). 3 bm. rozpoczęła się w Oslo II polsko-norweska kon­ferencja „okrągłego stołu“. Biorą w niej udział przedstawiciele życia po­litycznego, gospodarczego i społecz­nego obu krajów, naukowcy, dzien­nikarze. Na czele delegacji polskiej stoi ambasador B, Lewandowski, zaś delegacji norweskiej — przewodni­czący Rządowej Komisji do Spraw Kontroli Zbrojeń i Rozbrojenia, de­putowany do parlamentu z ramienia Partii Liberalnej — G. Garbo. Tematem obecnej konferencji (po­przednia odbyła się we wrześniu ub. roku w Radziejowicach) są zagad­nienia bezpieczeństwa w Europie, a zwłaszcza problematyka związana ze zwołaniem europejskiej konferencji bezpieczeństwa i współpracy. Ponad­to inne problemy z dziedziny sto­sunków Wschód—Zachód oraz sto­sunków polsko-norweskich. Z okazji rozpoczęcia konferencji mini­strowie spraw zagranicznych Polski i Norwegii wystosowali listy do Jej uczest­ników. Minister Stefan Jędrychowski pisze m. In : „Doświadczenia pierwszej polsko-nor­weskiej konferencji z września uh. roku pozwalają wyrazić przekonanie. Ze nor­weskie spotkanie przyczyni się do lep­szego wzajemnego poznania i zrozumie­nia poglądów i stanowisk obu stron. Ma to duże znaczeni# w okresie podejmowa­nia wysiłków w kierunku umacniania bezpieczeństwa t rozwoju współpracy ogólnoeuropejskiej. Sądzę, Ze wymiana poglądów w tych sprawach pobudzi dal­sza aktywność obu --, naszych - kzajów w wysiłkach zmierzających do zwołania konferencji bezpieczeństwa europejskie­go a w szczególności do rozpoczęcia wielostronnych rozmów przygotowaw­czych” Protest NRD przeciwko wizycie G. Heinemanna w Berlinie Zach. (A) BERLIN (PAP). Rzecznik Mi­nisterstwa Spraw Zagranicznych NRD wystąpił ostro 3 maja przeciw­ko zapowiedzianej w najbliższych dniach wizycie doktora Heinemanna w charakterze głowy państwa NRF w Berlinie Zachodnim. Rzecznik na­zwał wykonywanie czynności urzę­dowych przez Heinemanna w Berli­nie Zachodnim „działaniem sprzecz­nym z prawem, naruszającym bru­talnie status samodzielnej jednostki politycznej jaką jest Berlin Zachod­ni, położonej w środku Niemieckiej Republiki Demokratycznej”. f3Ł 1 l Z11H «fl» EM 11 St. Olszowski wizytował fabryki Mazowsza DOKOŃCZENIE ZE STR. 1 PZPR — S. Olszowski mówił o przy­gotowaniach planu gospodarczego 1971 — 1975 r. oraz odpowiadał na liczne pytania. Podkreślił on m. in., że przy opracowywaniu planu 5-let­niego kierujemy się generalnymi za­łożeniami społeczno-gospodarczymi: — Przyspieszeniem wzrostu konsumpcji i zabezpieczeniem warunków poprawy życia ludności, m. in. przez rozwój bu­downictwa mieszkaniowego, usług, rozbu­dowę obiektów i urządzeń socjalnych: — zapewnieniem pełnego zatrudnienia 1 racjonalnym wykorzystaniem roczników7 młodzieży wchodzącej wr wiek produk­cyjny: — przyspieszeniem dynamiki wzrosty gospodarczego kraju, zapewnieniem bar­dziej harmonijnego jego rozwoju, m. in« poprzez lepsze wykorzystanie majątku trwałego, wydajności pracy, postępu technicznego, metod zarządzania i pla­nowania. Rozwijając te tezy, sekretarz KC przy­pomniał ponadtd m. in., że w bieżącej 54 łatce planuje się wybudować 1.150 tys, nowych mieszkań, zwiększyć nakłady na urządzenia komunalne, zwłaszcza na za­opatrzenie miast i osiedli w wodę. Ważną sprawą będzie rozwiązanie problemu za­trudnienia. W bieżącej 5-latee trzeba bę­dzie zatrudnić co najmniej 1,8 min mło* dzieży, co stwarza szanse na odmłodzenie struktury ludności zatrudnionej w prze1* myślę i rolnictwie i pozwoli na szybsi rozwój ekonomiki kraju. Słowa solidarności z Polski dla narodu palestyńskiego (A) (PAP) W związku z obcho­dzonym na całym świecie „Tygod­niem Solidarności z Narodem Pale­styny”, Polski Komitet Solidarności z Narodami Azji i Afryki, w liście do Sekretariatu Ligi Arabskiej oraz stałego sekretariatu Organizacji So­lidarności Afro-Azjatyckiej w Kai­rze — przekazał pozdrowienia od na­rodu polskiego dla bohaterskich bo­jowników walki o prawo arabskie­go narodu palestyńskiego do wolne­go i pokojowego życia we własnej ojczyźnie. W liście czytamy: Przed 23 laty arabski naród palestyń­ski padł ofiarą spisku imperializmu bry­tyjskiego i kolonializmu syjonistycznego. Akt ten zapoczątkował trwającą do dziś epokę haniebnego terroru syjonistyczne­go szowinistów przeciwko arabskiej lud­ności Palestyny. Tysiące ludzi zmuszono do opuszczenia ojczyzny, skazano uą głód i poniewierkę, a pozostałych w kraju Arabów zepchnięto do roli pozbawionych praw pariasów. Bezkarność rozzuchwa­liła agresorów syjonistycznych, którzy dziś otwarcie deklarują chęć aneksji dal­szych ziem arabskich i ufni w pomoc i protekcję mocarstw imperialistycznych, a zwłaszcza Stanów Zjednoczonych, speł­niają rolę strażnika imperialistycznych interesów na Bilskim Wschodzie. W tej sytuacji bojownicy o prawa ludu pale­styńskiego znajdują się w pierwszych szeregach ogólnoarabskiego frontu walki narodów o niezależny i zgodny z ich na­rodowymi Interesami rozwój, stanowią jeden z czołowych oddziałów ogólnoświa­towego frontu walki przeciwko imperia­lizmowi, kolonializmowi i neokolonializ* mówi. Socjalistyczna Polska zajmuje jedno* znacznie określone miejsce w tym fron* cie. Jednomyślna jest też opinia społe­czeństwa polskiego i jego uczucia soli* darności z narodami walczącymi o słusz­ną sprawę. 2yczymy naszym palestyń­skim przyjaciołom i towarzyszom w an« tyimiperialistycznej walce dalszych sukce­sów, a zwłaszcza jedności, która jest pod­stawowym warunkiem tych sukcesów. POLSKI KOMITET SOLIDARNOŚCI Z NARODAMI AZJI I AFRYKI Z obchodów 50 rocznicy III Powstania Śląskiego imię powstańców śląskich DLA LICEUM W DOBRZENIU (A) (PAP). W Dobrzeniu Wielkim odbyła się 3 bm. uroczystość nada­nia imienia Powstańców Śląskich miejscowemu Liceum Ogólnokształ­cącemu, pierwszemu jakie powstało po wyzwoleniu na wsi opolskiej. W minionych latach szkołę opuściło 278 absolwentów; 80 proc. z nich zostało nauczycielami, utrwalając polskość o którą walczyli ich ojcowie. Uczniowie szkoły złożyli uroczyste ślu­bowanie, że nie będą szczędzić wysiłków w zdobywaniu wiedzy i jak najlepszym wykorzystywaniu jej dla dobra kraju i Opolszczyzny. ROZSTRZYGNIĘCIE KONKURSU NA POMNIKI „MATEK - POLEK" (A) (PAP). 50 rocznica III Po­wstania Śląskiego przypomina nie tylko bohaterski zryw zbrojny, ale także ofiarność i poświęcenie kobiet śląskich, które — niejednokrotnie z narażeniem życia — wychowywały swe dzieci na polskich patriotów. Z tych względów mieszkańcy Opol­szczyzny postanowili wznieść pom­niki „Matek-Folek“ w Opolu i Ra­ciborzu. 3 bm. odbyto się posiedzenie Jury. któ­re oceniło 14 zaprezentowanych projek­tów. Przewodniczącą była Bronisława Gomołowa, szczególnie zasłużona dla polskości Śląska, b. więźniarką obozu w Ravensbrueck. Decyzją Jury w Opolu stanie Pomnik Matki-Polki dłuta ódama Chyrka, przed­stawiający postać kobiety z dzieckiem, trzymającej w prawej ręce tarczę z, or­­łęm piastowskim. Dla Raciborza wybrano projekt Jana Borowczaka. który symbol walczącej Slązaczki krzewiącej ducha polskiego, wyraził postacią kobiety chro­­niącej na ramieniu troje dzieci. Odsłonięcie obu pomników nastąpi w przyszłym roku, w 50 rocznicę powstania Związku Polaków w Niemczech. SPOTKANIA W ZIELONEJ GÓRZE (A) (PAP). Z okazji 50 rocznicy III Powstania Śląskiego odbyło się 3 bm. w Prezydium WRN w Zielo­nej Górze spotkanie powstańców śląskich i ich towarzyszy broni — uczestników Powstania Wielkopol­skiego z członkami władz wojewódz. twa. Wzięli w nim udział I sekretarz KW PZPR — M. Hebda i przewodniczący Prezydium WRN — J. Lembas. Zebrani z zainteresowaniem wysłuchali wspom­nień powstańców: A. Koniecznego, P« Sitko, J. Latuska i T. Michniewicza. 20 weteranów III Powstania Śląskiego udekorowano honorową odznaką ,,Za za­sługi w rozwoju województwa zielono­górskiego”. Tego dnia powstańcy śląscy złożyli też wieńce pod Pomnikiem Braterstwa Broni w Zielonej' Górze, spotkali się z mło* dzieżą techników- budowlanego i elek­trycznego oraz z młodzieżową załogą za­kładów „Polska Wełna”. OKOLICZNOŚCIOWY ZNACZEK POCZTOWY (A) (PAP). Poczta Polska wpro. wadziła 3 bm. do obiegu znaczek pocztowy wartości 60 gr„ wydany z okazji 50 rocznicy III Powstania Śląskiego. Przy każdym znaczku, przedstawiającym grupę powstań­ców, znajduje się tzw. przywieszka z rysunkiem Pomnika Powstańców Śląskich. Projekt znaczka opracował artysta grafik — Jerzy Brzoza. Prasa węgierska o misji kpt. A. Czechowicza (A) BUDAPESZT (PAP). Po licz­nych informacjach, jakie zamieszcza­ła węgierska prasa o działalności ka­pitana A. Czechowicza w „Wolnej Europie", obecnie organ KC WSPR „Nepszabadsag“ rozpoczął drukowa­nie w odcinkach rozmow, jakie prze­prowadził z naszym asem wywiadu dziennikarz węgierski István Pinter. Gazeta zapowiedziała łącznie 10 od­cinków tej serii, zatytułowanej „Ka­pitan służył w Monachium“. Niedzielny numer gazety przyniósł ca­łostronicowy odcinek, w którym kpt. Cze­chowicz opisuje swą drogę z Warszawy do „Wolnej Europy”. Dziennik zamieścił także fotokopię listu mr. Foola, dyrekto­ra personalnego „Wolnej Europy", w któ­rym wita on Czechowicza z okazji rozpo­częcia przez niego pracy w tej rozgłośni. Również węgierska telewizja nadała na­graną na taśmę telerecordingu rozmowę X. Pintera z kpt. Czechowiczem, w czasie której dziennikarz węgierski przedstawił naszego oficera milionom Węgrom. Prowokacja USA wobec KRL D (A) PARYŻ (PAP). Amerykańska soldateska dokonała nowej prowoka­cji przeciwko Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej. Jak infor­muje Koreańska Centralna Agencja Prasowa, ?9 i 30 kwietnia amerykań­skie samoloty zwiadowcze naruszyły obszar powietrzny KRL-D. W komu­nikacie podkreśla się, że całą odpo­wiedzialność za tego rodzaju prowo­kacyjne kroki ponoszą agresorzy a­­merykańscy. Współpraca wojskowa Japonia - Indonezja (C) LONDYN (PAP). Powołując się na agencję prasową Antara, Reuter donosi z Djakarty że Japonia wyraziła goto­wość wzięcia udziału w szkoleniu żoł­nierzy indonezyjskich Oferta ta, według indonezyjskiego ambasadora w Tokio generała D. Ashaii, miałaby -stanowić część współpracy między armiami Japo­nii i rndonezji, Antara pisre, że strona japońska gotowa jest wysłać swoich in­struktorów' wojskowych do Indonezji. Wymienia sie również możliwość s/ko­­'enia oficerów indonezyjskich w wojsko­­wej szkole w Osace. Sprawa ta nie zo­stała jednak jeszcze uzgodniona. Nie będzie pobłażania dla wrogów systemu socjalistycznego w Jugosławii Przemówienie J. Broi-Tito (A) BELGRAD (PAP). Mimo iż poniedziałek jest w Jugosławii trze­cim dniem świąt pierwszomajowych uchwała posiedzenia Prezydium ZKJ, które obradowało w dniach 28—30 kwietnia, jak też wygłoszo­ne pierwszego maja w Labinie prze­mówienie Tito, będące rozwinięciem szeregu wniosków i myśli uchwały — są przedmiotem szerokiego zain­teresowania. Napływają pierwsze depesze z wyrazami poparcia dla uchwały i przemówienia Tito. Zapo­wiedziano zwołanie posiedzeń KC Związku Komunistów Bośni i Her­cegowiny oraz Macedonii dla omó­wienia konkretnych pociągnięć, ce­lem wprowadzenia w życie wnios­ków prezydium ZKJ. Należy oczeki­wać posiedzeń Komitetów Central­nych Związków Komunistów innych republik. Przemówienie Tito zawierało szereg istotnych i ciekawych elementów. Prze­wodniczący KC ZKJ z pełnym optymiz­mem mówił o jedności Jugosławii, pod­kreślając. że w kraju nie ma ani jednej narodowości czy republiki, która chcia­łaby znaleźć się poza wspólnotą. Ponie­­iziałkowa prasa wybija w tytułach twier­dzenie prezydenta, iż „jest wielką rzeczą stworzyć w wielonarodowej wspólnocie takie stosunki, by wszyscy byli zadowo­leni”, W dyskusji nad poprawkami ujaw­niają sie wrogowie, którzy twierdzą, że Jugosławia rozpada się. Zmiany konsty­tucyjne są zwrotem, którego wielu ludzi nie zrozumiało. Słabości, jakie występują w społeczeństwie i niewłaściwe postępo­wanie, są wyolbrzymiane. W dalszym ciągu Tito przyznał, że sy­tuacja nie jest dobra i na posiedzeniu Prezydium ZKJ porozumiano się, jak przezwyciężyć nagromadzone sprzecznoś­ci. Związek Komunistów Jugosławii jest wielką siłą, która wspólnie z Socjalistycz* nym Związkiem Ludu Pracującego »Jugo­sławii, może pokonać wszelkie trudności. Przywódca ZKJ zaakcentował jedność Prezydium we wszystkich sprawcach, ja­kie były dyskutowane, podkreślając., że na posiedzeniu Prezydium doszło również do ostrych polemik. Mówił on o potrze­bie jak najszybszego zajęcia się wszyst­kimi sprawami, w obliczu których stoi kraj — zaakceptowania poprawek przez Zgromadzenie Związkowe (Parlament'», reorganizacji na. szczycie federacji, zwłaszcza zaś powołania Prezydium SFRJ. Zwraca uwagę fragment przemó­wienia, w którym Tito stwierdził: dla wrogów jugosłowiańskiego sy­stemu socjalistycznego, dla wrogów tego, co chcemy jeszcze osiągnąć, nie może być demokracji. Dotych­czas zbytnio tolerowaliśmy postępo­wanie tych wrogów, a są oni we wszystkich środowiskach. Na posie­dzeniu prezydium ZKJ postanowio­no energicznie przeciwstawić się tym wszystkim zjawiskom oraz wszystkim przeciwnikom i wrogom. Prezydent Tito bardzo ostro skry­tykował środki masowego przekazu w Jugosławii, podkreślając, że w części prasy publikuje się wiele de­zinformacji i* oszczerstw. Zapowie­dział on kategoryczne i zdecydowa­ne postępowanie w stosunku do tych, którzy intrygują między narodami Jugosławii, szerzą dezinformację o­­raz szkalują przywódców wybiera­nych przez naród. Warto dodać, że nie jest to pierwsza ostra krytyka prasy, radia i telewizji, do­konana przez prezydenta Tito. Poprzed­nie krytyki nie wpłynęły jednak na zmia­nę sytuacji w środkach masowego prze­kazu. z których część w sposób skrajnv przedstawia sytuację zarówno polityczną, jak i gospodarczą kraju, jak też angażu­je się w kampanie nacjonalistyczne i szo­winistyczne. Jako pierwszy krok w kie­runku uzdrowienia sytuacji można uznać decyzję Prokuratury w Belgradzie, któ­ra zakazała kolportowania ostatniego nu­meru pisma ..Student“. W uzasadnieniu podkreślono, że numer ten zawierał wie­le artykułów 1 fragmentów wystąpień na forum Zgromadzenia Związku Studentów Uniwersytetu Belgradzkiego, w których nieprawdziwie, i niedokładnie oraz ten­dencyjnie przedstawia się obecną sy­tuację polityczną i gospodarczą kraju. Wskazując na pewne tendencje nega­tywne w gospodarce Tito zapowiedział zdecydowane postępowanie wobec ludzi na kierowniczych stanowiskach w apara­cie gospodarczym i w bankach, którzy nie przestrzegają uchwał ZKJ. Będą oni usuwani nie tylko z ZKJ. lecz także z zajmowanych stanowisk. Prezydent pod­kreślił też. że z szeregów ZKJ będą mu­sieli odejść ci, którzy nie rozumieją nad czym się pracuje i którzy nie są w sta­nie udźwignąć ciężaru spadającego na ich barki. Wypowiedział się przeciwko temu. iż na uczelniach toleruje się- wykładow­ców pracujących przeciwko systemowi jugosłowiańskiemu, którzy wychowują młodzież w duchu przeciwnym interesom społeczeństwa i rzucają oszczerstwa na przywódców. Tito zapowiedział podjęcie odpowiednich kroków, bez względu na autonomię uniwersytetów. Warto przy­pomnieć. że środowiska uniwersyteckie bardzo aktywnie włączyły się do dysku­sji nad zmianami w systemie polityczno­­gospodarczym i stąd padło najwięcej u­­wag krytycznych pod adresem poprawek konstytucyjnych. Z prac komisji sejmowych (A) (PAP) Komisja Planu Gospo­darczego, Budżetu i Finansów, obra­dująca pod przewodnictwem pos. K. Dąbrowskiego (PZPR), wysłuchała informacji o przychodach i wydat­kach pieniężnych ludności w I kwar­tale i zapoznała się z planem na II kwartał br. Informację tę przedsta­wił postom minister Finansów, J. Trendota. Charakteryzując sytuację gospodarczą, J. Trendota podkreślił, że w I kwartale br. nastąpi -wysoki wzrost wypłat z funduszu płac. Były one o 7,7 proc. wyższe niż przed ro­kiem. Wpłynęło na to głównie zwięk­szenie średnich płac. Zjawisku temu nie towarzyszył jednak dostateczny wzrost wydajności pracy. Silnej dynamice przychodów pienięż­nych ludności towarzyszył znaczny wzrost wydatków, zwłaszcza na zakup towarów. W istotnym stopniu przyczyniła się do tego obniżka na artykuły przemysłowe 1 głęboka przecena znacznej Ilości wyro­bów przemysłu lekkiego. Równowaga rynkowa została utrzymana, chociaż w marcu wystąpiły pewne niedobory nie­których rodzajów mięsa, przetworów mięsnych 1 masła. Na tle ,wyników gospodarczych I kwar­tału, min. Trendota zwrócił uwagę na ko­nieczność podjęcia energicznych działań, których celem jest przeciwdziałanie nie­dociągnięciom. jakie ujawniły się w toku realizacji planu. Chodzi zwłaszcza o przy­spieszenie tempa wzrostu produkcji to­warów konsumpcyjnych. Posłowie uznali, że sytuacja gospo­darcza kraju kształtowała się na o­­gół pomyślnie, co było wynikiem słusznych kierunków działania rzą­du i dużego wysiłku załóg produk­cyjnych. W dyskusji wskazywano równocześnie — pos. W. Obolewicz i inni posłowie — na istniejące nadal trudności i napięcia, których przezwyciężenie wymaga wzmo­żonej dyscypliny działania jednostek go­spodarczych 1 rad narodowych. Pos. F. Blinowski stwierdził, że w warunkach podniesienia znaczenia równowagi ryn­kowej, konieczne są badania popytu i analizy dotyczące zaspokajania potrzeb rynkowych przez przemysł. Na potrzebą sięgnięcia po nowe instrumenty analizy ekonomicznej i finansowej wskazywali również inni posłowie. . Komisja postanowiła wystąpić z dezy­deratem w sprawie wzmocnienia kontroli nad realizacją inwestycji w przemyśle lekkim i zlecić NIK zbadanie realizacji przydziałów materiałów budowlanych dla potrzeb ludności wiejskiej. Komisja Handlu Wewnętrznego, obradująca pod przewodnictwem pos. St. Pastusiaka (PZPR), rozpatrzyła problemy szkolenia kadr dla potrzeb handlu i gastronomii oraz odpowie­dzi resortów na dezyderaty.

Next