Trybuna Ludu, czerwiec 1972 (XXIV/152-181)

1972-06-24 / nr. 175

■—........ 2 Trybuna Ludu Wspólny komunikat PUL - Jugosławia (DOKOŃCZENIE ZE STR. 1) okręgu Kosowo — III ja Vakic, związkowy sekretarz d/s Handlu zagranicznego — Muhamęd Ha­­dzic, ambasador SFRj w PRL - Vlado Maleski, szef gabinetu Prezydenta Republiki — Marko Vrhunec, doradca Prezydenta Re. publiki d/s Polityki, Zagranicznej — Milos Melovski, dyrektor depar. tamentu MSZ - Djuro Vukolic. Obie strony ze szczególnym za­dowoleniem stwierdziły, że ostat­nio w stosunkach między Polskę Rzeczgpospolitg Ludową i Socja­listyczną Federacyjną Republiką Jugosławii osiągnięto pozytywne wyniki i że współpraca rozwija się pomyślnie we wszystkich dzie­dzinach. ł Sekretarz Komitetu Centralne­go Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Edward Gierek i przewodniczący Związku Komuni­stów Jugosławii Josip Bróż Tito pozytywnie ocenili wyniki osiąg­nięte we współpracy Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i Związku Komunistów Jugosławii, zwłaszcza w ostatnim czasie. To­warzysze Edward. Gierek i Josip, Broz Tito potwierdzili gotowość obu partii do dalszego rozwijania owocnej i obustronnie korzystnej współpracy, do wszechstronnej wymiany poglądów, o aktualnych zagadnieniach międzynarodowe­go ruchu komunistycznego i ro­botniczego. Wypowiedzieli sie zu potrzebą częstszych spotkań, mię. dzy przywódcami obu partii oraz kontaktów na różnych szczeb­lach. v Obie strony oceniły, że stosunki polsko-jugosłowiańskie stają się coraz bardziej wszechstronne - i trwałe. Opierają się one na peł­nym poszanowaniu zasady nieza. łeżności, suwerenności, integral­ności terytorialnej, równoupraw­nienia oraz niemieszania się w sprawy wewnętrzne. Otwiera to drogę do pogłębiania przyjaźni i współpracy, zbliżania narodów obu krajów, a zwłasżcza młode­go pokolenia. Obie strony uważa. iq, że różnice w drogach rozwo­ju socjalizmu w obu krajach nie są przeszkodą w pomyślnym roz­woju stosunków dwustronnych. Pozytywnie oceniąno coraz bar­dziej intensywne i pełniejsze w treści kontakty i wymianę po­glądów między państwowymi i politycznymi działaczami obu kra, jów, co przyczynia się do lepsze­go wzajemnego poznania się, wy. miony doświadczeń i wszechstron­nej współpracy.. Podkreślona szczególne znaczenie, wizyty pre­zesa Rady Ministrów Polskiej Rze. czypospolitej Ludowej Piotra Jaro­szewicza w Jugosławii w paździer­niku 1971 roku Obie strony przywiążują dużą wagę do coraz szerszej i bogat­szej współpracy parlamentów, or­ganizacji politycznych i społecz­nych oraz między miastami obu krajów. Strony stwierdziły, że o­­siągnięto korzystne wyniki w dzie­dzinie działalności naukowej, oś­wiatowej, informacyjnej i innych- Pozytywnie oceniono niedawno podpisany dwuletni program współpracy kulturalnej i nauko­wej, który otwiera szersze pen spektywy współpracy, w tych dzie­dzinach. Wyrażonp gotowość podjęcia dalszych wysiłków w ce­lu wzbogacenia wymiany dóbr kulturalnych i osiągnięć nauko­wych oraz rozwoju bezpośrednich kontaktów między odpowiednimi instytucjami obu krajów. Podkreś­lono potrzebę częstszych i ściślej-, szych kontaktów między obywate­lami obu państw, zakładami pra­cy i organizacjami społecznymi, potrzebę zwiększenia wymiany, tu­rystycznej i rozwoju innych form współpracy, Co służy dalszemu zbliżeniu narodów obu kraiów. Strony uznały za potrzebne podpisanie nowej konwencji kon. sularnej odpowiadającej aktual­nemu rozwojowi stosunków mię­dzy obu krajami. Strona polska z zadowoleniem przyjęła zgodę rządu SFRJ w sprawie otwarcia, na zasadzie wzajemności, konsu­latu generalnego PRL w Zagrze­biu. łl Obie strony niły współpracę w pozytywnie oce­zakresie sto­sunków gospodarczych opartą o zasadę wzajemnych korzyści. Po­twierdzeniem tego jest stały wzrost wymiany towarowej, której poziom w roku 1972 wiruen wy­nieść około 200 -min dolarów, cc oznacza wzrost o 20 proc. w sto­sunku do osiągniętych obrotów w roku 1971, Ministrowie Handlu Zagranicz­nego obu krajów podpisali w toku wizyty dodatkową umowę, która powiększo przewidywane obroty W-okresie 1971—1975 z 850 "min do ponad 1 mld dolarów. Strony uważają za godny pod-, kreślenia fakt, że kooperacjo przemysłowa i wieloletnia współ­praca w innych dziedzinach sta. ją się coraz - istotniejszym ele­mentem całokształtu wzajemnych stosunków gospodarczych. Ponownie stwierdzono, że szczególne możliwości rozwoju ko­operacji przemysłowej istnieją w przemyśle samochodowym, pro­dukcji artykułów gospodarstwa domowego, jak również produk­cji traktorów, maszyn rolniczych, maszyn budowlanych, elektronice, gospodarće rybnej i innych dzie­dzinach oraz wyrażono zaintere­sowanie w poszerzeniu współpra­cy w zakresie energetyki i prze­mysłu stoczniowego. Wzajemne dostawy wynikające z powiązań kooperacyjnych będą wynosiły po­­nad 25 proc. globalnej wymiany towarowej w bieżącej umowie 5- letniej.. Potwierdzono wzajemne zainte. resowanie zawarciem wieiolet nich porozumień, .. mających na celu pokrycie, potrzeb surowco­wych obu krajów. W rozwijaniu wzajemnej współ­pracy ważna rola przypada nowo powołanemu konsorcjum banków, którego pomoc winna być sku­teczna w rozbudowie r moderni­zacji tych potencjałów, które zarówno we współpracy dwu­stronnej jak też współpracy ng rynkach trzecich, mogą przyczy nić się do dalszego pogłębienia powiązań gospodarczych obu krajów. Obie strony są zgodne, że ich wzajemne interesy gospodarcze potwierdzają potrzebę modernizo­wania komunikacji i środków transportu, jak również ważnych dróg tranzytowych między Polską i Jugosławią. Obie strony potwierdziły zna­czenie współpracy w dziedzinie nowych technologii, prać nauko­wo-badawczych, szczególnie w tych dziedzinach, które mogą przynieść wzrost kooperacji prze­­myślowej i efektywności produk­cji Stwierdzono, że szybki rozwój gospodarczy i stale rosnąca wy­miana towarowa wymaga dosko­nalenia i poszukiwania nowych form i metod współpracy. Uzna­no za celowe doskonalenie syste­mu dwustronnych rozliczeń płat­niczych, polityki kredytowej i in­nych przedsięwzięć sprzyjających rozwojowi wzajemnych stosunków gospodarczych. Obie strony podkreśliły dużą wage polsko-jugosłowiańskiego komitetu współpracy gospodarczej i naukowo-technicznej oraz jego pozytywny wkład W rozwój stosun. ków gospodarczych, III Obie strony wymieniły poglądy na, temat aktualnych problemów międzynarodowych, zagadnień dotyczących wzajemnych stosun­ków i współpracy partii komuni­stycznych i robotniczych oraz ru­chów postępowych i narodowo­wyzwoleńczych, stwierdzając z za­dowoleniem identyczność lub zbieżność poglądów. Obie strony zgodnie oceniają, że obecne stosunki międzynaro­dowe charakteryzują się głęboki­mi przemianami społeczno-poli­tycznymi i ekonomicznymi, któ­rych głównymi czynnikami są si­ły pokoju, socjalizmu i postępu, zyskujące coraz bardziej na zna­czeniu. Stwierdzono, że na roz­wój, obecnej sytuacji międzynaro­dowej, szczególny wpływ mają wysiłki zmierzające do dalszego ugruntowania zasady rokowań i rozwiązywania spornych środkami pokojowymi, na kwestii zasa­dach pokojowego współistnienia państw, przy pełnym poszanowa­niu słusznych praw i interesów wszystkich krajów, Pozytywnie oceniając kontak­­ty, rozmowy i porozumienia mię­dzy wielkimi mocarstwami, za­akcentowano także rolę innych krajów w utrwalaniu międzynaro­dowego dialogu i pokojowego porozumienia się. w stosunkach międzynarodowych. Podkreślono znaczenie spotkań przywódców ZSRR ł PRL z prezydentem Nixo­­nem. Wskazano również na wagę niedawnych rozmów prezydenta SFRJ, przewodniczącego ZKJ z radzieckimi przywódcami partii i rządu. Spotkania te, i inne przeprowa­dzone w tym duchu, potwierdziły, ze w praktyce stosunków między­narodowych wzmaga się walka o konsekwentną realizację zasad pokojowego współistnienia, o równoprawne stosunki między­narodowe i wszechstronną współ­pracę na zasadzie wzajemnego szacunku przeciwko stosowaniu lub groźbie użycia siły w jakiej­kolwiek formie, o pokojowe i kon­struktywne rozwiązywanie spor­nych problemów, o demokratyza­cje stosunków międzynarodowych. PRL i SFR.I dają swój pełny wkład do takich dążeń i działal­ności Obie strony podkreśliły, że PRL i SFRJ, jako kraje europejskie,. których historyczna przeszłość i losy były najściślej związane wydarzeniami na naszym konty­z nencie, przywiązują wyjątkową wagę do pokojowego rozwoju stosunków i zmniejszenia napię­cia w tej części świata, w prze­konaniu, iż pomyślny rozwój sy­tuacji w Europie ma wielkie zna­czenie dla całokształtu stosunków międzynarodowych. PRL i SFRł, każda w swym regionie, a zwłasz­cza rozwijając współpracę z są­siadami, dajq poważny wkład w pozytywny rozwój stosunków na kontynencie europejskim w prze­konaniu, że polityka i aktywność na rzecz zachowania pokoju i u­­macniania bezpieczeństwa w Eu­ropie są niepodzielne i że w ich trwałości i stabilności w równej mierze zainteresowane są wszy­stkie narody kontynentu. Obie strony z zadowoleniem stwierdziły, że na kontynencie eu­ropejskim potężnieją siły pokoju, tendencje do współpracy i dobro­sąsiedzkich stosunków, co szcze­gólnie znalazło wyraz w podpi­saniu i wejściu,w życie układów między ZSRR i NRF, PRL i NRF, czterostronnego porozumienia w sprawie Berlina Zachodniego o­­raz porozumienia, jakie podpisa­ła NRD z NRF i z Senatem Ber­lina Zachodniego, które opiera­ją się na rzeczywistości ukształto­wanej w Europie i utrwalają nie­naruszalność granic europejskich. Umacnianiu takich tendencji sprzyjałaby również normalizacja stosunków pomiędzy NRD i NRF na bazie powszechnie uznanych norm prawa międzynarodowego, ich równoczesne przyjęcie do ONZ oraz uregulowanie nie roz­strzygniętych kwestii miedzy CSRS i NRF, a przede wszystkim, uzna­nie układu monachijskiego za nieważny od samego początku, Obie strony uznają, że powsta­ły sprzyjające warunki do bez­zwłocznych, wielostronnych przy­gotowań, które powinny zapew­nić uzgodnienia podstaw, celów i sposobów obrad europejskiej konferencji bezpieczeństwa współpracy, jaką należałoby zwo­i łać w bliskiej przyszłości. Kon­ferencja ta, zdaniem obu stron, powinna stworzyć podwaliny pod trwały system bezpieczeństwa, gwarantujący nafodom Europy nieskrępowany rozwój, pókój i po­stęp. Obie strony wyraziły przekona­nie, że zmniejszenie sił zbrojnych i uzbrojenia na kontynencie eu­ropejskim oraz inne kroki w tej dziedzinie stanowiłyby istotny składnik procesu budowania bez­pieczeństwa europejskiego. Obie strony podkreśliły, że o­­siągnięcie powszechnego, „całko­witego rozbrojenia jest niezwyk­le ważnym i pilnym zadaniem. Wyraziły one gotowość PRL i SFRJ kontynuowania, wespół ze wszystkimi krajami miłującymi po­kój, wysiłków w celu zawarcia międzynarodowych układów w dziedzinie rozbrojenia, a przede wszystkim, na rzecz zakazu wszy­stkich rodzajów broni masowej zagłady. Podkreślając znaczenie porozumienia o zakazie broni bakteriologicznej, obie wskazały na potrzebę jak strony naj­szybszego osiągnięcia porozumie­nia o całkowitym zakazie broni chemicznej i zakazie podziemnych doświadczeń z bronią nuklearną Pozytywnie oceniono układ między ZSRR i USA o ograni­czeniu systemów obrony przeciw­rakietowej i tymczasowe porozu­mienie w dziedzinie ograniczenia strategicznych zbrojeń ofensyw­nych, jako ważne i konkretne kroki w kierunku rozbrojenia, Obie strony z uznaniem witają propozycję jak najszybszego zwo­łania światowej konferencji roz­brojeniowej, z równoprawnym u­­działem wszystkich państw. Obie strony ponownie potwier­dziły całkowite poparcie dla bo­haterskiego narodu wietnamskie­go, dla narodów Kambodży i Lao­su w ich walce o wolność i nie­zależność, o niezaprzeczalne pra­wo do swobodnego, bez ingeren­cji z zewnątrz, decydowania o własnym losie. Stanowczo potępiając konty­nuowanie agresji amerykańskiej w Indochinach i wypowiadając śję za Całkowitym i bezwarunko­wym przerwaniem bombardowań i: innych działań wojennych prze­ciwko Demokratycznej Republice Wietnamu, obie strony wypowie­działy się za szybkim wznowie­niem rozmów paryskich w cek znalezienia politycznego rozwią­zania. Strony podkreśliły, że dlc zakończenia wojny, niezbędne jest bezzwłoczne i całkowite wy­cofanie wojsk USA i ich sojusz­ników z Indochin. PRL i SFRJ wyraziły duże za. niepokojenie z powodu przedłu­żania się kryzysu na Bliskim Wschodzie, wskutek kontynuowa­nia agresywnej polityki Izraela, co zaostrza sytuację w tym re­jonie i w basenie Morza Śród­ziemnego. Popierając pokojowe rozwiązanie kryzysu bliskowschod­niego, obie strony i tym razem podkreśliły konieczność realiza­cji rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ z dnia 22 listopada 1967 i rezolucji Zgromadzenia Ogólnego NZ z dnia 13 grudnia 1971 ro­ku i bezzwłocznego wycofania wojsk izraelskich z okupowanych terytoriów arabskich. Sprawiedli­we rozwiązanie kryzysu winno o­­bejmować — zdaniem obu stron — zagwarantowanie słusznych praw i interesów wszystkich państw i narodów tej strefy świa­ta, w tym — narodu palestyń­skiego. Obie strony podkreśliły ogrom­ne znaczenie i rolę Organizacji Narodów Zjednoczonych w u­­macniańiu pokoju, bezpieczeń­stwa międzynarodowego, w roz­wiązywaniu kluczowych proble­mów międzynarodowych i w roz­woju wszechstronnej współpracy między państwami. Potwierdziły one swą wierność zasadom Kar­ty Narodów Zjednoczonych zgodnie oświadczyły, że niezbęd­i ne jest podejmowanie nowych wysiłków w kierunku wzmocnie­nia roli i skuteczności ONZ oraz urzeczywistnienia pełnej jej uni­wersalności. PRL i SFRJ podkreślają ko­nieczność podjęcia przez wszyst­kie kraje kroków w kierunku przyspieszenia rozwoju gospodar­czego krajów rozwijających się i ustanowienia bardziej równo­prawnych stosunków w dziedzi­nie międzynarodowej współpracy ekonomicznej. Obie strony zgod­nie oświadczyły, że wyniki osiąg­nięte na niedawnej sesji konfe­rencji ONZ w sprawie handlu i rozwoju w Chile wskazują na potrzebę jeszcze bardziej inten­sywnego kontynuowania pracy nad tymi zagadnieniami. Obie strony potwierdziły swą solidarność ze słuszną walką na­rodów Afryki o wolność i nieza­leżność, przęęiwkp. polityce impe­ria fiz.rnu,. kolonializmu i neokoio­­nializmu, o realizację deklaracji ONZ o dekolgpizacji. Potępiły one stanowczo pglitykę aparthei­du i dyskryminacij rasowej. W celu rozwiązania problemów nurtujących świat współczesny, obie strony podkreśliły potrzebę jeszcze aktywniejszego zaangażo­wania i ściślejszego współdziała­nia wszystkich miłujących pokój krajów i postępoyyych sił na świę­cie. Pozytywnie oceniono rolę i znaczenie polityki niezaangażo­­wania w walce o pokój, przeciw­ko imperializmowi, kolonializmo­wi, neokolonializmowi, na rzecz całkowitej politycznej i ekono­micznej niezależności wszystkich krajów i równoprawnych stosun­ków międzynarodowych. I Sekretarz KC PZPR Edward Gierek i Przewodniczący Rady Państwa PRL Henryk Jabłoński oraz prezydent SFRJ, Przewodni­czący ZKJ Josip Broz Tito, z za­dowoleniem stwierdzili, że pod­czas wizyty przeprowadzono bo­gatą i pożyteczną wymianę po­glądów i wskazano na nowe mo­żliwości wszechstronnej współ­pracy, co przyczyni się do dalsze­go umocnienia i pogłębienia przyjaznych stosunków oraz współpracy między Polską Rze­­cząpospolitą Ludową a Socjali­styczną Federacyjną Republiką Jugosławii i Polską Zjednoczoną Partią Robotnicza a Związkiem Komunistów Jugosławii. Prezydent SFRJ, Przewodniczą­cy ZKJ Josip Broz Tito zaprosił I Sekretarza KC PZPR Edwarda Gierka i Przewodniczącego Ra­dy Państwa PRL Henryka Jabłoń­skiego do odwiedzenia Socjali­stycznej Jugosławii. Federacyjnej Republiki Zaproszenie zostało przyjęte z zadowoleniem Warszawa, 23 czerwca 1972 r, ■ KRONIKA MINISTER T. WRZASZCZYK PODRÓŻUJE PO USA CHICAGO (PAP). Minister Przemysłu ^Maszynowego, Tadeusz Wrzaszczyk, któ­­iry wraz z grupa” SkffpSffóW przybył do Stanów Zjednoczonych celem nawią­zania współpracy gospodarczej w nie­których dziedzinach przemysłu maszy­nowego, kontynuuje podróż po USA, Przeprowadził on rozmowy w Nowym Jorku i Chicago. AMBASADOR PRL WE FRANCJI U PRZEWODNICZĄCEGO ZGROMADZENIA NARODOWEGO PARYŻ (PAP). W czwartek 2.2 bm. ambasador PRL w Paryżu, Emil Wojta­szek, złożył wizytę przewodniczącemu francuskiego Zgromadzenia Narodowe­go, Achilie Perettiemu. Rozmowa prze­biegała w przyjaznej atmosferze. Izrael atakuje Syrie i Liban (DOKOŃCZENIE ZE STR. t) W wyniku gwałtownego bom­bardowania. w którym uczest­niczyło wiele samolotów zgi­nęło 27 osób cywilnych, w większości kobiety i dzieci. 10 osób zostało ciężko rannych. Mniej więcej w tym samym czasie lotnictwo izraelskie zbombardowało wioskę Maz.­­raa w Syrii. W obu tych wio­skach znajdowały się obozy komandosów palestyńskich. Jak podał rzecznik palestyński, zginęło też wielu komando­sów. PARYŻ (PAP). Minister spraw zagranicznych Libanu, Chalil Abu Hamad zakomuni­kował w Bejrucie, że w piątek po południu, według czasu no­wojorskiego, zbierze się Rada Bezpieczeństwa ONZ na proś­bę Libanu, w związku z trwa­jącymi od kilku dni atakami Izraela na ten kraj. H. Kissinger zakończył wizytę w ChRL PEKIN (PAP). Henry Kissin­ger, specjalny doradca prezyden­ta Nixona, opuścił w piątek nad ranem Pekin i odleciał do Wa­szyngtonu po zakończeniu 5- dniowej wizyty w ChRL. Henry Kissinger rozmawiał w czasie swego pobytu w. Pekinie z przywódcami chińskimi, w tym z premierem Czou En-lajem. Te­mat rozmów przez Kissingera przeprowadzonych w czasie tej, czwartej już wizyty w stolicy w ChRL nie jest znany — rozmowy otoczone były najściślejszą dyskre­cją. Nie wiadomo nawet dokładnie kto brał w nich udział. Na kilka godzin przed odlotem w nocy z czwartku na piątek Ki­ssinger odbył ostatnie spotkanie z przywódcami ChRL, prawdopodob­nie z premierem Czou En-lajem. Spotkanie to odbyło się w siedzi­bie przywódców chińskich, a nie jak zwykle w gmachu parlamentu, z czego obserwatorzy polityczni wnioskują, iż było to spotkanie szczególnie ważne. ........-............. — ....... ..... NASI KORESPONDENCI PISZĄ Porozumienia moskiewskie w Kongresie USA WASZYNGTON Prezydent Nixon po­twierdził, że moskiewskie porozumienia dotyczące o­­graniczenia zbrojeń strate­gicznych odpowiadają ży­wotnym interesom Stanów Zjednoczonych i powinny być rozpatrzone przez Kongres według ich zawartości, bez łą­czenia z innymi problemami. Tym samym Nixon uchylił się od poparcia stanowiska mini­stra obrony, Lairda, który do­magał się od Senatu, aby apro­batę dla porozumień podpisa­nych w maju br. uzależnić od przyznania przez Kongres fun­duszów na rozwój uzbrojenia strategicznego nie podlegające­go postanowieniom układów. Wraz z tym prezydent oświadczył jednak, że dopóki BONN. W piątek przed po­łudniem giełdy de­wizowe NRF zostały co naj­mniej do poniedziałku zam­knięte. Min. Schiller określił tę decyzję jako akt solidarno­ści wobec innych państw za­chodnioeuropejskich, które również stanęły w obliczu kry­zysu funta szterlinga. Jest oczywiste że za tą gotowością do solidarności kryje się wła­sny interes NRF Ostatnie decyzje brytyjskie nie tylko otworzyły nową fazę kryzysu waluty brytyjskiej, ale też stanowią początek dal­szego — po półrocznej przer­wie — ciągu perturbacji i za­kłóceń w zachodnim systemie walutowym. Jest niemal pewne, że w najbliższych dniach, w każdym razie przed otwarciem giełdy londyńskiej, funt zostanie zde­­waluowany. Fachowcy mówią tu o 8,8 proc. Wydaje się, że run na funta pociągnął za sobą także podważenie pozycji do­lara. Zamknięcie giełd po­wstrzymało chwilowo tę falę, która ujawniła się w piątek dalsze porozumienia nie będą zawarte, USA powinny kon­tynuować program unowocześ­niania swego arsenału. Ana­logiczną opinię wyraził pod­czas przesłuchania w Senacie sekretarz stanu, Rogers. Zakwestionował ją przewod­niczący komisji spraw zagra­nicznych Senatu, William Ful­bright, który oznajmił, że pier­wszy przełom dokonany w dziedzinie wzajemnego ogra­niczenia zbrojeń umożliwia i wymaga zwolnienia tempa mo­dernizacji potencjału wojsko­wego USA, Po zakończeniu przesłuchań przedstawicieli rządu oraz po wypowiedziach prezydenta Ni­xona i jego doradcy, Kissin­gera, w Kongresie rozpocznie się generalna debata. Nie ma rano. Mimo że jeszcze przeć zamknięciem giełdy dewizowej we Frankfurcie Bank Federal­ny zakupił w ramach akcji po­mocy i własnych zobowiązań ok. 1 mid doi., kurs waluty USA spadł do najniższego punktu interwencyjnego, mia­nowicie 3,15 DM za 1 doi. Eksperci sądzą, że następ­nym obiektem spekulacji walu­towej będzie włoski lir, które­go pozycja jest słaba, a kurs — zawyżony. Nie jest wyklu­czone, że fala spekulacyjna ogarnie również japońskiego jena. Byłaby to jednak speku­lacja na rewaluację jena, a więc o kierunku przeciwnym niż w przypadku funta, dola­ra i lira Wokół marki panuje dotąd spokój. Min. Schiller oświad­czył w piątek, iż rząd NRF nie widzi potrzeby podejmowania jakichkolwiek decyzji waluto­wych. Nie znaczy to jednak, by ostatnie wydarzenia nie doty­czyły NRF. To co w tej chwili można już przewidzieć, spro­wadza się do dwóch głównych elementów: z jednej strony gospodarka eksportowa NRF wątpliwości, iż przyniesie ona ratyfikację układu na temat ograniczenia systemów anły­­rakietowych i zatwierdzenia porozumienia w sprawie za­mrożenia stanu rakiet ofen­sywnych. Przewiduje się natomiast, ża później mogą się zaostrzyć kontrowersje między liberal­nymi członkami Kongresu i rządem w kwestii budżetu wojskowego. Fulbright nie jest odosobniony. Jeżeli prezydenc­kim kandydatem partii demo­kratycznej zostanie obecny fa­woryt, senator G. McGovern, który domaga się znacznej re­dukcji wydatków militarnych, problem ten może nawet zająć jedno z czołowych miejsc w ostatnim etapie kampanii wy­borczej. znalazła się w nowej fazie nie« pewności, która utrudnia tran. sakcje średnio- i długotermi­nowe z krajami o niepewnych kursach walutowych. Wyra­zem obaw całej gospodarki NRF jest oświadczenie min. Schillera, iż ma nadzieje, że nie dojdzie do „współzawodnic­twa w dewaluacji walut”. Obniżyłoby to bowiem znacz­nie pozycję konkurencyjną go­spodarki NRF. Z drugiej strony spekulacja walutowa musi mieć wpływ na politykę EWG. Powstała sytuacja wzmacnia żądanie Paryża jak najszybszego wpro­wadzenia unii walutowej, któ­re NRF akceptuje ale pod wa­­runkiem jednoczesnego uzgod­nienia zasad i stopniowej rea­lizacji unii gospodarczej. A to już jest sprawa o wiele bar­dziej skomplikowana, sięgają­ca w sferę „wielkiej polityki”, a więc zagadnień stanowiących ostatnio przedmiot nowej, za­sadniczej rozbieżności poglą­dów między Francją a NRF i niektórymi innymi państwa­mi członkowskimi wsnólnoty. St. ALBINOWSKI M. BEREZOWSKI Kry zys nie tylko funta szterlinga Pożegnanie prezydenta Tito (DOKOŃCZENIE ZE STR. 1) Prezydent1 Tito, w , towarzy­stwie Edwarda Gierka oraz dyrektora protokołu dyploma­tycznego MSZ amb. M. Dedo przechodzi przed frontem kom­panii, oddaje' hołd sztandarowi Wojska Polskiego. Następuje moment pożegna­nia: JoSip Broz Tito i' jego małżonka żegnają się z człon­kami najwyższych władz par­tyjnych i państwowych: Stani­sławem Gucwą. Zygmuntem Moskwą, Edwardem Babiu­­chem, Stefanem Olszowskim, Wojciechem Jaruzelskim. Fran­ciszkiem Szlachcicem,' Janem Szydlakiem, Kazimierzem Bar­­ęikowskim, Stanisławem Ka­nią. Józefem Kępą, Ryszardem Frelkiem, Zdzisławem Żanda­­rowskim. Z kolei Josip Broz Tito prze­chodzi do zgromadzonych płycie dyplomatów: szefów na przedstawicieli placówek dy­i plomatycznych akredytowa­nych w Polsce, żegna się z lud­nością. a następnie przyjmuj« defiladę kompanii honorowej WP. Qdpraygadxanr "Pfzez Edwar-C da Gierka. Henwd»---Jfthłerr­­gigeg57~Fiotra Jaroszsaacaa ’ Jućhmałżonki oraz profesora vJanusza rtroszkowskiego — Jj­­*sip Broz Tito kieruje się ft stronę samolotu. Przed wejś­ciem nä stopnie ostatnie roz­­mowy. Edward Gierek i Josip Broz Tito długo ściskają sobie ręce. Prezydent Jugosławii i jegc małżonka otrzymują od war­szawskich dzieci naręcze łoso­siowych ■ róż. Wchodzą na stop­nie wiodące do drzwi samolo­­, tu. Jeszcze chwila zatrzyma­­, nią na stopniach 1 ostatnie ge­sty pożegnalne. Po chwili samolot prezyden­cki -z numerem 101 i emblema­tem* Jugosławii kołuje po pa­sie startowym, wzbija się w powietrze i bierze kurs po­wrotny na Belgrad. Konferencja prasowa rzecznika rządu PRL We wczesnych godzinach po­rannych 23, bm. w Hotelu Eu­ropejskim w Warszawie odby­ła się konferencja prasows rzecznika rządu PRL.' wicemin 1 Włodzimierza Janiurka. w cza­sie której poinformował, ot dziennikarzy polskich i._zagra­­nicznych o rezultatach i prze­biegu wizyty prezydenta gosławii w Polsce. Wizyta t.a J u - jak stwierdził W. Janiurek — przebiegła w atmosferze ser­deczności i wzajemnego zro­zumienia, stając się ważnym krokiem na drodze do dalsze­go zacieśnienia i umocnienia przyjaźni między narodami Polski i Jugosławii. (PAP) Powrót do Belgradu BELGRAD (PAP). W piątek W południe prezydent SFRJ, przewodniczący ZKJ Josip Broz Tito wraz z małżonką i członkami delegacji jugosło­wiańskiej powrócił do Belgra­du po zakończeniu oficjalnej i przyjacielskiej wizyty w Pol­sce. Po uroczystości powitania prezydent złożył oświadczenie dla prasy, radia i telewizji. Prezydent Jugosławii J Broz Tito oświadczył, że wraca z Polskj „z wieloma wrażeniami i bardzo zadowo­lony”. Podczas rozmów, które delegacja jugosłowiańska prze­prowadziła z polskimi przy­wódcami stwowymi partyjnymi i pań­dowoleniem, stwierdzono z za­że współpraca polsko-jugosłowiańska rozwi­ja się bardzo pomyślnie we wszystkich dziedzinach. Rozmowy na temat aktual­nej sytuacji .na świecie, zwła­szcza na kontynencie .europej­skim wykazały „identyczność, bądź wielką zbieżność poglą­dów — stwierdził prezydent. Mówiliśmy wiele o rozwoju współpracy w Europie i potrze­bie przyspieszenia przygoto­wań do zwołania europejskiej konferencji bezpieczeństwa i współpracy”. Obie strony zgo­dziły się, że pozytywne proce­sy w Europie trzeba stale po­budzać, i że muszą one obej­mować coraz szersze regiony W świetle tego obie strony po­stanowiły wspólnie przyczy­nić się do znalezienia wyjścia z obecnej bardzo skompliko­wanej sytuacji na Bliskim Wschodzie i w Indochinach, Prezydent powiedział, że po­byt w Warszawie wywarł na nim wielkie wrażenie. Patrząc na dzisiejszą Warszawę, z tru­dem można uwierzyć, że mia­sto to było doszczętnie w bar­barzyński sposób zniszczone w czasie ostatniej wojny. „Dn: cierpień i wspólnej walki oraz lekcji tego okresu nie można zapomnieć. Naszym obowiąz­kiem jest traktować je jakc bodźce do wzbogacania na­szych stosunków” — powie­dział prezydent, J. Broz-Tito mówił z uzna­niem o rozmachu w rozwoju socjalistycznej Polski, o wiel­kim postępie, jaki osiągnęła. Wszędzie, gdzie byliśmy, spotykaliśmy się z sympatią i szczerą przyjaźnią wobec na­szego kraju i narodów Jugo­sławii — stwierdził na zakoń­czenie prezydent, Nie ma przeszkód na drodze do konferencji europejskiej Wypowiedź Ministra Spraw Zagranicznych Finlandii MOSKWA (PAP). Ratyfika­cja układów między NRF i Związkiem Radzieckim oraz między NRF i Polską, a także wejście w życie czterostronne­go porozumienia w sprawie Berlina Zachodniego dowodzi, że nie ma już zorganizowania przeszkód' dla europejskiej konferencji w sprawie bezpie­czeństwa i współpracy — o­­świadczył w wywiadzie dla dziennika „Sowietskaja Rossi­­ja“ minister spraw zagranicz­nych Finlandii, Kalevi Sorsa. Układy międzypaństwowe zawarte ostatnio oraz komuni­katy i informacje o rezulta­tach spotkań działaczy pań­stwowych — powiedział Kale­vi Sorsa odzwierciedlają zasa­dy, których przyjęcie — na­szym zdaniem — ma zasadni­cze znaczenie dla zwołania eu­ropejskiej konferencji w spra­wie bezpieczeństwa i współ­pracy. W Europie nastał czas rzeczowej i konstruktywne; współpracy opartej na zasa­dach pokojowego współistnie­nia. Minister podkreśli! zwłaszcza, że podpisanie porozumienia o ogra­niczeniu zbrojeń strategicznych w czasie niedawnego spotkania przywódców radzieckich i amery­kańskich stanowi ważny etap na drodze zabezpieczenia pokoju na świecie. Rząd Finlandii — stwierdzi! mini. ster _ nadal prowadzi starania w celu zwoiania europejskiej kon­ferencji w oparciu o podjęte w la tach 1969/70 inicjatywy. W dwu­stronnych rozmowach wstępnych które zaproponowała Finlandia w listopadzie 1970 r., wzięły dotych­czas udział 23 państwa. Gdy rząd Finlandii nabierze pewności, że między zaintere­sowanymi państwami osiągnię­te zostało wzajemne zrozu­mienie, proszenie roześlę wówczas za­na wielostronne spotkanie przygotowawcze. O- gólnie rzecz biorąc, obraz kon­ferencji w sprawie bezpie­czeństwa rysuje się coraz wy­raźniej — oświadczył na za­kończenie minister Sorsa, VI RZYM (PAP). Papież Paweł oświadczył w piątek w Watykanie, że konferencja w sprawie bezpieczeństwa euro­pejskiego nie jest „sprawą od­ległą” dzięki czterostronnemu porozumieniu w sprawie Berlina Zachodniego i dom ZSRR — NRF 1 PRL ukła­NRF. Rozmowy delegacji Czerwonego Krzyża! obydwu części Korei Konferencja prasowa w ambasadzie KRL-D (Inf. w!.). 23 bm. w ambasadzie Koreańskiej Republiki Ludowo- Demokratycznej w Warszawie od­była się konferencja prasowa na której amb. Kim Hi Soun poin­formował o rezultatach rozmów prowadzonych między organiza­cjami Czerwonego Krzyża KRL-D i Korei Południowej w sprawie po­łączenia rodzin zamieszkałych w obydwu częściach kraju. Długoletnie wysiłki partii i rządu KRL-D zmierzające do nawiązania kontaktów z rządem Korei Połud­niowej dały pierwsze rezultaty. Na 20, kolejnym posiedzeniu delegacji Czerwonego Krzyża, w dniu 16 hm. uzgodniono porządek dzienny rze­czowych rozmów, które dotyczyć będą sprawy połączenia rodzin, swobodnej korespondencji i wza­jemnych odwiedzin Perspektywicznym celem rządu KRL-D — jak podkreślił amb. Kim Hi Soun — jest zjednoczenie Korei na drodze pokojowej. (gr.) 70 ofiar śmiertelnych huraganu „Agnes" NOWY JORK (PAP). Huragan „Agnes“ choć stracił już swą początkową gwałtowność nadal po­suwa się wzdłuż wschodnich wy­brzeży Stanów Zjednoczonych. Przeszedł on kolejno nad Kubą i Florydą powodując śmierć co najmniej wojorskim 70 osób. Na lotnisku no­samolot „Boeing-747“ został zepchnięty z pasa starto­wego. Sobota, 24 czerwca 1972 r. — Nr 173 Polska - Norwegia Wizyta polskiego ministra przypada w okresie znacznego ożywienia skiego, a więc polsko-skandynaw- i polsko-norwe­skiego, dialogu politycznego oraz rozwoju wzajemnych kon­taktów we wszystkich dzie­dzinach, ożywienia, będącego wynikiem ogólnych tendencji odprężeniowych na naszym kon­tvnpnrip Poglądy obu krajów na szereg kluczowych problemów między­narodowych są zbieżne; wymie­nić tu można choćby stosunek obu państw do agresji USA w Wietnamie W polsko-norweskich kon­taktach politycznych wytworzy­ły się stałe formy wymiany poglądów. Należą do nich re­gularne konsultacje wicemini­strów spraw zagranicznych, roz­mowy ekspertów rozbrojenio­wych, spotkania „okrągłego stołu“. Ostatni okres czasu charak­teryzował się w stosunkach między' obu krajami ożywie­niem wzajemnych kontaktów, zbliżeniem obu państw, a także ich poglądów na wiele najważ­niejszych zagadnień międzyna­rodowych, jak np. w sprawie potrzeby rychłego zwołania ogól­noeuropejskiej konferencji. Wśród licznych wizyt składa­nych należy w obu krajach, wymienić rozmowy wiceministra Spraw Zagranicznych Józefa Czyrka w. Norwegii, a także rewizytę wiceministra Stolten­­berga, w Polsce gościli przedsta­wiciele szeregu norweskich re­sortów. W dziedzinie stosunków handlowych ostatnie 10-lecie charakteryzowało się szybkim tempem wzrostu obrotów. Eks­port polski wzrósł w tym cza­sie 10-krotnie, osiągając wartość blisko 145 min zł dew; najwięk­sze tempo wzrostu obejmuje grupę towarów przemysłowych. W eksporcie naszego kraju naj­większą pozycję stanowią statki handlowe; aktualnie Polska zajmuje 4 miejsce (po Japonii Szwecji i NRF) wśród dostaw­ców nowo zbudowanych statków dla floty norweskiej — stano­wiącej .jak wiadomo jedną z największych potęg w skali światowej. W latach 1972—75 plany przewidują dostarczenie na rynek norweski 27 jednostek morskich. Wspólna walka z najeźdźcą hit­lerowskim, której symbolem jest udział Brygady Podhalań­skiej w walkach o Narvik zbliżyła oba narody Polski i Norwegii. Wzajemnemu pozna­waniu obu społeczeństw i ich problemów oraz współpracy polsko-norweskiej służą m. in. dobre kontakty organizacji spo­łecznych, kombatanckich, związ* kowców, młodzieży, a także to­warzystw przyjaźni. Ugruntowa­ną pozycję ma w Norwegii pol­ska kultura; szczególnie wielką popularnością cieszy się polska muzyka, teatr, film, plastyka, .słabiej znana jest literatura, szczególnie współczesna. Z kolei tu poważne osiągnięcia ma Wy­dawnictwo Poznańskie popula­ryzujące od lat literaturę naszych sąsiadów w serii pisarzy skandy­nawskich. Aktualną wymianę naukową i kulturalną reguluje międzypaństwowa umowa na lata 1970—73; m. in. w jej ra­mach dokonywana jest wymiana stypendystów i stażystów. W skrócie z zagranicy ZJAZD DZIENNIKARZY NRD ZAKOŃCZYŁ OBRADY BERLIN (PAP). Podjęciem uch­wały, precyzującej zadania pra­cowników frontu ideologicznego w realizacji uchwał VIII Zjazdu SED, zakończył w piątek 23 hm. 2-dniowe obrady IX Zjazd Związ­ku Dziennikarzy NRD (VDJ). Przewodniczącym zarządu związku został ponownie wybrany Harri Czepuck. DALSZE ZBLIŻENIE STANOWISK MIEDZY FPK i PS PARYŻ (PAP). Czwartkowe „spotkanie na szczycie“ dwóch główmych partii opozycyjnych we Francji: komunistów i socjalistów, z udziałem ich przywódców — Ge­orges Marchais i Francois Mit­­terranda, przyniosło dalsze zbliże­nie stanowisk w sprawach poli­tyki wewnętrznej i zagranicznej. Jak wynika z opublikowanego komunikatu, dyskusja na temat spornych problemów przebiegała pomyślnie. Rychłe zwołanie kolej­nego spotkania tego typu (już w najbliższy poniedziałek) przemawia za tym, że różnice poglądów są powoli przezwyciężane na drodze kompromisu. OTWARCIE W BERLINIE ZACH. OŚRODKA INFORMACYJNEGO O POLSCE BERLIN (PAP). W dniu 23 hm. odbyło się w Berlinie Zachodnim otwarcif ośrodka informacyjnego ó “Polsce zorganizowane staraniem towarzystwa pn. „Spotkanie, z Ęol* sk*ą”. Zadaniem (TSlTfiffca jest do­starczenie mieszkańcom tego mia­sta stałej informacji o naszym kraju. Ośrodek planuje w najbliż­szym czasie zorganizowanie róż­nych imprez o tematyce polskiej, m. in. wystaw prezentujących nasz dorobek kulturalny. W otwarciu ośrodka uczestniczył m. in. bur­­mistrz-premier Berlina Zach. Klaus Schuetz. POLSKA NA WYSTAWIE ..AIDA-72“ WIEDEŃ (PAP). 23 bm. w przed­dzień wystawy otwarcia międzynarodowej żywnościowej „Aida-72eł w Wiedniu, w pawilonie polskim odbyła się konferencja prasowa, na której przedstawiono aktualny stan oraz perspektywy rozwoju naszego przemysłu rolno-spożyw­czego. Polska uczestniczy po raz pierwszy w wiedeńskiej imprezie. _ SAMOLOT OTRZ^MAir^ CHICAGO I MtĘT.KO SCIUSZ KI CHICAGO“ (PAP). W chicagow­skim porcie lotniczym O'Hare od­była się uroczystość nadania polskiemu samolotowi odrzutowe­mu „Ił-62“ imienia Tadeusza Koś­ciuszki. Samolot ten, odbywa jui obecnie loty czarterowe międzj USA i Polska. Odsłonięcia wizerunku Tadeusza Kościuszki umieszczonego na kadłubie samolotu dokonał prezes Fundacji Kościuszkowskiej, di Kusielewicz.

Next