A mostani adeptus. Vagyis: A szabadkőmívesek valóságos titka (Bécs, 1810)

Elöljáróbeszéd

y Häm natura id animadverts, in quo, et per quid me­­lioratur, et semper in suo id Jiat simili. Exem­pli gratia, si cupis metallum (quae est nostra inten­­tio) ulterius , quam natura fecit in virtute prnmo­­ve re ; natúr am accipere oportet metallicam, et hoc in mare et faemina, alias nil efficies. Si enim in­­tendis ex herbis creare metallum, laborabis in va­­num; sicuti ex cane vei bestia lignum non produces. Lássunk már mást is. Géber azt mondgya : in Praefatione suae summáé : Quia principia nalura­­lia in Philosophia ignoraverit, hie jam múltúm re­­motus est abarte: quoniam non habet radicem Ve­rám, super quam intentionem suam fandet. Még egy mást. Magister VillielmusPa­­risiensis: Die Kunst vermag keines Weges den Saamen tu schaffen, sondern wenn die Natur den Saamen durch ihre Kraft, hat generiret und ge­schaffen, alsdann kommt die Kunst den natürlichen Kräften, die in den Materiis spermaticis verborgen, zu Hülfe, conjungirei und vereiniget dieselben, und bringet sie fort, als eine Dienerin der Natur: denn es ist klar und offenbar, dafs die Kunst nichts da. zu that , weder von Form , noch von Materie, noch von Kraft, sondern sie hilft nur allein dem, das da ist, aber noch nicht perf«ct ist, damit der Na­tur gleichwohl dadurch Hülfe geschehe, kann dero­­wegen auch nicht entrathen werfen. Mégis egy mást. Gróf Bernbardus Tre­­visanus, Chymicus írásainak második részében, azt írja; Wie dann auch aller wahren Philosophen 'Jkun und Lassen mit der Natur, und nicht wider die Natur angestellet.

Next