Erdélyi Híradó, 1837. július- december (második félév, 1-52. szám)
1837-10-14 / 30. szám
255 mabant, accensere voluerunt, me eisdem Inclitis Sstibus et OO-bus aeterno gratitudinis officio obstrictum esse senserim , multumque locata taliter in me fiducia me delectatum Fuisse diffiteri nequeam, spectato nihilominus eo, quotnam numerentur viri, non solum maximis animi dotibus et virtutibus insignes, sed praestantissimis etiam factis et mentis clari; quamve sint exilia illa, quae pro tenuitate mea summo terrae Principi et patriae dulcissimae hactenus praestare potui servitia : tantum abest ut ad summum Transj Ivaniae honoris et dignitatis fastigium vel cogitatione aspirare praesumserim, ut potius vel eo, quod propositorum numerum ingredi meruerim, locupletissimum inpensorum hucdum conatuum praemium me consequuium arbitrarer. Quare, dum Suae Sacratissimae Majestati altissime visum est, in sequelam praeviae Inclytorum Statuum et Ordinum liberae electionis sublimi hac dignitate me exornare, sane sive muneris spectem sublimitatem , sive beneficii magnitudinem, mirari deberem , qua ratione summa baec clementia in meam imbecillitatem profundi potuerit? nisi ex innumeris, quae babeo mirificae Serenitatis Vestrae Regiae in me beneficentiae et singularis benignitatis documentis argumentando , convictus essem: Vestram Regiam Serenitatem paternum augustissimi Principis cor, alta sua interpositione, eo flexisse, ut me indignum, ad arduum boc simul et honorificentissimum muous evocaret. Sincerum in me erga patriam ardere amorem , incorruptam in cuncta legalia Principis mei desideria vigere fidem , legalique via omnia mea me reipublicae sacrare paratum esse, conscius equidem mihi sum; tanta nihilominus est Suae Majestatis Sacratissimae isthaec clementia, tanta Inclitorum Ssuum et OO num libera mei electione in me contestata benevolentia, ut exigua illa, quae fors existunt mea merita, nequidem in considerationem venire posse ultro agnoscere debeam. Homagiali ergo in devotione, eaque, qua subditum licet, animi submissione adoro Augustissimi Principis eandem hanc clementiam eonceptamque ex ea venerationem , et ex beneficii magnitudine gratitudinem , si Deus vires largiatur, factis comprobare, altissimaeque expectationi adamussim respondere, adnisnrus sum. Nunquam satis aestimandam Inclytorum Sstuum et OO-num propensionem et benevolentiam omnibus , quibus adhuc mihi vivere dabitur diebus, memori animo recolam, omnes conatus eo directurus, ne unquam Inclytos SS. et OO. poenitere possit, quod fiduciam in me locaverint. Onus quidem, quod cum munere Gubernatoris connexum est, atlantaeos requirit humeros, cui ferendo meos impares esse sentio, magnum nihilominus ardui hujus muneris levamen erit, amorej et benevolentia Inclytorum Ssuum et OO num frui, et facili ad augusta imperia voluntate in gerendis negotiis fulciri j magnum levamen et per id accessurum est: quod Sua Majestas Ssma pro suis Consiliariis viros candida in Ppem fide , amore ac pietate in patriam, prudentia denique, zelo, et sagacitate conspicuos, benignissime constituere dignata sit, quorum nobilem in promotione aitissimi servitii ardorem a longiori tempore expertus, spe firmissima fruor fore , ut unitis viribus in posterum etiam, ea quae nostrarum erunt partium, pro virili exequamur, et altissimae exspectationi , locataeque in nos per Inclytos SS. et OO. fiduciae respondeamus. Nova hodie paterni Serenitatis Vestrae Regiae in me affectus iterum accipio monumenta , in corde meo nunquam obliteranda , dum neo adepto huic muneri per sublimem Serenitatis Vestrae Regiae Personam me admove • ri fortuna mihi obtigit. Pro qua benignitate dum illimitatae meae gratitudinis tributum Serenitati Vestrae Regiae in conspectu regni persolvo , una meo, totiusque neo constituti gubernialis consilii nomine, Eandem Vestram Serenitatem de eo persvasam esse demisse oro: nos inconcussam fidem et fidelitatem erga Suam Majestatem Ssmam Dnum et Ppem nostrum clementissimum , regnantemque Augu-stissimam Domum non solum usque ad ultimum halitum illibate conservaturos, verum ad seros etiam posteros transmissuros , et quaecunque ad emolumentum hujus regni proficua ad Suae Majestatis benignas intentiones explendas utilia cognoverimus, nos acturos esse ea fide, qua nulli Suae Majestatis subditorum cedere volumus. In reliquo Serenitatis Vestrae Regiae ulteriori benignitati et gratiis me, intimumque hoc Consilium suppliciter devoveo. Inclytorum Sstuum et OO-num propensioni, benevolentiae , et fraternis affectibus impensissime commendo.