Katona István: Historia regum stirpis Arpadianae. Tom. II. Complectens res gestas Andreae I., Belae I., Salomonis, Geisae I., S. Ladislai. (1779)
1074
REX VI. 277 fiit fuper eum, sicut debet fuper vnicum filium fuum , qui tantis bonis a DEO priuatus fuerat; et increpabat, dicens : „ fili ca„ rijsime ! numquam consilium meum audisii, ,, consilium Erney . nec consilium alio,, rum fidelium tuorum ; Sed femper acquie,, Seebas consilio Vid : et, ecce, desiruxifli ,, é’í ÍM05. Nonne siemper laudaui, ,, dixi, quod fufficit tibi corona Hungáriáé; ,, fi dares ducatum in pace fratribus ,, íaij? ÍVujíí: űwífw F/i effe non ,, potuit; nec tu amplius coronaberis, ,, Iustiffima quidem, sed importuno tempore , quo nondum Salomon efferatum ac improuiSa clade perturbatum animum collegerat , prolata reprehensio tantam in praeferuidi regis animo bilem conciuerat, vt, omnis monitionis impatiens, matrem Suam in faciem percussurus fuerit, nist coniux ictum, prehenSa viri manu , prohibuisset. Quo audito, rex iratus voluit .matrem fuam in faciém percutere; cuius manum vxor eius retinuit, Iam enim cognouerat rex Salomon, quod non auxiliaretur ei dominus in bello; et in eadem nocie coilegit fe fesiinanter in Mofon et Pofon, quae casira iam pridem muniuerat. Matrem quoque et vxorem fuam, quando in praelium iuit, illic reliquerat. Addit MS. et Chr. BudenSe : ob quam causiam , viShis in praelio , ob timorem ducum ibi Se recepit. In his igitur duobus praesidiis ea potissimum de caussa Salomon Se continebat, vt et facilius auxilia Henrici IV. quae Sollicitabat , recipere, et promtius iu Germaniam,. S 3 fi 4* A. C. I074*