Żołnierz Wolności, październik 1971 (XXII/231-256)

1971-10-27 / nr. 253

pre ŰP ' 1 \ ili7nFHTTPD7 w sprawie zmiany ilJBui^BL■ Jp ■ lm I J » KaB§ Jm Vmt NPG' oraz ustawy ■■ Vtmm HH ^"“TM o zmianach w tego- JfPffl V rocznym budżecie E^l :||§Éi whmmK C II S^Bk! ül íjK fl państwa, którą przed* 1 B LjiJL wM ***&g$r JH, s«aw» w seimie ^ GAZETA CODZIENNA WOJSKA POLSKIEGO P. JAROSZEWICZ NR 253 {6489J R0K xx„ (XX|X} WARSZAWA. ŚRODA 27 PAŹDZIERNIKA 1971 R. | CENA 50 GR ^^1 - zamieszczamy na stronie 3 ■ ILmL^Lj o Uchwalenie nowych ustaw • Zmiany w składzie Rady Ministrów o Rządowa informacja o planie gospodarczym i budżecie państwa Zakończenie plenarnych obrad Seimii PRL (A) (PAP) 26 bm. w godzinach popołudniowych zakończyło się 16 posiedzenie plenarne Sejmu PRL. Na obradach obecni byli członkowie Rady Państwa z przewodniczącym Rady - Jó­­zefem Cyrankiewiczem i prezes Rady Ministrów Piotr Jarosze­wicz z członkami gabinetu. Po zakończeniu rozpoczęte! w dniu poprzednim dyskusji nad kompleksem 7 ustaw dotyczących rolnictwa, Sejm uchwalił te ustawy, kóre mają duże znaczenie dla intensyfikacji dzia­łalności produkcyjnej na wsi. Sejm uchwalił również dwie Inne usławy. Jedną z nich fest ustawa karna skarbowa, która wiąże się z rozległą dziedziną dyscypliny podatkowej, dewizowej i celnej. Druga - to zmiana w ustawie o paszportach, upraszczająca procedurę przy przy­jazdach na pobyt czasowy do kraju obywateli polskich, legi­tymujących się paszportem konsularnym. Gdbyig się również pierwsze czytanie rządowych projeków ustaw: o ustroju są­dów wojskowych oraz o wykonywaniu i organizacji rzemiosła. Informacje rządu o realizacji uchwały w sprawie zmiany NPG na br. oraz ustawy o zmianach w tegorocznym budżecie państwa przedstawił posłom premier Piotr Jaroszewicz. Uchwała podjęta w związku z tą informacją przez Sejm stwier­dza, że realizacja zmienionego planu umożliwiła poprawę sy­tuacji materialnej ludności - równolegle z odpowiednim wzro­stem potencjału gospodarczego kraju. Sejm zaapelował do wszystkich ludzi pracy o aktywne - poparcie polityki gospo­darczej rządu. Izba dokonała, na wniosek premiera, zmian w składzie Rady Ministrów. Tradycyjnie już - na zakończenie posiedzenia izba poinfor­mowana została o interpelacjach poselskich i odpowiedziach w« ula ■ IM niw« Szczegółową relację z przebiegu obrad plenarnych zamiesz­czamy na str. 2. Pogrzeb generała GRZEGORZA KORCZYŃSKIEGO (A) (PAP). 26 bm. na Cmentarzu Komunalnym (d. Wojskowy) w Wai-szawie, odbył się pogrzeb człon­ka KC PZPR, ambasadora FRL w Algierskiej Republice Ludowo-De­mokratycznej gen. broni w stanie spoczynku — Grzegorza Korczyń­skiego. Zmarły był uczestnikiem wojny domowej w Hiszpanii oraz francuskiego ruchu oporu w pierw­szych latach 2 wojny światowej, a następnie współorganizatorem Gwardii Ludowej i Armii Ludowej. Pełnił funkcje wiceministra Obrony Narećiowej i Głównego Inspektora "Obrony Terytorialnej, był aktyw­nym działaczem ZBoWiD. Kondukt żałobny poprzedzała kompania honorowa Wojska Polskie­go ze sztandarem oraz poczty sztan­darowe Komitetu Centralnego PZPR, Związku Bojowników o Wol­ność i Demokrację, organizacji po­litycznych, kombatanckich i społecz­nych. Oficerowie WP — współtowarzy­sze broni nieśli odznaczenia bojowe i państwowe Zmarłego — Order Sztandaru Pracy, Order Odrodzenia Polski, Krzyż Grunwaldu, Order Virtuti Militari. Za trumną niesioną przez genera­łów Wojska Polskiego kroczyli obok najbliższej rodziny, przedstawiciele najwyższych władz: Stefan Jędry­­chowski, Mieczysław Moczar, Woj­ciech ^ Jaruzelski. Stanisław Kania. Franciszek Szlachcic, przedstawicie­le kierownictwa Ministerstwa Obro­ny Narodowej, MSZ, władz naczel­nych Związku Bojowników o Wol­ność i Demokrację, Polskiego Ko­mitetu^ Solidarności z Ludem Hisz­panii i Krajowej Komisji Dąbrow­szczaków, przedstawiciele organiza­cji politycznych i społecznych, ko­ledzy — współtowarzysze walki i pracy Zmarłego, delegacja ziemi lu­bełskiej, gilzie Zmarły w latach 2 wojny światowej walczył. Nad otwartą mogiłą G. Korczyń­skiego przemówił M. Moczar, przy­pominając drogę życiową Zmarłego, jego działalność jako żołnierza-re­wolucjonisty w służbie ojczyzny i socjalizmu. W imieniu Ministerstwa Spraw Zagranicznych, pożegnał Zmarłego wiceminister St. Trepczyński. W imieniu żołnierzy ludowego Wojska Polskiego Zmarłego pożeg­nał wiceminister Obrony Narodo­wej, zastępca Ministra do spraw Ogólnych, gen. dyw. Józef Urbano­wicz. Powiedział on m. in.: Znana jest powszechnie droga ży­cia Towarzysza Generała broni Grzegorza Korczyńskiego. Przeszedł On twardą szkołę bogatą w wyda­rzenia i trudy — szkołę jaką prze­chodziło wielu polskich komunistów — poprzez wczesne związanie się z ruchem rewolucyjnym i wierność mu do końca życia. Zawsze cechowa­ła „Grzegorza” wysoka ideowość, zaangażowanie, aktywna służba Partii. Dowiódł tego na całej swej drodze życia, która jtiż na ziemi hiszpańskiej, a następnie francu­skiej stała się drogą żolnierza-rewo­­lucjonisty (...). Był jedną z czołowych postaci w organizowanym przez Polską Par­DOKOŃCZEN1E NA STR. 2 Kierownik Wydziału Zagranicznego KC PZPR na spotkaniu w dowództwie Pomorskiego OW (A) flnf. wł.). W dowództwie Po­morskiego Okręgu Wojskowego od­było sje 26 bm. spotkanie aktywu partyjnego sztabu okręgu z kierow­nikiem Wydziału Zagranicznego KC PZPR — Ryszardem Frelkiem. W spotkaniu obok aktywu partyjnego uczestniczyli m. in. dowódca Po­morskiego OW -r gen. dyw. Woj­ciech Barański, zastępca dowódcy okręgiTTio spraw politycznych — _gen. bryg. Józef Baryła i sekretarz KW PZPR w Bydgoszczy — Wik­tor Sflporowski. Tow. Frelek w blisko trzygodzinnym wystąpieniu przedstawił akTOrtne “pFob­blemy polityki zagranicznej__Eolski. Z zagadnfefi riiiędzynarodowych omówił m. In. problemy krajów Ameryki Łaciń­skiej i procesy normalizacji stosunków w Europie środkowej. Mówca wiele miejsca poświęcił także roli Układu Warszawskiego, rozwojowi i integracji krajów socjalistycznych w ramach RWPG. Omawiając zagadnienia krajowe tow. Frelek scharakteryzował wzrost śred­nich płac realnych, stworzenie warun­ków pełnego zatrudnienia młodzieży i miejsc pracy oraz perspektywy roz­woju gospodarczego Polski, a także spra­wy naszego eksportu. Gość odpowiadał również na liczne pytania. (FAZ.) Uchwała Sejmu (A) Sejm Polskiej Rzeczypospo­litej Ludowej przyjmuje do wia­domości przedstawioną przez prezesa Rady Ministrów infor­mację rządu o wykonaniu uchwa­ły Sejmu z dnia 19 marca 1971 r. w sprawie zmiany Narodowego Planu Gospodarczego na rok 1971 oraz ustawy z dnia 19 marca 1971 r. o zmianach w budżecie pań­stwa na rok 1971. Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej stwierdza, że rząd — zgodnie z uchwalą Sejmu — do­konał niezbędnych zmian w Na­rodowym Planie Gospodarczym na 1971 r. Realizacja zmienionego planu umożliwiła osiągnięcie po­prawy sytuacji materialnej lud­ności równolegle z odpowiednim wzrostem potencjału gospodar­czego kraju. Sejm Polskiej Rze­czypospolitej Ludowej stwierdza także, że osiągnięty został pod­stawowy ceł ustawy o zmianach w budżecie państwa — tj. zapew­nienie środków na pokrycie wy­datków związanych z podniesie­niem poziomu życia ludzi pracy, a w szczególności na poprawę po­łożenia materialnego rodzin naj­niżej uposażonych ł wielodziet­nych. Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej podkreśla wielostronną działalność rządh, która zapew­niła utrzymanie równowagi ryn­kowej oraz finansowej państwa dzięki pomyślnym wynikom pro­dukcyjnym w przemyśle 1 rolnic­twie oraz handlu zagranicznym. Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej podkreśla aktywny udział robotników, chłopów i in­teligencji pracującej w realizacji programu zadań gospodarczych w roku bieżącym. Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej wyraża przekonanie, iż rząd podejmować będzie dalsze działania mające na celu umoc­nienie podstaw polityki ekonomi­cznej wytyczonej na VIII Plenum KC PZPR, pełną realizację za­dań natrętnych w Naro«.cw,y m Planie Gospodarczym i ustawie budżetowej na rok 1971 oraz two­rzenie właściwych warunków dla dalszego rozwoju gospodarki na­rodowej w latach następnych. Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej zwraca się do wszyst­kich ludzi pracy — robotników, chłopów, inżynierów, techników, uczonych 1 twórców kultury, do działaczy społecznych — działa­czy samorządu robotniczego I chłopskiego oraz działaczy rad narodowych, do pracującej mło­dzieży — o aktywne poparcie po­lityki gospodarczej rządu. W obliczu zbliżającego się VI Zjazdu Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Sejm wyraża przekonanie, że poprzez zwiększo­ny wysiłek produkcyjny, lepszą organizację pracy, szerszą I śmielszą inicjatywę w zakresie słusznych zmian ł ulepszeń w go­spodarce narodowej — stworzy­my razem, wspólnym wysiłkiem całego narodu, wszelkie niezbęd­ne warunki do dalszego, pomyśl­nego rozwoju gospodarczego I kulturalnego Polskiej Rzeczypos­politej Ludowej. Konferencje przedzjazdowe w silach zbrojnych Kreślą program dalszego działania (A) W Marynarce Wojennej odby­­ła się nierwszi^gőnférencia przed­­ziażdowa PZPR. Przybyli na nią: zastępca dowódcy MarynaTKUWojen­­nej do spraw politycznych, kontr­oraz przedstawiciele komitetu par­tyjnego Marynarki Wojennej i Ko­mitetu Powiatowego PZPR. Referat wprowadzający do dyskusji wygłosił komandor mar HĆiipdnr TfRjeli. '^e~ Zarówno w referacie, jak i w dy­skusji wiele Uwagi poświęcono spra­wie szeroko, pojętej1 gotowości bojo­wej. Krytykowano zdarzające się zrywanie godzin i dni szkoleniowych (tow. Władysław Zwołani), domaga4 no się większej uwagi sprawie szko­lenia specjalistów (tow. Jerzy Lipiń­ski), postulowano usprawnianie ro­bót remontowych, powierzenie ich jednemu zakładowi, a nie kilku róż­nym kooperantom, powółania wy­działów produkcji części zamien­nych (tow. Tadeusz Puchała), lep­szej gospodarki materiałowej (tow. Marian Kurczewski) oraz uspraw­nianie pracy wychowawczej (tow. Józef Ręka. tow. Ryszard Dziubiń­ski). Zajmowano sie również proble­matyka ideowb-poiitvezna- Töw~_Jan pren j tow. Jan Szklarczyk wskazy/ wali na konieczność lepszego dok­ształcania politycznego kandydatów PZPR, rozbijania form szkolenia partyjnego, zwłaszcza dla średniego aktywu. W tej dziedzinie wiele jest jeszcze do zrobienia. Komisja wnio­skowa zanotowała kilka interesują­cych postulatów dotyczących zmian w statucie partii i o potrzebie orga­nizowania zebrań partyjnych z dys­kusjami ideologicznymi. Mówiono też o problemach socjalno­­bytowych, zaopatrzenia, kadrowych, o stosunkach międzyludzkich ltd. W trak­cie obrad głos zabrał kontradmirał W. Szczerkowski, który ustosunkował się do niektórych głosów w dyskusji. Admirał mówił o potrzebie doskonalenia pracy i życia wewnątrzpartyjnego i wojskowego. Nie można za pomnieć — mówił — nawet o pozornie drobnych sprawach. Szczegól­ną uwagę zwrócił na rolę zebraó partyj­nych i POP w życiu jednostek wojsko­wych oraz na zagadnienia rozwoju przo­downictwa i współzawodnictwa. ■ W toku obrad wybrano delegatów >na konferencję przedzjazdową Ma­rynarki Wojennej. kmdr ppor. ST. DZIERŻAK (A) Organizacje partyjne sztabów, jednostek i dowództw wyższego szczebla odgrywają w warunkach wojska szczególną rolę, skupiają przecież towarzyszy mających okre­ślony wpływ na proces szkoleniowo­­wychowawczy i stan gotowości bo­jowej jednostek. Partia ma dlatego prawo i obowiązek stosowania wo­bec nich odpowiednio wyższych wy­magań oraz żądania. Podkreślono to wszystko x nacis­kiem w czasie obradującej ostatnio we Wrocławiu przędz jazd owej kon­ferencji partyjnej dowództwa Ślą­skiego Okręgu Wojskowego. Trzeba DOKOŃCZENIE NA STR. Odprawa działaczy KMW. wGZPWP (A) W dniu 26 października 1971 r. w Głównym Zarządzie Politycz­nym WP, pod kierownictwem za­­steoev szefa GZP WP, przewodni­­czącegoRady Młodzieżowej~~"WP gen. bryg7~łsdwarda Szpitia odbyte/ się odpraWä starszych instruktorów młodzieżowych zarządów politycz­nych okręgów wojskowych i rodza­jów wojsk oraz akademii wojsko­wych. Tematem odprawy była ocena Í podsumowanie dotychczasowego przebiegu akcji sprawozdawczo-wy­borczej w Kołach Młodzieży Woj­skowej oraz aktualny stan realiza­cji inicjatyw wychowawczych i zo­bowiązań podejmowanych dla ucz­czenia VI Zjazdu PZFR. Wokół tych problemów wywiązała się żywa i rzeczowa wymiana po­glądów ukierunkowana na wzbo­gacenie wartości ideowo-wycho­wawczych pracy KMW i poprawę stylu działania instancji młodzieżo­wych. Dyskusję podsumował—_gęru bryg. Edward Szpitel i określił ra­mowe kierunki pracy organizacji młodzieżowej w wojsku w najbliż­szym czasie, wskazując na doniosłe znaczenie obecnego okresu w działal­ności Kół Młodzieży Wojskowej. Na zakończenie odprawy prze­wodniczący Rady Młodzieżowej WP dokonał aktu dekoracji najbardziej aktywnych i zasłużonych działaczy młodzieżowych. Odznaczenia tm. Janka Krasickiego i odznaki „Zasłużony Działacz KMW” otrzymali z serdecznymi podziękowania­mi za ofiarną i aktywną pracę oraz za­sługi dla rozwoju ruchu młodzieżowego w wojsku starsi instruktorzy młodzieżo­wi ppłk Bogusław Mrozowski, ppłk Hen­ryk Jarocki i mjr Józef Rokosz. Wraz z nimi odznaczenia otrzymali: ppłk Klemens Sżplitt, ppłk Marek Miiowski, ppłk Waldemar Łukaszewicza i ppłk Ste­fan Drzewiecki. T rwa ją przedzjazdowe konferencje PZPR (A) (PAP). Wejherowo (w woj. gdańskim). Biała Podlaska, Biłgo­raj, Lublin i Włodawa (na lubelsz­­czyźnię), krakowska dzielnica „Kle­­parz“, Jaworzno (w woj. krakow­skim) oraz Choszczna (w woj. szcze­cińskim) — oto miejscowości, w któ­rych 26 bm. odbywały się obrady przedzjazdówych partyjnych konfe­rencji powiatowych, miejskich i dzielnicowych. Tego dnia odbyły się też obrady reprezentantów podstawowych orga­nizacji partyjnych Ochoty i Mokoto­wa kończące cykl konferencji dziel­nicowych w stolicy. Dokonały one łącznie wyboru 9 de­legatów na konferencję warszawską i wytyczyły dalsze zadania w kam­panii przedzjazdowej. W konferencji mokotowskiej u­­czestniczyli: sekretarz KW PZPR — Jerzy Kuberski, zastępca kierow­nika Wydziału Nauki i. Oświaty KC PZPR — Jan Szewczyk i wicemini­ster Spraw Wewnętrznych — Hen­ryk Słabczyk. W obradach na Ocho­cie brał udział sekretarz KW — Adam Kowalik. Zmarł Bolesław RumiAski Komitet Centralny Polskiéi Zjednoczonej Partii Robotni­czej, Rada Państwa i Rada Ministrów Polskiej Rzeczypospo­litej Ludowej z głębokim żalem zawiadamiają, źe 26 bm w godzinach wieczornych zmarł po długiej i ciężkiej chorobie tow. Bolesław Rumiński, wybitny działacz polskiego ruchu rewolucyjnego, zasłużony działacz państwowy, zastępca przewodniczącego Rady Państwa PRL, członek Komitetu Centralnego PZPR. Wizyta radzieckiego przywódcy we Francji Owocne rozmowy L. Breżniew - G. Pompidou Uzgodniono wspólne stanowisko obu krajów w sprawie bezpieczeństwa europejskiego (A) PARYŻ (PAP). We wtorek, w drugim dniu wizyty we Francji, se­kretarz generalny KC KPZR. Leonid Breżniew, odbył drugie z kolei spot­kanie w cztery oczy z prezydentem Republiki Francuskiej. Pompidou. Rozmowa obu mężów stanu roz­poczęła się kilka minut przed godzi­ną 16, a zakończyła o godz. 20.10. Łącznie drugie spotkanie Breż­niew — Pompidou trwało 4 godz. i 25 minut, a więc 2 godziny dłużej niż przewidywał program. W związku z tym anulowano przewidziane na wto­rek wieczór przyjęcie. Na zakończenie pierwszej fazy rozmów obie stróny opublikowały następujący wspólny komunikat: 2S ! 26 października odbyły się długie rozmowy Georgesa Pompidou —. prezy­denta Francji z Leonidem Breżniewem — sekretarzem generalnym Komunistycz­nej Partii Żwłąfcku Radzieckiego: Doty­czyły one szerokiego wachlarza proble­mów interesujących obie strony. W ciągu tych dwóch dni dokonano wzajemnej wymiany poglądów. L. Breż­niew poinformował prezydenta Francji o sytuacji wewnętrznej ZSRR i jego rozwoju ekonomicznym oraz celach jego polityki zagranicznej. Ze swej strony prezydent Francji G. Pompidou poin­formował L. Breżniewa o rozwoju Fran­cji i pewnych aspektach jej polityki zagranicznej. Stwierdzono* że dla postępu krajów wielkie znaczenie ma ich współpraca ekonomiczna, naukowa, techniczna i kul­turalna. Rozpatrzono środki zmierzające do pogłębienia i rozwoju tej współpra­cy. W dziedzinie wzajemnych stosunków przedyskutowano zasady ich dalszego rozwoju. Jeśli chodzi o politykę zagraniczną, obaj mężowie stanu mówili o skutkach protokołu podpisanego w 1370 r„ doty­czącego konsultacji politycznych, o spra­wach europejskich 1 niektórych kwes­tiach bezpieczeństwa europejskiego. W kwestiach tych wyłoni! się wspólny punkt widzenia odzwierciedlający into­­resy narodu francuskiego i narodu ra­dzieckiego. Rozmowy przebiegały w atmosferze szczerości, wzajemnego zrozumienia, serdeczności 1 w duchu przyjaźni. Spot­kania dotyczące powyższych zagadnień, jak również innych problemów polityki zagranicznej i współpracy gospodarczej, będą kontynuowane. Oficjalny rzecznik Pałacu Elizej­skiego Oświadczył, że w toku ok DOKOŃCZENIE NA STR. Historyczna decyzja Chińska Republika Ludowa członkiem ONZ Wykluczenie Tajwanu z Organizacji (A) NOWY JORK (PAP). We wto­rek nad ranem czasu warszawskie­go Zgromadzenie Ogólne NZ podję­ło historyczną decyzję o przywró­ceniu ChRL należnych jej praw w Jej światowej organizacji i o usu­nięciu z niej Tajwanu. Projekt rezo­lucji 23 państw, wyrażający także stanowisko państw socjalistycznych, został przyjęty 76 głosami przeciwko 35 i przy 17 wstrzymujących się. A oto jak rozgrywały się wydarzenia w nocy z poniedziałku na wtorek na sali obrad plenarnych Zgromadzenia Ogólnego: Ponieważ w poniedziałek wieczorem zakończyła się debata nad sprawą repre­zentacji Chin w ONZ, przystąpiono do DOKOŃCZENIE NA STR. 6 Na str. 2 zamieszczamy nasz komentarz pt. „Na forum ONZ zwyciężył realizm’’. A. Kosygin udał się na Kubę (A) HAWANA (PAP). Wizyta członka Biura Politycznego KC KPZR, prezesa Rady Ministrów ZSRR Aleksieja Kosygina na Kubie, oznacza ważne wydarzenie w rozwo­ju braterskich stosunków między o­­bu krajami. Poprzednio A. Kosygin odwiedzi! Kubę w dniach 26—30 czerwca 1961 roku. Od tej pory kubańsko-radziec­­kie spotkania na najwyższym szcze­blu odbywały się tylko w ZSRR, z okazji obchodów 100-lecia urodzin Lenina i XXIV Zjazdu KPZR, kiedy to jako przedstawiciele Kuby przeby wali w Związku Radzieckim prezy­dent Osvaldo Dorticos i drugi sekre­tarz KC KP Kuby wicepremier i mi­nister Rewolucyjnych Sił Zbrojnych DOKOŃCZENIE NA STR. 6 Żołnierska trybuna Żeby prawo było łasne... W programach VII i VIII Plenum oraz w wytycznych przed­­zjazdowych szczególnie wybija się na pierwszy plan ujęcie perspektyw naszej ojczyzny w ruchu i rozwoju, u których podstaw iegła społecznie współczesna myśl twórcza. Nie może więc być w naszym kraju żadnej instytucji państwo­wej i społecznej, która by pozostawała głucha na wymagania czasu i konieczności postępu. Każdy w swojej dziedzinie pracy, lub służby powinien osiqgac nowe, pożyteczne wartości. Wy­pada przy tym podkreślić, że w naszych warunkach ustrojo­wych postępowi społecznemu, pobudzonemu procesami oży­wienia politycznego całego społeczeństwa, towarzyszy nieod­miennie socjalistyczna demokratyzacja oraz integralnie z niq zwiqzana socjalistyczna praworzqdność. Na trzy funkcje praworządności socjalistycznej, ważne zarówno w procesie normotwórczym, jak 1 w praktyce stosowania prawa, nale­ży zwrócić uwagę: Pierwsza fankę)» — to eapewnlenle ochrony I realizacji Praw podmioto­wych każdego obywatela; Druga — zabezpieczenie prawidłowe­go funkcjonowania aparatu państwowe­­ges Trzeeła — ugruntowanie dyscypliny .polecanej, y. postępowania każdego płk JERZY OLEJNICZAK obywatela zgodnie ■ socjalistycznymi normami współżycia społecznego oraz wymaganiami rozwoju społeczeństwa. Nie popełnimy błędu stwierdza­jąc, że realizacja tych funkcji za­leży w dużym stopniu od treści sta­nowionych przepisów prawnych. Rzecz jasna, że wszystko to dotycz również stosunków społecznych w wojsku i obywatela w mundurze, a także tych, którzy na użytek woj­ska przygotowują przepisy w wy­specjalizowanych komórkach praw­nych czy też merytorycznie zainte­resowanych dowództwach (szefo­stwa ch). Istnieją Jednakże pewne obiek­tywne uwarunkowania dla spełnia­nia tych funkcji praworządnościo­­wych. Pierwsze — to niedopuszczenie do Inflacji przepisów prawnych, gdyż Ich nadmiar utrudnia orien­tację w obowiązującym systemie prawnym 1 z konieczności prowadzi do faktycznego tolerowania przepi­sów przestarzałych lub nawet sprzecznych ze sobą. Stan taki ha­muje rozwój stosunków społecz­nych, a co gorsze — może prowa­dzić do działalności pozaprawnej, do „obchodzenia“ prawa, a nawet DOKOŃCZENIE NA STR. Ą

Next