Żołnierz Wolności, styczeń 1973 (XXIV/1-26)

1973-01-29 / nr. 24

24 GODZINY W KRAJU I HA ŚWIĘCIE ■ 24 GODZINY W KRAJU i HA ŚWIECIE Poważny wkład w umocnienie jedności wspólnoty socjalistycznej i pogłębienie współpracy dwustronnej WSPÓLNY KOMUNIKAT POLSKO-CZECHOSŁOWACKI (A) PRAGA (PAP). W dniach 26—28 stycznia 1973 r. odbyło się w Pradze przyjacielskie spotkanie «przywódców Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i Komunistycz­nej Partii Czechosłowacji oraz rzą­dów Polskiej Rzeczypospolitej Lu­dowej i Czechosłowackiej Republi­ki Socjalistycznej. W spotkaniu wzięli udział: ze strony polskiej: I sekretarz KC PZPR É. Gierek, członek Biu­ra Politycznego KC PZPR, prezes Rady Ministrów PRL P. Jarosze­wicz, członek Biura Politycznego i sekretarz KC PZPR E. Babiuch, członek Sekretariatu KC PZPR, kie­rownik Wydziału Zagranicznego KC PZPR R. Frelek, członek KC PZPR, wiceprezes Rady Ministrów PRL F. Kaim i członek KC PZPR, zastępca przewodniczącego Komi­sji Planowania przy Radzie Mini­strów J. Chyliński; ze strony czechosłowackiej: se­kretarz generalny KC KPC% G. Hasak, członek Prezydium KC KPCz, przewodniczący rządu CSRS L. Sztrougal, członek Prezy­dium i sekretarz KC KPCz V. Bi­­lak, członek Prezydium i sekretarz KC KPCz J. Kempny, członek Pre­zydium KC KPCz. I sekretarz KC KP Słowacji J. Lenart, zastępca członka Prezydium KC KPCz, za­stępca członka Prezydium KC KPCz, zastępca przewodniczącego rządu CSRS, przewodniczący Pań­stwowej Komisji Planowania V. Hula, członek KC KPCz, kierownik Wydziału Polityki Międzynarodo­wej KC KPCz P. Auersperg. Podczas rozmów obie delegacje poinformowały się wzajemnie o realizacji uchwał VI Zjazdu PZPR i XIV Zjazdu KPCz, wysoko oce­niając twórcze inicjatywy ludzi pracy obu krajów w realizacji do­niosłych zadań w zakresie rozwoju gospodarki narodowej i dalszej poprawy warunków życia narodów PRL i CSRS, Podczas spotkania omówiono szeroki wachlarz zagadnień intere­sujących obie strony, a zwłaszcza możliwości rozszerzenia i dalszego pogłębienia współpracy pomiędzy PZPR i KDCz oraz między PRL i CSRS Omówiono również aktual­ne problemy międzynarodowe. Obie delegacje potwierdziły swą zdecydowaną wolę dalszego wszechstronnego rozwijania brater­skiej współpracy między ‘ PRL i CSRS umacniania nienaruszalnych związków przyjaźni i sojuszu z ZSRR oraz jedności i zwartości państw socjalistycznej wspólnoty. PRL i CSRS będą niezmiennie także w przyszłości aktywnie przy­czyniać się do realizacji wspólnej polityki państw członków Układu Warszawskiego w walce o pokój i bezpieczeństwo międzynarodowe. i Podczas rozmów podkreślano, że od spotkania przedstawicieli partii i rządów obu krajów w Polsce w październiku 1971 roku został osiąg­nięty znaczny postęp we wszech­stronnym rozwijaniu i pogłębianiu braterskiej współpracy polsko­­czechosłowackiej, opartej na zasa­dach marksizmu-leninizmu i so­cjalistycznego internacjonalizmu. Do dalszego rozwoju tej współ­pracy doniosły wkład wniosły roz­mowy I sekretarza KC PZPR E. Gierka i sekretarza generalnego KC KPCz G. Husaka w sierpniu 1972 roku oraz premierów obu rzą­dów — P. Jaroszewicza i L. Sztrou­­gala w sierpniu 1972 r., a także roz­mowy przeprowadzone podczas wi­zyty członka Prezydium, sekretarza KC KPCz V. Bilaka w Warszawie w styczniu br. Obie delegacje wyraziły zadowo­lenie z pomyślnie rozwijających się stosunków i przyjacielskiej współpracy między PZPR i KPCz. Stwierdzono, iż znacznie rozszerzy­ły się bezpośrednie kontakty mię­dzy centralnymi i wojewódzkimi komitetami oraz bezpośrednie spot­kania działaczy partyjnych na róż­nych szczeblach, mające na celu wzajemną wymianę doświadczeń w poszczególnych dziedzinach bu­downictwa socjalistycznego. Kon­takty te postanowiono nadal roz­szerzać. W poważnym stopniu przy­czyni się do tego porozumienie między KC PZPR i KC KPCz o współpracy , w dziedzinie działalno­ści ideologicznej, podpisane 23 sty­cznia 1973 r. Pomyślnie rozwijają się kontakty między Sejmem PRL i Zgromadze­niem Federalnym CSRS, Frontem Jedności Narodu PRL i Frontem Narodowym CSRS, między związ­kami zawodowymi, młodzieżą i or­ganizacjami społecznymi. Obie delegacje pozytywnie oceniają wy­niki tej współpracy i podkreślają potrzebę jej dalszego pogłębienia. Dobrze rozwija się współpraca w dziedzinie kultury, nauki, oświaty i środków masowej informacji. Wspólnie podkreślano potrzebę jej rozszerzania i doskonalenia. Obie delegacje oceniły rozwój współpracy gospodarczej i nauko­wo-technicznej oraz z zadowole­niem stwierdziły, że od poprzednie­go spotkania delegacji partyjnych i rządowych w roku 1971 doszło dc dalszego rozszerzenia stosunków gospodarczych i osiągnięto znaczne, konkretne rezultaty w rozwiązywa­niu szeregu problemów zgodnie z kompleksowym programem przy­jętym na XXV Sesji RWPG. Szczególnie pozytywnie oceniono, że w tym okresie: — zawarto szereg umów o specja­lizacji produkcji i wzajemnych do­stawach, z których najważniejsze są umowy o współpracy w produk­cji obrabiarek, maszyn rolniczych, części zamiennych i rur wodocią­gowych; — doszło dó zwiększenia wzaje­mnych dostaw ponad ustalenia wieloletniej umowy handlowej na lata 1971—-1975, co pozwala lepiej zaspokajać pilne potrzeby produk­cji, budownictwa inwestycyjnego oraz potrzeby rynku. Pomyślna realizacja i przekra­czanie planów gospodarczych w obu krajach stwarza warunki dla zwiększenia obrotów handlowych w stosunku do pierwotnych założeń. W 1971 r. obroty wzrosły o ponad 7 proc., a w roku 1972 o około 15 proc. Obie delegacje wyraziły przekonanie, że dotychczasowy roz­wój, jak również przyjęte ustalenia stwarzają warunki nie tylko dla wykonania, ale również dla prze­kroczenia wieloletniej umowy han­dlowej na lata 1971—1975. Rezulta­ty osiągane we współpracy gospo­darczej i naukowo-technicznej są zgodne z zamierzeniami komplek­sowego programu socjalistycznej integracji gospodarczej i przyczy­niają sie do realizacji pojit^ki gos­­oodarczei nakreślonej na VI Zjeź­­dzie PZPR i XIV Zjeżdzie KPCz. Obie delegacje uznały, że już obecnie należy zwrócić specjalną uwagę właściwym organom obu krajów na to, aby w najbliższych dwóch latach intensywnie rozpra­cowały problemy prespektywicżne­­go rozwoju współpracy gospodar­czej między PRL a CSRS. Podsta­wą tej działalności będzie koordy­nacja planów gospodarczych na la­ta 1976—1980, którą obie strony uważają za główny instrument dla zapewnienia ilościowego i jako­ściowego rozwoju tej współpracy. Koordynacja narodowych planów gospodarczych powinna równocześ­nie objąć i dziedzinę naukowo­­techniczną w ścisłym powiązaniu z konkretnymi problemami rozwoju wzajemnej współpracy. W związku z tym podkreślono, że należy zwłaszcza: — poświęcać maksymalną uwagę dalszemu rozwojowi specjalizacji, kooperacji i współpracy produk­cyjnej w przemyśle przetwórczym, w szczególności w przemyśle ma­szynowym oraz hutniczym; — opracować propozycje specja­lizacji w dziedzinie produkcji che­micznej z uwzględnieniem osiąga­nia jej optymalnych wielkości po­krywających potrzeby obu krajów; — opracować możliwości zwięk­szenia zakresu współpracy w pro­dukcji artykułów powszechnego użytku o wysokich parametrach technicznych i ekonomicznych w celu wymiany służącej wzbogaca­niu rynków wewnętrznych obu krajów; — traktować jako część składo­wą koordynacji planów uzgadnia­nie zamierzeń w dziedzinie budow­nictwa inwestycyjnego. Następnie w ramach koordynacji planów ustalać wzajemnie priorytety i eko­nomiczną opłacalność poszczegól­nych przedsięwzięć, jak również warunki ich realizacji. Wraz z ko­ordynacją planów na lata 1976—1980 będą rozpatrywane dalsze ważne problemy perspektywicznej współ­pracy gospodarczej i naukowo-tech­nicznej interesujące oba kraje. Obie delegacje uznały, że we wspólnym interesie leży jak naj­szybsze zawarcie umowy między PRL i CSRS o usługach transporto­wych i stworzenie w ten sposób so­lidnych podstaw dla wieloletniej współpracy w tej dziedzinie. Uz­godniono. ii Polsko-Czechosłowacki Komitet Współpracy Gospodarczej i Naukowo-Technicznej oraz cen­tralne organy planowania obu kra­jów są zobowiązane do zabezpie­czenia pełnej realizacji ustalonych zadań w dziedzinie współpracy go­spodarczej i naukowo-technicznej. II Główną ostoją wszystkich sił budujących socjalizm, walczących o pokój i współpracę między naro­dami jest ZSRR, którego 50 rocz­nicę obchodził niedawno uroczyście cały postępowy świat. Niezmiernie inspirujące znaczenie dla wszyst­kich sił postępowych ma apel do narodów całego świata uchwalony na uroczystym posiedzeniu w Mos­kwie z okazji 50 rocznicy powsta­nia ZSRR. W nieustannym pogłębianiu blis­kich, braterskich i sojuszniczych związków przyjaźni z KPZR i ZSRR, Polska Zjednoczona Partia Robotnicza i Komunistyczna Partia Czechosłowacji, jak również narody PRL i CSRS widzą główną rękoj­mię dalszej pomyślnej budowy spo­łeczeństw socjalistycznych. Aktywna polityka pokojowego współistnienia realizowana przez ZSRR i inne kraje wspólnoty so­cjalistycznej doprowadziła do uz­nania powojennego poiityczno-te­­rytorialnego stanu rzeczy na na­szym kontynencie. Na tej podsta­wie może być w niedługim czasie pomyślnie zakończony proces nor­malizacji stosunków międzypań­stwowych w Europie. Obie delegacje z zadowoleniem stwierdzają, że układy zawarte przez ZSRR i PRL z NRF oraz po­rozumienie czterostronne w spra­wie Berlina Zachodniego, które już weszły w życie, jak również podpisanie układu o podstawach stosunków między NRD a NRF są poważnym wkładem w poprawę sytuacji w Europie i w budowę skutecznego systemu bezpieczeń­stwa i współpracy między naroda­mi naszego kontynentu. Częścią składową tej polityki jest problem normalizacji stosun­ków międzv CSRS a NRF. PRL docenia przejawy dobrej woli i re­alne propozycje CSRS wobec NRF, Które stwarzają odpowiednią plat­formę dla rozwiązania sprawy tzw. układu monachijskiego przez pot­wierdzenie jego nieważności oraz dla pomyślnego zakończenia roko­wań o normalizacji stosunków. PRL i CSRS witają z zadowole­niem fakt, że szereg .krajów róż­nych kontynentów nawiązuje i normalizuje stosunki dyplomatycz­ne z NRD, i oczekują, że w tym kierunku pójdą w najbliższym czasie pozostałe państwa, które są zainteresowane we współpracy i pokoju. PRL 1 CSRS stwierdzają, że istnieją juz wszelkie warunki dla przyjęcia NRD i NRF do ONZ. Obie delegacje podkreśliły wiel­kie znaczenie dalszego zmniejsza­nia napięcia, umacniania bezpie­czeństwa i rozwoju wzajemnie ko­rzystnej współpracy na kontynen­cie europejskim. Oświadczają, że będą nadal wspólnie z pozostałymi krajami sojuszniczymi dokładać starań dla zabezpieczenia i pogłę­bienia tego pozytywnego procesu w Europie. PRL i CSRS będą się kie­rować wspólnym stanowiskiem krajów socjalistycznych, wyrażo­nym w praskiej deklaracji Dorad­czego Komitetu Politycznego Państw-Członków Układu War­szawskiego ze stycznia 1972 roku. Przywódcy PRL i CSRS ponow­nie potwierdzają zdecydowaną wo­lę obu krajów aktywnego działa­nia wraz z innymi państwami so­cjalistycznymi i pozostałymi zain­resowanymi krajami na rzecz zwołania konferencji bezpieczeń­stwa. i współpracy w Europie, któ­ra powinna stworzyć podstawy sy­stemu trwałego pokoju, bezpie­czeństwa i współpracy między wszystkimi państwami europejski­mi. 'Stwierdzono z zadowoleniem fakt prowadzenia w Helsinkach rozmów przygotowawczych do zwołania tej konferencji. i wyrażo­no nadzieję, że przygotowania te będą kontynuowane w duchu wszechstronnej współpracy tak, a­­by konferencja mogła się odbyć w końcu pierwszego półrocza 1973 roku. PRL i CSRS witają podpisanie porozumienia o zaprzestaniu woj­ny i przywróceniu pokoju w Wiet­namie. Jest to wielki sukces naro­du wietnamskiego, krajów socjali­stycznych i wszystkich sił postępo­wych walczących o likwidację kon­fliktu wojennego w Indochinach. Jest to zwycięstwo zdrowego roz­sądku, mające ogromne znaczenie dla pokoju na całym świecie. Po­rozumienie to stwarza warunki dia zapewnienia narodowi wietnam­skiemu możliwości swobodnego de­cydowania o swoim losie. PRL i CSRS, które wspólnie ze Zwiążkiem Radzieckim i innymi krajami socjalistycznymi stały za­wsze po stronie narodu wietnam­skiego i pozostałych narodów In­­dochin w ich bohaterskiej walce przeciwko agresji imperialistycz­nej o niezależność, wolność i pos­tęp społeczny, będą także nadal u­­dzielały mu wszechstronnej, bra­terskiej pomocy w pokojowej od­budowie kraju. Obie delegacje wyrażają pełne poparcie dla walki krajów arab­skich przeciwko prowadzonej przez Izrael agresji i potępiają orucainą politykę rządu izraelskiego odma­wiającego wycoiama swoich wojsk z okupowanych terenów arabskich oraz uznania uzasadnionych praw narodu palestyńskiego. Oba kraje będą nadal opowiadać się za do­prowadzeniem do sprawiedliwego i trwałego pokoju w tym rejonie na podstawie rezolucji Rady Bezpie­czeństwa z 22 listopada i967 roku. III PZPR i KPCz ponownie podkre­ślają wielkie znaczenie dalszego umacniania jedności międzynaro­dowego ruchu komunistycznego i robotniczego oiaz współdziałania wszystkich sił anty imperialistycz­nych zgodnie z postanowieniami narady partii komunistycznych i robotniczych w Moskwie w 1969 roku, dla sprawy pokoju i socjaliz­mu w świecie. • PZPR i KPCz będą aktywnie u­­czesiniczyć w pogłębianiu zwarto­ści sil socjalizmu na zasadach marksizmu-leninizmu i proleta­riackiego internacjonalizmu. Zde­cydowanie bęcią walczyć przeciwko wszelkim odmianom rewizjoniz­­mu, oportunizmu i antyradzieekoś­­ci. Obie delegacje w związku z tym potępiają rozłamową politykę kierownictwa KP Chin i wyrażają niezłomne zdecydowanie dalszego przeciwdziałania antyradzieckiemu i antyleninowskiemu kursowi ma­­oizmu. rv Rozmowy, które przeprowadzono podczas przyjacielskiego spotkania, dowiodły pełnej jedności poglądów we wszystkich omawianych spra­wach. Przebiegały one w serdecz­nej, przyjacielskiej atmosferze i w ciuchu całkowitego wzajemnego zrozumienia. Delegacje wyraziły głębokie prze­konanie, że rezultaty ich rozmów będą dalszym poważnym wkładem w umocnienie jedności wspólnoty socjalistycznej i międzynarodowe­go ruchu, komunistycznego, w po­głębianie przyjaźni i wszechstron­nej współpracy między partiami i narodami obu bratnich krajów. Przywódcy polscy w imieniu KC PZPR i Rady Ministrów PRL za­prosili delegację partyjno-rządową Czechosłowackiej Republiki Socja­listycznej do złożenia oficjalnej wizyty w Polsce. Zaproszenie zostało przyjęte z zadowoleniem. ESLI za fundament polityki zagranicznej Polskiej Rze­czypospolitej Ludowej uwa­żamy wszyscy braterską przyjaźń z krajami wspólnoty socjalistycz. nej — to z wielu względów szcze­gólną wagę ma dla nas rozwój wszechstronnej współpracy ze Związkiem Radzieckim i pozosta­­łymi dwoma naszymi najbliższy­mi sąsiadami — to znaczy NRD i CSRS. Gospodarka obu państw uzupełnia się i słowiańskie po­­bratymstwo językowe stwarza warunki szczególnie sprzyjające współdziałaniu we wszystkich dziedzinach. W obecnych warun­kach rozwój tego współdziałania polsko-czechosłowackiego stanowi ważny element integracji socjali­stycznej, umacniającej zwartość i siłę całej bratniej wspólnoty państw złączonych Układem War­szawskim i współpracą w RWPG. Zdają sobie z tego w pełni spra­wę narody obu państw, czego do­wodem jest zakończone w nie­dzielę trzydniowe przyjacielskie spotkanie przywódców Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i Komunistycznej Partii Czechosło­wacji oraz rządów PRL i CSRS. W czasie spotkania dokonano oceny kształtowania się stosunków między obu krajami, stwierdzając z zadowoleniem fakt zacieśnie­nia stosunków gospodarczych — a także rozwój różnych form bez­pośrednich kontaktów i wspólpra­na straży bezpieczeństwa socjali­stycznej wspólnoty. „PRL i CSRS — głosi opubliko­wany na zakończenie praskiej wi­zyty wspólny komunikat polsko­­czechosłowacki — będą niezmien­nie także w przyszłości aktywnie przyczyniać się do realizacji wspólnej polityki państw — członków Układu Warszawskiego PRASKIE SPOTKANIE cy na różnych szczeblach między instancjami partyjnymi, organami państwowymi, organizacjami spo­łecznymi obydwu krajów. Kolej­ne spotkanie praskie stanie się niewątpliwie bodźcem do dalsze­go doskonalenia wszystkich tych form współpracy. Nie trzeba tu przypominać o różnych formach kontaktów łączących także ludo­we Siły Zbrojne PRL i CSRS, współdziałające stale w ramach obronnej organizacji Układu Warszawskiego, wspólnie stojące w walce o pokój i bezpieczeństwo międzynarodowe“. Konstatując o­­siągnięcia tej wspólnej polityki, która doprowadziła do uznania powojennego polityczno-teryto­­rialnego stanu rzeczy w Europie, witając z najgłębszym zadowole­niem przywrócenie pokoju w Wietnamie i wyrażając pełne po­parcie dla walki krajów arab­skich przeciw izraelskiej agresji — uczestnicy praskiego spotkania podkreślili szczególne znaczenie zwartości sił socjalizmu oraz współdziałania wszystkich sił an­­tyimperialistycznych jako podsta. wowego warunku skuteczności wspólnego działania. Logicznym stąd wnioskiem jest zapowiedź wspólnej i zdecydowanej walki przeciwko wszelkim odmianom rewizjonizmu, oportunizmu i an­­tyradzieckości, a w szczególności potępienie rozłamowej polityki kierownictwa Komunistycznej Partii Chin. Dla nas, żołnierzy ludowego Wojska Polskiego, szczególne znaczenie ma fakt, że spotkanie praskie stanowi dalszy krok na drodze zacieśnienia braterskiej współpracy z jednym z naszych najbliższych sąsiadów i sprzymie­rzeńców, złączonych z Polską braterstwem broni i idei, że przy­czynia się do dalszego umocnie­nia również obronnych możliwoś­ci całej socjalistycznej wspólno­ty, do której pospołu z braćmi Czechami i Słowakami należymy i której bezpieczeństwo chronimy. (A) S.Z. Wietnam u progu pokoju Rozkaz dowództwa sil wyzwoleńczych O Odezwa ICC Partii Pracisfąeyeh Wietnamu i rząslo DRW DOKOŃCZENIE ZE STR. 1 Wezwał on następnie podlegle mu oddziały do „czujności“, wydając rozkaz „likwidacji wszystkich komu­nistów, którzy znajdują się wew­nątrz stref opanowanych przez woj­ska rządowe“. Stwierdził on też. że „i'ozejm nie powinien przekształcić sję w jakiekolwiek pojednanie z ko­munistami' Z doniesień, jakie napłynęły w niedzielę wieczorem wynika, że wła­dze sajgońskie nie wszędzie prze­strzegają postanowień rozejmowych i przed przybyciem członków cztero­stronnej komisji wojskowej starają się opanować punkty strategiczne w rejonie Sajgonu oraz miasta Tay Ninh. • Marionetkowy prezydent Thieu obawia się,- że w tym ostatnim mieście — zajętym w znacznej części przez siły wyzwoleńcze — może znalożć swą siedzibę TRR RWP. Dlatego tez. jak donoszą korespondenci, również" po godzinie 8.CO czasu sajgońskie­go wojska reżimowe kontynuowały dzia­łania wojenne. Ponieważ siły wyzwoleń­cze opanowały wszystkie drogi dojazdo­we do stolicy, reżimowe lotnictwo i arty­leria usiłowały zniszczyć oddziały wyz­woleńcze, które zajęły kilkadziesiąt miej­scowości w rejonie Sajgonu. W wyniku bombardowań i ostrzału artyleryjskiego zginęło wiele osób spośród ludności cy­wilnej. Korespondent AFP pisze, że o godz. 5.00 czasu lokalnego oddziały patriotyczne opanowały esadę Tuong Hoa przy szosie nr 13, w odległości 26. km na północ od Sajgonu. Dowództwo sajgońskie wysłało tam jednostki 18 dywizji piechoty reżi­mowej, które bezskutecznie usiłowały od­blokować dojazd do miasta. Ataki wojsk reżimowych trwały również po wejściu w życie rozejmu, przy czym dowódca od­działów sajgońskich oświadczył wręcz dziennikarzom, że nie zamierza przestrze­gać porozumienia. Lotnictwo sajgońskie bombardowało też przez pół godziny po wejściu w życie rozejmu pozycje wojsk wyzwoleńczych na szosie nr 1 o 3 km na północ od Trang Rang tj. około 50 km na północny zachód oa Sajgonu. Grupa dziennikarzy zachod­nich widziała w akcji samoloty typu „Skyraićer” oraz „F-5”. Podobne walki toczyły się na szosie nr 15 prowadzącej na południowy wschód orl stolicy. ROZKAZ DOWÓDZTWA SIŁ WYZWOLEŃCZYCH (A) HANOI (PAP). Dowództwo lu. dowych sił wyzwoleńczych Wietna­mu Pld. wydało rozkaz wszystkim pododdziałom i jednostkom tych sił, lokalnym formacjom- wojskowym i oddziałom partyzanckim, aby wstrzy­mały ogień na całym terytorium Wietnamu Pld. o godz. 8 nad ranem czasu sajgońskiego 28 stycznia br. W rozkazie podkreśla się, że. żołnierze sił wyzwoleńczych powinni aktywnie u­­czestniczyć w odbudowie i umacnianiu terenów wyzwolonych oraz udzielać lud­ności pomocy w unormowaniu warunków życia i w rozwijaniu produkcji. Dowództwo wietnamskiej armii ludowej wydało również rozkaz wstrzymania wszelkich działań bojowych. Wszystkim pododdziałom i jednostkom rozkazano, aby, zachowując czujność i gotowość bo­jową, ściśle, przestrzegały podpisanego porozumienia o zaprzestaniu wojny i przywróceniu pokoju w Wietnamie. Rozkaz stwierdza m. in.: „W naszej u­­miłowanej ojczyźnie znów zapanował po­kój, ale pokój ten jeszcze nie okrzepł. Nasz naród czeka jeszcze ciężka walka rewolucyjna. Będziemy kontynuować wy­trwałą walkę o zwycięstwo w budowie socjalizmu na Północy, o zakończenie na­rodowej ludowo-demokratycznej rewolu­cji w całym kraju, aby osiągnąć wielki cel: zbudowanie pokojowego, jednego, niezawisłego, demokratycznego i kwitną­cego Wietnamu“. Wietnamska armia ludowa zosta-j, la wezwana, aby „była opoką naro­du Wietnamu Pin. w walce o pokój, niepodległość, demokrację i zgodę narodową w dążeniu do pokojowego zjednoczenia ojczyzny“. ODEZWA KC PARTII PRACUJĄCYCH WIETNAMU I RZĄDU DRW (A) HANOI (PAP). W związku z podpisaniem porozumienia o zaprze­staniu wojny i przywróceniu pokoju w Wietnamie, KC Partii Pracujących Wietnamu i rząd DRW ogłosiły ode­zwę, w której przesyłają gratulacje narodowi wietnamskiemu z okazji osiągniętego zwycięstwa. Odezwa stwierdza m. in., że zwycięstwo narodu wietnamskiego Jest zwycięstwem sił socjalizmu, niepodległości narodowej, demokracji i pokoju oraz tych wszyst­kich, którym droga jest wolność 1 spra­wiedliwość na ziemi. Odezwa gorąco po­zdrawia bohaterskich bojowników o wol­ność Wietnamu Pld., zjednoczonych pod sztandarem NFW WP ■ i TRR RWP. W odezwie podkreśla sie, że TER RWP jest w chwili obecnej rzeczywistym przedsta­wicielem narodu wietnamskiego na po­łudniu kraju. Naród nasz wyraża gorącą wdzię­czność bratnim krajom socjalistycz­nym, międzynarodowej klasie robot­niczej oraz wszystkim narodom wal­czącym o pokój i sprawiedliwość w tym także postępowym Amerykanom. Podpisane porozumienie — stwierdza dalej odezwa .— jest podstawą prawno­polityczną, która gwarantuje nasze pod­stawowe prawa narodowe oraz święte prawo naszych braci na Południu do sa­­mookreśłenia. To zwycięstwo jest pod­stawą do dalszego marszu naprzód na­szego narodu, do osiągnięcia nowych zwycięstw, zakończenia rewolucji ludo­wo-demokratycznej w całym kraju. Odezwa głosi, że rząd DRW uro­czyście oświadcza, iż będzie ściśle 1 w pełni realizować wszystkie po­stanowienia porozumienia paryskie­go. Rząd DRW apeluje do wszyst­kich stron, które złożyły swoje pod­pisy pod porozumieniem, aby szano­wały i w pełni realizowały jego po­stanowienia. Odezwa stwierdza, że Wietnam jest jeden, podobnie jak je­den jest naród wietnamski. Gorącym życzeniem całego narodu w obu czę­ściach Wietnamu jest zjednoczenie ojczyzny. Naród nasz — głosi odezwa — wierzy, że w walce o trwały pokój, utrwalenie niepodległości i demokracji oraz w odbu­dowie obu części naszego kraju, kraje socjalistyczne, podobnie jak postępowa ludzkość będą tak jak w przeszłości u­­dzielaé'nam poparcia i cennej pomocy. Dokument stwierdza w zakończe­niu: nasz rząd i nasz naród szczerze pragną budować przyjazne stosunki ze wszystkimi krajami, w tym także z USA, na zasadzie poszanowania niepodległości, suwerenności, równo­uprawnienia i wzajemnych korzy­ści. (B) Na ręce przywódców DRW i TRR Republiki Wietnamu Pld. na­pływają serdeczne pozdrowienia i gratulacje. W sobotę gratulacje takie przesłali przywódcy radzieccy oraz kierownictwo partyjne i państwowe NRD CZŁONKOWIE KOMISJI WOJSKOWEJ PRZYBYWAJĄ DO SAJGONU (A) LONDYN (PAP). Agencje prasowe donoszą, że w niedzielę ną lotnisko Tan Son Níuxt w pobliżu Sajgonu. przybyła 20-osobcwa. grupa przedstawicieli TRR RWP, którzy zasiadać będą w cztero­stronnej mieszanej komisji wojskowej. W Sajgpnie znajdują, się również ofice­rowie armii DRW. Jak wiadomo,' w skład komisji wchodzą -przedstawiciele USA oraz władz sajgońskich. Do Sajgonu przybyły też w niedzielę pierwsze grupy delegacji polskiej i wę­gierskiej, które wejdą w skład Między­narodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Wietnamie. W tym samym czasie do stolicy Wiet­namu Płd. przyjechało 80 żołnierzy indo­nezyjskich, którzy wejdą w skład wspomnianej komisji. Druga grupa Indo­nezyjczyków — w liczbie l8o osób — przybędzie w poniedziałek. Część Indo­nezyjczyków wchodziła w skład sił ONZ w Kongu i w strefie Gazy. W niedzielę w późnych godzinach wieczornych oczeki­wano przyjazdu pierwszej grupy Kana­dyjczyków. HANOI (PAP). W Hanoi odbyła się 28 bm. uroczystość pożegnania delegacji wojskowej DRW udającej się do Sajgonu w charakterze jednej z czterech stron wspólnej komisji wojskowej. Na czele de* legacji stoi gen. bryg. Le Quang Hoa. (A) HANOI (PAP). 28 bm. zatrzymała się w Hanoi w drodze do Sajgonu dele­gacja polska z ambasadorem .Bogdanem Wasilewskim, szefem podkomisji PRL w czterostronnej Międzynarodowej Komisji Kontroli i Nadzoru. Przybyła ona razem z grupą wojskowych węgierskich, którzy również wejdą w skład komisji. Ambasadora B. Wasilewskiego oraz am­basadora Ferenca Asztergalyosa przyjął premier DRW, Pham Van Dong. GŁÓWKĘ POSTANOWIENIA POROZUMIENIA POKOJOWEGO Oto główne postanowienia wie­tnamskiego porozumienia pokojowe­go, podpisanego w sobotę w Paryżu przez ministrów Spraw Zagranicz­nych DRW, USA, TRR RWP i rządu sajgońskiego: 1. W niedzielę £8 bm. o godz. 1 nad ranem czasu warszawskiego następuje w Wietnamie Południowym zawieszenia broni. O tej samej godzinie USA wstrzy­mują wszelkie operacje wojskowe prze­ciwko DRW I przystępują do rozmino* wania portów i wód terytorialnych Wie4 tnamu Północnego. 2. W 21 godziny po wejściu w tycio zawieszenia broni zbierze się w Sajgó­mé Międzynarodowa Komisja Nadzoru f Kontroli, składająca się z przedstawicie­li Polski, Węgier, Kanady i Indonezji« Jej personel ma Uczyć łącznie 1160 osób« 3. W ciągu 60 dni od podpisania poro­zumienia USA wycofają z Wietnamu Po­łudniowego wszystkie swe wojska i per­sonel wojskowy oraz zlikwidują tam swa bazy wojskowe. 4. W ciągu tego samego okresu stroną wietnamska uwolni wszystkich jeńców amerykańskich 5. Siły zbrojne obu stron południowo«« wietnamskich (tj. TRR RWP i admini­stracji sajgońskiej) pozostaną na miej­scu. Dwustronna wspólna komisja woj­skowa ustali obszary kontrolowane prze® każdą ze stron. 6. W ciągu 30 dni od podpisania poroirf zumienia zbierze się konferencja między* riarodrwa, aby zatwierdzić porozumienie pokojowe i zagwarantować pokój w Wietnamie. Uczestnikami konferencji mają być DRW, TRR RWP, Republika Wietnamu (rząd sajgoński), USA, ZSRR* Francja, W. Brytania. Chiny, Polska, Wę* gry, Indonezja i Kanada. 7. Obie strony południowowietnamski® powołają radę pojednania i zgody naro­dowej, która zorganizuje wybory pow­szechne. Wybory te zostaną przeprowa-* özöne pod kontrolą międzynarodową. 8. W możliwie najkrótszym czasie o* bie strony poludnlowowietnamskie pod* piszą porozumienie dotyczące spraw we* wnętrznj^ch Wietnamu Południowego. 9. Zgodziły się one *akże, iż po zawie­szeniu broni będą dążyć do pojedna* nia i zgody, zabronią wszelkich aktów represji i dyskryminacji wobec jedno­stek i organizacji drugiej strony oraz z-apewnią swobody demokratyczne. 10. Stany Zjednoczone zobowiązują się respektować jedność i integralność tery­torialną Wietnamu. Wojskowa linia de­­markacyjna oddzielająca Północ i Po­łudnie Wietnamu wzdłuż 17 równoleżni­ka jest linią tymczasową. 11. Zjednoczenie Wietnamu będzie do* konane stopniowo i środkami pokojowy­mi, drogą porozumień między Wietna­mem Północnym i Południowym. 12. Obce kraje poiożą kres wszelkiej działalności wojskowej w Kambodży i w Laosie i wycofają stamtąd swe wojska* jak również personel wojskowy, uzbro­jenie i amunicję. Pierwsza grupa oficerów WP, członków Migdzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli odleciała do Wietnamu Cały świat, a z nim i naród polski z ulgą i głębokim zadowoleniem przyjął zapowiedź rychłego zakoń­czenia wojny w Wietnamie. Jak wiadomo, państwa uczestniczące w konflikcie wietnamskim zwróciły się do polskiego rządu z prośbą o udział przedstawicieli Polski w no­wej Międzynarodowej Komisji Nad­zoru i Kontroli. Rząd polski zgodził się na udział naszych przedstawi­cieli w tej Komisji traktując to jako nasz obowiązek wobec umacniania pokojowego rozwoju stosunków międzynarodowych. Dnia 27.01.br, w godzinach przed«; południowych odbyło się pożegnalne spotkanie ministra Obrony Narodo­wej, gen. broni Wojciecha Jaruzel­skiego z grupą oficerów, którzy ucze­stniczyć będą w Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Wiet­namie. (B) Wielkie zwycięstwo słusznej sprawy Wietnamu Artykuł wstępny moskiewskiej „Prawdy” . (A) MOSKWA (PAP). W niedziel­nym numerze organu KC KPZR, dzienniku „Prawda“ ukazał się arty­kuł wstępny zatytułowany: „Wielkie zwycięstwo słusznej sprawy Wietna­mu“. W artykule tym dziennik pod­sumowuje wieloletnie wysiłki naro­du wietnamskiego na rzecz zaprze­stania wojny i przywrócenia pokoju, wskazuje na pomoc, jakiej w tej walce udzielały ludności wietnam­skiej Związek Radziecki i inne kra­je socjalistyczne, uczestnicy między­narodowego ruchu solidarności z Wietnamem. Oto ważniejsze frag­menty tego artykułu: Zaprzestanie wojny i przywróce­nie pokoju w Wietnamie przejdzie do historii jako doniosły etap, ka­mień milowy w walce narodów - o wolność, suwerenność narodową, po­wszechny pokój i postęp społeczny, jako wspaniałe zwycięstwo bohater­skiego narodu wietnamskiego nad si­łami agresji imperialistycznej, jako zwycięstwo bojowej solidarności sił pokoju i postępu całego świata. Umiejętnie łącząc wszystkie formy wal­­ki, patrioci wietnamscy, obok zdecydowa­nych działań zbrojnych, prowadzili ak­tywną działalność na froncie politycznym i dyplomatycznym. W toku prowadzo­nych w Paryżu długotrwałych rokowań na temat politycznego uregulowania pro­blemu wietnamskiego, przedstawiciele rządu DRW i TRR RWP dali dobitny przykład rewolucyjnej dyplomacji, nieu­­giętości i pryncypialności połączonej z konstruktywnym podejściem i elastycz­nością. Ogromne historyczne znaczenie zwycię­stwa narodu wietnamskiego polega na tym, Ae pokazało ono ludzkości inspiru­jące przykłady bohaterstwa w walce o wolność, umocniło pozycje socjalizmu w Azji Południowo-Wschodniej — ukazało potęgę sił socjalizmu i pokoju, otwarło perspektywy dla dalszego rozładowania napięcia międzynarodowego. Ofiarna i zdecydowana walka narodu wietnamskie­go, wszechstronna pomoc krajów wspól­noty socjalistycznej i niebywały w swych rozmiarach międzynarodowy ruch soli­darności, na którego czele stanęły partie komunistyczne i robotnicze — te oto czyniki stały się przeszkodą nie do po­konania na drodze agresji. Kiedy imperialistyczni agresorzy rozpoczęli huraganowe bombardowa­nia DRW, nasz kraj przedsięwziął wszystkie konieczne środki, by w jak najkrótszym czasie wyposażyć wiet­namską armię ludową w nowoczes­ną broń: działa przeciwlotnicze i ar­tylerię, w lotnictwo myśliwskie. W organizowaniu oporu przeciwko agre. sorom i w zaopatrzeniu ludności DRW ważną rolę odegrały nieprzerwane dostawy z ZSRR i innych krajów so­cjalistycznych, zaspokajające wojsko­we i cywilne potrzeby kraju. Dzięki pomocy specjalistów radzieckich, od­delegowanych do DRW i szkoleniu wietnamskich elewów w wojskowych uczelniach ZSRR. tysiące Wietnam­czyków opanowały współczesną tech­nikę bojową, Przyciągając do swych szeregów wszy­stkich ludzi dobrej woli na świecie, mię­dzynarodowy ruch solidarności z Wiet­­namem nabrał naprawdę olbrzymich roz­miarów. Stał się on obecnie najbardziej wymownym przejawem dążenia narodów do pokoju, niezawisłości narodowej, spra­wiedliwości społecznej. Całkowicie po­twierdzony został wniosek międzynarodo­wej narady partii komunistycznych i ro­botniczych z 1969 roku, który giosił, że „im silniejsza jest jedność i zwartość międzynarodowego ruchu komunistyczne­go i wszystkich sil antyimperialistycznych w walce ze wspólnym wrogiem — impe­rializmem, tym większe są ich sukcesy“. Siły socjalizmu na świecie, międzynaro­dowego ruchu komunistycznego, robotni­czego i narodowowyzwoleńczego, wszyst­kich bojowników o pokój, demokrację i postęp społeczny — są już tak potężne, że imperializm nie , może jak dawniej bez przeszkód decydować o losach narodów. Likwidacja jednego z niebezpiecz­nych ognisk wojny — to jeszcze jed­no dobitne potwierdzenie faktu, że w stosunkach międzynarodowych bierze górę rozsądek i realizm, dą­żenie do rozwiązywania spornych problemów środkami pokojowymi, drogą, rozmów. Zakończenie wojny w Wietnamię uzdrawia sytuację w Azji Południowo-Wschodniej j na całym świecie, stwarza jeszcze oomvíiniej­­sze perspektywy dla walki sił poko­ju i postępu o dalsze osłabianie na­pięcia międzynarodowego, o umoc­nienie pokoju i bezpieczeństwa na­rodów. Postępowa światowa opinia publiczna* wszyscy, którzy popierają słuszną spra­wę narodu wietnamskiego, będą z uwagą śledzić dalszy rozwój wydarzeń w Wiet­namie, realizację podpisanych w Paryżu porozumień. Naród wietnamski musi uzyskać gwa­rancję. że będzie gospodarzem na włas­nej ziemi, że bez zewnętrznej interwencji będzie rozwiązywać swe sprawy wewnę­trzne zgodnie z wolą narodu. Ścisłe i konsekwentne wypełnienie podpisanych porozumień o zaprzestaniu wojny i przy­wróceniu pokoju W' Wietnamie otwiera realną drogę ku osiągnięciu tych szczyt­nych celów.

Next