Żołnierz Wolności, styczeń 1973 (XXIV/1-26)
1973-01-29 / nr. 24
24 GODZINY W KRAJU I HA ŚWIĘCIE ■ 24 GODZINY W KRAJU i HA ŚWIECIE Poważny wkład w umocnienie jedności wspólnoty socjalistycznej i pogłębienie współpracy dwustronnej WSPÓLNY KOMUNIKAT POLSKO-CZECHOSŁOWACKI (A) PRAGA (PAP). W dniach 26—28 stycznia 1973 r. odbyło się w Pradze przyjacielskie spotkanie «przywódców Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i Komunistycznej Partii Czechosłowacji oraz rządów Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej. W spotkaniu wzięli udział: ze strony polskiej: I sekretarz KC PZPR É. Gierek, członek Biura Politycznego KC PZPR, prezes Rady Ministrów PRL P. Jaroszewicz, członek Biura Politycznego i sekretarz KC PZPR E. Babiuch, członek Sekretariatu KC PZPR, kierownik Wydziału Zagranicznego KC PZPR R. Frelek, członek KC PZPR, wiceprezes Rady Ministrów PRL F. Kaim i członek KC PZPR, zastępca przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów J. Chyliński; ze strony czechosłowackiej: sekretarz generalny KC KPC% G. Hasak, członek Prezydium KC KPCz, przewodniczący rządu CSRS L. Sztrougal, członek Prezydium i sekretarz KC KPCz V. Bilak, członek Prezydium i sekretarz KC KPCz J. Kempny, członek Prezydium KC KPCz. I sekretarz KC KP Słowacji J. Lenart, zastępca członka Prezydium KC KPCz, zastępca członka Prezydium KC KPCz, zastępca przewodniczącego rządu CSRS, przewodniczący Państwowej Komisji Planowania V. Hula, członek KC KPCz, kierownik Wydziału Polityki Międzynarodowej KC KPCz P. Auersperg. Podczas rozmów obie delegacje poinformowały się wzajemnie o realizacji uchwał VI Zjazdu PZPR i XIV Zjazdu KPCz, wysoko oceniając twórcze inicjatywy ludzi pracy obu krajów w realizacji doniosłych zadań w zakresie rozwoju gospodarki narodowej i dalszej poprawy warunków życia narodów PRL i CSRS, Podczas spotkania omówiono szeroki wachlarz zagadnień interesujących obie strony, a zwłaszcza możliwości rozszerzenia i dalszego pogłębienia współpracy pomiędzy PZPR i KDCz oraz między PRL i CSRS Omówiono również aktualne problemy międzynarodowe. Obie delegacje potwierdziły swą zdecydowaną wolę dalszego wszechstronnego rozwijania braterskiej współpracy między ‘ PRL i CSRS umacniania nienaruszalnych związków przyjaźni i sojuszu z ZSRR oraz jedności i zwartości państw socjalistycznej wspólnoty. PRL i CSRS będą niezmiennie także w przyszłości aktywnie przyczyniać się do realizacji wspólnej polityki państw członków Układu Warszawskiego w walce o pokój i bezpieczeństwo międzynarodowe. i Podczas rozmów podkreślano, że od spotkania przedstawicieli partii i rządów obu krajów w Polsce w październiku 1971 roku został osiągnięty znaczny postęp we wszechstronnym rozwijaniu i pogłębianiu braterskiej współpracy polskoczechosłowackiej, opartej na zasadach marksizmu-leninizmu i socjalistycznego internacjonalizmu. Do dalszego rozwoju tej współpracy doniosły wkład wniosły rozmowy I sekretarza KC PZPR E. Gierka i sekretarza generalnego KC KPCz G. Husaka w sierpniu 1972 roku oraz premierów obu rządów — P. Jaroszewicza i L. Sztrougala w sierpniu 1972 r., a także rozmowy przeprowadzone podczas wizyty członka Prezydium, sekretarza KC KPCz V. Bilaka w Warszawie w styczniu br. Obie delegacje wyraziły zadowolenie z pomyślnie rozwijających się stosunków i przyjacielskiej współpracy między PZPR i KPCz. Stwierdzono, iż znacznie rozszerzyły się bezpośrednie kontakty między centralnymi i wojewódzkimi komitetami oraz bezpośrednie spotkania działaczy partyjnych na różnych szczeblach, mające na celu wzajemną wymianę doświadczeń w poszczególnych dziedzinach budownictwa socjalistycznego. Kontakty te postanowiono nadal rozszerzać. W poważnym stopniu przyczyni się do tego porozumienie między KC PZPR i KC KPCz o współpracy , w dziedzinie działalności ideologicznej, podpisane 23 stycznia 1973 r. Pomyślnie rozwijają się kontakty między Sejmem PRL i Zgromadzeniem Federalnym CSRS, Frontem Jedności Narodu PRL i Frontem Narodowym CSRS, między związkami zawodowymi, młodzieżą i organizacjami społecznymi. Obie delegacje pozytywnie oceniają wyniki tej współpracy i podkreślają potrzebę jej dalszego pogłębienia. Dobrze rozwija się współpraca w dziedzinie kultury, nauki, oświaty i środków masowej informacji. Wspólnie podkreślano potrzebę jej rozszerzania i doskonalenia. Obie delegacje oceniły rozwój współpracy gospodarczej i naukowo-technicznej oraz z zadowoleniem stwierdziły, że od poprzedniego spotkania delegacji partyjnych i rządowych w roku 1971 doszło dc dalszego rozszerzenia stosunków gospodarczych i osiągnięto znaczne, konkretne rezultaty w rozwiązywaniu szeregu problemów zgodnie z kompleksowym programem przyjętym na XXV Sesji RWPG. Szczególnie pozytywnie oceniono, że w tym okresie: — zawarto szereg umów o specjalizacji produkcji i wzajemnych dostawach, z których najważniejsze są umowy o współpracy w produkcji obrabiarek, maszyn rolniczych, części zamiennych i rur wodociągowych; — doszło dó zwiększenia wzajemnych dostaw ponad ustalenia wieloletniej umowy handlowej na lata 1971—-1975, co pozwala lepiej zaspokajać pilne potrzeby produkcji, budownictwa inwestycyjnego oraz potrzeby rynku. Pomyślna realizacja i przekraczanie planów gospodarczych w obu krajach stwarza warunki dla zwiększenia obrotów handlowych w stosunku do pierwotnych założeń. W 1971 r. obroty wzrosły o ponad 7 proc., a w roku 1972 o około 15 proc. Obie delegacje wyraziły przekonanie, że dotychczasowy rozwój, jak również przyjęte ustalenia stwarzają warunki nie tylko dla wykonania, ale również dla przekroczenia wieloletniej umowy handlowej na lata 1971—1975. Rezultaty osiągane we współpracy gospodarczej i naukowo-technicznej są zgodne z zamierzeniami kompleksowego programu socjalistycznej integracji gospodarczej i przyczyniają sie do realizacji pojit^ki gosoodarczei nakreślonej na VI Zjeździe PZPR i XIV Zjeżdzie KPCz. Obie delegacje uznały, że już obecnie należy zwrócić specjalną uwagę właściwym organom obu krajów na to, aby w najbliższych dwóch latach intensywnie rozpracowały problemy prespektywicżnego rozwoju współpracy gospodarczej między PRL a CSRS. Podstawą tej działalności będzie koordynacja planów gospodarczych na lata 1976—1980, którą obie strony uważają za główny instrument dla zapewnienia ilościowego i jakościowego rozwoju tej współpracy. Koordynacja narodowych planów gospodarczych powinna równocześnie objąć i dziedzinę naukowotechniczną w ścisłym powiązaniu z konkretnymi problemami rozwoju wzajemnej współpracy. W związku z tym podkreślono, że należy zwłaszcza: — poświęcać maksymalną uwagę dalszemu rozwojowi specjalizacji, kooperacji i współpracy produkcyjnej w przemyśle przetwórczym, w szczególności w przemyśle maszynowym oraz hutniczym; — opracować propozycje specjalizacji w dziedzinie produkcji chemicznej z uwzględnieniem osiągania jej optymalnych wielkości pokrywających potrzeby obu krajów; — opracować możliwości zwiększenia zakresu współpracy w produkcji artykułów powszechnego użytku o wysokich parametrach technicznych i ekonomicznych w celu wymiany służącej wzbogacaniu rynków wewnętrznych obu krajów; — traktować jako część składową koordynacji planów uzgadnianie zamierzeń w dziedzinie budownictwa inwestycyjnego. Następnie w ramach koordynacji planów ustalać wzajemnie priorytety i ekonomiczną opłacalność poszczególnych przedsięwzięć, jak również warunki ich realizacji. Wraz z koordynacją planów na lata 1976—1980 będą rozpatrywane dalsze ważne problemy perspektywicznej współpracy gospodarczej i naukowo-technicznej interesujące oba kraje. Obie delegacje uznały, że we wspólnym interesie leży jak najszybsze zawarcie umowy między PRL i CSRS o usługach transportowych i stworzenie w ten sposób solidnych podstaw dla wieloletniej współpracy w tej dziedzinie. Uzgodniono. ii Polsko-Czechosłowacki Komitet Współpracy Gospodarczej i Naukowo-Technicznej oraz centralne organy planowania obu krajów są zobowiązane do zabezpieczenia pełnej realizacji ustalonych zadań w dziedzinie współpracy gospodarczej i naukowo-technicznej. II Główną ostoją wszystkich sił budujących socjalizm, walczących o pokój i współpracę między narodami jest ZSRR, którego 50 rocznicę obchodził niedawno uroczyście cały postępowy świat. Niezmiernie inspirujące znaczenie dla wszystkich sił postępowych ma apel do narodów całego świata uchwalony na uroczystym posiedzeniu w Moskwie z okazji 50 rocznicy powstania ZSRR. W nieustannym pogłębianiu bliskich, braterskich i sojuszniczych związków przyjaźni z KPZR i ZSRR, Polska Zjednoczona Partia Robotnicza i Komunistyczna Partia Czechosłowacji, jak również narody PRL i CSRS widzą główną rękojmię dalszej pomyślnej budowy społeczeństw socjalistycznych. Aktywna polityka pokojowego współistnienia realizowana przez ZSRR i inne kraje wspólnoty socjalistycznej doprowadziła do uznania powojennego poiityczno-terytorialnego stanu rzeczy na naszym kontynencie. Na tej podstawie może być w niedługim czasie pomyślnie zakończony proces normalizacji stosunków międzypaństwowych w Europie. Obie delegacje z zadowoleniem stwierdzają, że układy zawarte przez ZSRR i PRL z NRF oraz porozumienie czterostronne w sprawie Berlina Zachodniego, które już weszły w życie, jak również podpisanie układu o podstawach stosunków między NRD a NRF są poważnym wkładem w poprawę sytuacji w Europie i w budowę skutecznego systemu bezpieczeństwa i współpracy między narodami naszego kontynentu. Częścią składową tej polityki jest problem normalizacji stosunków międzv CSRS a NRF. PRL docenia przejawy dobrej woli i realne propozycje CSRS wobec NRF, Które stwarzają odpowiednią platformę dla rozwiązania sprawy tzw. układu monachijskiego przez potwierdzenie jego nieważności oraz dla pomyślnego zakończenia rokowań o normalizacji stosunków. PRL i CSRS witają z zadowoleniem fakt, że szereg .krajów różnych kontynentów nawiązuje i normalizuje stosunki dyplomatyczne z NRD, i oczekują, że w tym kierunku pójdą w najbliższym czasie pozostałe państwa, które są zainteresowane we współpracy i pokoju. PRL 1 CSRS stwierdzają, że istnieją juz wszelkie warunki dla przyjęcia NRD i NRF do ONZ. Obie delegacje podkreśliły wielkie znaczenie dalszego zmniejszania napięcia, umacniania bezpieczeństwa i rozwoju wzajemnie korzystnej współpracy na kontynencie europejskim. Oświadczają, że będą nadal wspólnie z pozostałymi krajami sojuszniczymi dokładać starań dla zabezpieczenia i pogłębienia tego pozytywnego procesu w Europie. PRL i CSRS będą się kierować wspólnym stanowiskiem krajów socjalistycznych, wyrażonym w praskiej deklaracji Doradczego Komitetu Politycznego Państw-Członków Układu Warszawskiego ze stycznia 1972 roku. Przywódcy PRL i CSRS ponownie potwierdzają zdecydowaną wolę obu krajów aktywnego działania wraz z innymi państwami socjalistycznymi i pozostałymi zainresowanymi krajami na rzecz zwołania konferencji bezpieczeństwa. i współpracy w Europie, która powinna stworzyć podstawy systemu trwałego pokoju, bezpieczeństwa i współpracy między wszystkimi państwami europejskimi. 'Stwierdzono z zadowoleniem fakt prowadzenia w Helsinkach rozmów przygotowawczych do zwołania tej konferencji. i wyrażono nadzieję, że przygotowania te będą kontynuowane w duchu wszechstronnej współpracy tak, aby konferencja mogła się odbyć w końcu pierwszego półrocza 1973 roku. PRL i CSRS witają podpisanie porozumienia o zaprzestaniu wojny i przywróceniu pokoju w Wietnamie. Jest to wielki sukces narodu wietnamskiego, krajów socjalistycznych i wszystkich sił postępowych walczących o likwidację konfliktu wojennego w Indochinach. Jest to zwycięstwo zdrowego rozsądku, mające ogromne znaczenie dla pokoju na całym świecie. Porozumienie to stwarza warunki dia zapewnienia narodowi wietnamskiemu możliwości swobodnego decydowania o swoim losie. PRL i CSRS, które wspólnie ze Zwiążkiem Radzieckim i innymi krajami socjalistycznymi stały zawsze po stronie narodu wietnamskiego i pozostałych narodów Indochin w ich bohaterskiej walce przeciwko agresji imperialistycznej o niezależność, wolność i postęp społeczny, będą także nadal udzielały mu wszechstronnej, braterskiej pomocy w pokojowej odbudowie kraju. Obie delegacje wyrażają pełne poparcie dla walki krajów arabskich przeciwko prowadzonej przez Izrael agresji i potępiają orucainą politykę rządu izraelskiego odmawiającego wycoiama swoich wojsk z okupowanych terenów arabskich oraz uznania uzasadnionych praw narodu palestyńskiego. Oba kraje będą nadal opowiadać się za doprowadzeniem do sprawiedliwego i trwałego pokoju w tym rejonie na podstawie rezolucji Rady Bezpieczeństwa z 22 listopada i967 roku. III PZPR i KPCz ponownie podkreślają wielkie znaczenie dalszego umacniania jedności międzynarodowego ruchu komunistycznego i robotniczego oiaz współdziałania wszystkich sił anty imperialistycznych zgodnie z postanowieniami narady partii komunistycznych i robotniczych w Moskwie w 1969 roku, dla sprawy pokoju i socjalizmu w świecie. • PZPR i KPCz będą aktywnie uczesiniczyć w pogłębianiu zwartości sil socjalizmu na zasadach marksizmu-leninizmu i proletariackiego internacjonalizmu. Zdecydowanie bęcią walczyć przeciwko wszelkim odmianom rewizjonizmu, oportunizmu i antyradzieekości. Obie delegacje w związku z tym potępiają rozłamową politykę kierownictwa KP Chin i wyrażają niezłomne zdecydowanie dalszego przeciwdziałania antyradzieckiemu i antyleninowskiemu kursowi maoizmu. rv Rozmowy, które przeprowadzono podczas przyjacielskiego spotkania, dowiodły pełnej jedności poglądów we wszystkich omawianych sprawach. Przebiegały one w serdecznej, przyjacielskiej atmosferze i w ciuchu całkowitego wzajemnego zrozumienia. Delegacje wyraziły głębokie przekonanie, że rezultaty ich rozmów będą dalszym poważnym wkładem w umocnienie jedności wspólnoty socjalistycznej i międzynarodowego ruchu, komunistycznego, w pogłębianie przyjaźni i wszechstronnej współpracy między partiami i narodami obu bratnich krajów. Przywódcy polscy w imieniu KC PZPR i Rady Ministrów PRL zaprosili delegację partyjno-rządową Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej do złożenia oficjalnej wizyty w Polsce. Zaproszenie zostało przyjęte z zadowoleniem. ESLI za fundament polityki zagranicznej Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej uważamy wszyscy braterską przyjaźń z krajami wspólnoty socjalistycz. nej — to z wielu względów szczególną wagę ma dla nas rozwój wszechstronnej współpracy ze Związkiem Radzieckim i pozostałymi dwoma naszymi najbliższymi sąsiadami — to znaczy NRD i CSRS. Gospodarka obu państw uzupełnia się i słowiańskie pobratymstwo językowe stwarza warunki szczególnie sprzyjające współdziałaniu we wszystkich dziedzinach. W obecnych warunkach rozwój tego współdziałania polsko-czechosłowackiego stanowi ważny element integracji socjalistycznej, umacniającej zwartość i siłę całej bratniej wspólnoty państw złączonych Układem Warszawskim i współpracą w RWPG. Zdają sobie z tego w pełni sprawę narody obu państw, czego dowodem jest zakończone w niedzielę trzydniowe przyjacielskie spotkanie przywódców Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i Komunistycznej Partii Czechosłowacji oraz rządów PRL i CSRS. W czasie spotkania dokonano oceny kształtowania się stosunków między obu krajami, stwierdzając z zadowoleniem fakt zacieśnienia stosunków gospodarczych — a także rozwój różnych form bezpośrednich kontaktów i wspólprana straży bezpieczeństwa socjalistycznej wspólnoty. „PRL i CSRS — głosi opublikowany na zakończenie praskiej wizyty wspólny komunikat polskoczechosłowacki — będą niezmiennie także w przyszłości aktywnie przyczyniać się do realizacji wspólnej polityki państw — członków Układu Warszawskiego PRASKIE SPOTKANIE cy na różnych szczeblach między instancjami partyjnymi, organami państwowymi, organizacjami społecznymi obydwu krajów. Kolejne spotkanie praskie stanie się niewątpliwie bodźcem do dalszego doskonalenia wszystkich tych form współpracy. Nie trzeba tu przypominać o różnych formach kontaktów łączących także ludowe Siły Zbrojne PRL i CSRS, współdziałające stale w ramach obronnej organizacji Układu Warszawskiego, wspólnie stojące w walce o pokój i bezpieczeństwo międzynarodowe“. Konstatując osiągnięcia tej wspólnej polityki, która doprowadziła do uznania powojennego polityczno-terytorialnego stanu rzeczy w Europie, witając z najgłębszym zadowoleniem przywrócenie pokoju w Wietnamie i wyrażając pełne poparcie dla walki krajów arabskich przeciw izraelskiej agresji — uczestnicy praskiego spotkania podkreślili szczególne znaczenie zwartości sił socjalizmu oraz współdziałania wszystkich sił antyimperialistycznych jako podsta. wowego warunku skuteczności wspólnego działania. Logicznym stąd wnioskiem jest zapowiedź wspólnej i zdecydowanej walki przeciwko wszelkim odmianom rewizjonizmu, oportunizmu i antyradzieckości, a w szczególności potępienie rozłamowej polityki kierownictwa Komunistycznej Partii Chin. Dla nas, żołnierzy ludowego Wojska Polskiego, szczególne znaczenie ma fakt, że spotkanie praskie stanowi dalszy krok na drodze zacieśnienia braterskiej współpracy z jednym z naszych najbliższych sąsiadów i sprzymierzeńców, złączonych z Polską braterstwem broni i idei, że przyczynia się do dalszego umocnienia również obronnych możliwości całej socjalistycznej wspólnoty, do której pospołu z braćmi Czechami i Słowakami należymy i której bezpieczeństwo chronimy. (A) S.Z. Wietnam u progu pokoju Rozkaz dowództwa sil wyzwoleńczych O Odezwa ICC Partii Pracisfąeyeh Wietnamu i rząslo DRW DOKOŃCZENIE ZE STR. 1 Wezwał on następnie podlegle mu oddziały do „czujności“, wydając rozkaz „likwidacji wszystkich komunistów, którzy znajdują się wewnątrz stref opanowanych przez wojska rządowe“. Stwierdził on też. że „i'ozejm nie powinien przekształcić sję w jakiekolwiek pojednanie z komunistami' Z doniesień, jakie napłynęły w niedzielę wieczorem wynika, że władze sajgońskie nie wszędzie przestrzegają postanowień rozejmowych i przed przybyciem członków czterostronnej komisji wojskowej starają się opanować punkty strategiczne w rejonie Sajgonu oraz miasta Tay Ninh. • Marionetkowy prezydent Thieu obawia się,- że w tym ostatnim mieście — zajętym w znacznej części przez siły wyzwoleńcze — może znalożć swą siedzibę TRR RWP. Dlatego tez. jak donoszą korespondenci, również" po godzinie 8.CO czasu sajgońskiego wojska reżimowe kontynuowały działania wojenne. Ponieważ siły wyzwoleńcze opanowały wszystkie drogi dojazdowe do stolicy, reżimowe lotnictwo i artyleria usiłowały zniszczyć oddziały wyzwoleńcze, które zajęły kilkadziesiąt miejscowości w rejonie Sajgonu. W wyniku bombardowań i ostrzału artyleryjskiego zginęło wiele osób spośród ludności cywilnej. Korespondent AFP pisze, że o godz. 5.00 czasu lokalnego oddziały patriotyczne opanowały esadę Tuong Hoa przy szosie nr 13, w odległości 26. km na północ od Sajgonu. Dowództwo sajgońskie wysłało tam jednostki 18 dywizji piechoty reżimowej, które bezskutecznie usiłowały odblokować dojazd do miasta. Ataki wojsk reżimowych trwały również po wejściu w życie rozejmu, przy czym dowódca oddziałów sajgońskich oświadczył wręcz dziennikarzom, że nie zamierza przestrzegać porozumienia. Lotnictwo sajgońskie bombardowało też przez pół godziny po wejściu w życie rozejmu pozycje wojsk wyzwoleńczych na szosie nr 1 o 3 km na północ od Trang Rang tj. około 50 km na północny zachód oa Sajgonu. Grupa dziennikarzy zachodnich widziała w akcji samoloty typu „Skyraićer” oraz „F-5”. Podobne walki toczyły się na szosie nr 15 prowadzącej na południowy wschód orl stolicy. ROZKAZ DOWÓDZTWA SIŁ WYZWOLEŃCZYCH (A) HANOI (PAP). Dowództwo lu. dowych sił wyzwoleńczych Wietnamu Pld. wydało rozkaz wszystkim pododdziałom i jednostkom tych sił, lokalnym formacjom- wojskowym i oddziałom partyzanckim, aby wstrzymały ogień na całym terytorium Wietnamu Pld. o godz. 8 nad ranem czasu sajgońskiego 28 stycznia br. W rozkazie podkreśla się, że. żołnierze sił wyzwoleńczych powinni aktywnie uczestniczyć w odbudowie i umacnianiu terenów wyzwolonych oraz udzielać ludności pomocy w unormowaniu warunków życia i w rozwijaniu produkcji. Dowództwo wietnamskiej armii ludowej wydało również rozkaz wstrzymania wszelkich działań bojowych. Wszystkim pododdziałom i jednostkom rozkazano, aby, zachowując czujność i gotowość bojową, ściśle, przestrzegały podpisanego porozumienia o zaprzestaniu wojny i przywróceniu pokoju w Wietnamie. Rozkaz stwierdza m. in.: „W naszej umiłowanej ojczyźnie znów zapanował pokój, ale pokój ten jeszcze nie okrzepł. Nasz naród czeka jeszcze ciężka walka rewolucyjna. Będziemy kontynuować wytrwałą walkę o zwycięstwo w budowie socjalizmu na Północy, o zakończenie narodowej ludowo-demokratycznej rewolucji w całym kraju, aby osiągnąć wielki cel: zbudowanie pokojowego, jednego, niezawisłego, demokratycznego i kwitnącego Wietnamu“. Wietnamska armia ludowa zosta-j, la wezwana, aby „była opoką narodu Wietnamu Pin. w walce o pokój, niepodległość, demokrację i zgodę narodową w dążeniu do pokojowego zjednoczenia ojczyzny“. ODEZWA KC PARTII PRACUJĄCYCH WIETNAMU I RZĄDU DRW (A) HANOI (PAP). W związku z podpisaniem porozumienia o zaprzestaniu wojny i przywróceniu pokoju w Wietnamie, KC Partii Pracujących Wietnamu i rząd DRW ogłosiły odezwę, w której przesyłają gratulacje narodowi wietnamskiemu z okazji osiągniętego zwycięstwa. Odezwa stwierdza m. in., że zwycięstwo narodu wietnamskiego Jest zwycięstwem sił socjalizmu, niepodległości narodowej, demokracji i pokoju oraz tych wszystkich, którym droga jest wolność 1 sprawiedliwość na ziemi. Odezwa gorąco pozdrawia bohaterskich bojowników o wolność Wietnamu Pld., zjednoczonych pod sztandarem NFW WP ■ i TRR RWP. W odezwie podkreśla sie, że TER RWP jest w chwili obecnej rzeczywistym przedstawicielem narodu wietnamskiego na południu kraju. Naród nasz wyraża gorącą wdzięczność bratnim krajom socjalistycznym, międzynarodowej klasie robotniczej oraz wszystkim narodom walczącym o pokój i sprawiedliwość w tym także postępowym Amerykanom. Podpisane porozumienie — stwierdza dalej odezwa .— jest podstawą prawnopolityczną, która gwarantuje nasze podstawowe prawa narodowe oraz święte prawo naszych braci na Południu do samookreśłenia. To zwycięstwo jest podstawą do dalszego marszu naprzód naszego narodu, do osiągnięcia nowych zwycięstw, zakończenia rewolucji ludowo-demokratycznej w całym kraju. Odezwa głosi, że rząd DRW uroczyście oświadcza, iż będzie ściśle 1 w pełni realizować wszystkie postanowienia porozumienia paryskiego. Rząd DRW apeluje do wszystkich stron, które złożyły swoje podpisy pod porozumieniem, aby szanowały i w pełni realizowały jego postanowienia. Odezwa stwierdza, że Wietnam jest jeden, podobnie jak jeden jest naród wietnamski. Gorącym życzeniem całego narodu w obu częściach Wietnamu jest zjednoczenie ojczyzny. Naród nasz — głosi odezwa — wierzy, że w walce o trwały pokój, utrwalenie niepodległości i demokracji oraz w odbudowie obu części naszego kraju, kraje socjalistyczne, podobnie jak postępowa ludzkość będą tak jak w przeszłości udzielaé'nam poparcia i cennej pomocy. Dokument stwierdza w zakończeniu: nasz rząd i nasz naród szczerze pragną budować przyjazne stosunki ze wszystkimi krajami, w tym także z USA, na zasadzie poszanowania niepodległości, suwerenności, równouprawnienia i wzajemnych korzyści. (B) Na ręce przywódców DRW i TRR Republiki Wietnamu Pld. napływają serdeczne pozdrowienia i gratulacje. W sobotę gratulacje takie przesłali przywódcy radzieccy oraz kierownictwo partyjne i państwowe NRD CZŁONKOWIE KOMISJI WOJSKOWEJ PRZYBYWAJĄ DO SAJGONU (A) LONDYN (PAP). Agencje prasowe donoszą, że w niedzielę ną lotnisko Tan Son Níuxt w pobliżu Sajgonu. przybyła 20-osobcwa. grupa przedstawicieli TRR RWP, którzy zasiadać będą w czterostronnej mieszanej komisji wojskowej. W Sajgpnie znajdują, się również oficerowie armii DRW. Jak wiadomo,' w skład komisji wchodzą -przedstawiciele USA oraz władz sajgońskich. Do Sajgonu przybyły też w niedzielę pierwsze grupy delegacji polskiej i węgierskiej, które wejdą w skład Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Wietnamie. W tym samym czasie do stolicy Wietnamu Płd. przyjechało 80 żołnierzy indonezyjskich, którzy wejdą w skład wspomnianej komisji. Druga grupa Indonezyjczyków — w liczbie l8o osób — przybędzie w poniedziałek. Część Indonezyjczyków wchodziła w skład sił ONZ w Kongu i w strefie Gazy. W niedzielę w późnych godzinach wieczornych oczekiwano przyjazdu pierwszej grupy Kanadyjczyków. HANOI (PAP). W Hanoi odbyła się 28 bm. uroczystość pożegnania delegacji wojskowej DRW udającej się do Sajgonu w charakterze jednej z czterech stron wspólnej komisji wojskowej. Na czele de* legacji stoi gen. bryg. Le Quang Hoa. (A) HANOI (PAP). 28 bm. zatrzymała się w Hanoi w drodze do Sajgonu delegacja polska z ambasadorem .Bogdanem Wasilewskim, szefem podkomisji PRL w czterostronnej Międzynarodowej Komisji Kontroli i Nadzoru. Przybyła ona razem z grupą wojskowych węgierskich, którzy również wejdą w skład komisji. Ambasadora B. Wasilewskiego oraz ambasadora Ferenca Asztergalyosa przyjął premier DRW, Pham Van Dong. GŁÓWKĘ POSTANOWIENIA POROZUMIENIA POKOJOWEGO Oto główne postanowienia wietnamskiego porozumienia pokojowego, podpisanego w sobotę w Paryżu przez ministrów Spraw Zagranicznych DRW, USA, TRR RWP i rządu sajgońskiego: 1. W niedzielę £8 bm. o godz. 1 nad ranem czasu warszawskiego następuje w Wietnamie Południowym zawieszenia broni. O tej samej godzinie USA wstrzymują wszelkie operacje wojskowe przeciwko DRW I przystępują do rozmino* wania portów i wód terytorialnych Wie4 tnamu Północnego. 2. W 21 godziny po wejściu w tycio zawieszenia broni zbierze się w Sajgómé Międzynarodowa Komisja Nadzoru f Kontroli, składająca się z przedstawicieli Polski, Węgier, Kanady i Indonezji« Jej personel ma Uczyć łącznie 1160 osób« 3. W ciągu 60 dni od podpisania porozumienia USA wycofają z Wietnamu Południowego wszystkie swe wojska i personel wojskowy oraz zlikwidują tam swa bazy wojskowe. 4. W ciągu tego samego okresu stroną wietnamska uwolni wszystkich jeńców amerykańskich 5. Siły zbrojne obu stron południowo«« wietnamskich (tj. TRR RWP i administracji sajgońskiej) pozostaną na miejscu. Dwustronna wspólna komisja wojskowa ustali obszary kontrolowane prze® każdą ze stron. 6. W ciągu 30 dni od podpisania poroirf zumienia zbierze się konferencja między* riarodrwa, aby zatwierdzić porozumienie pokojowe i zagwarantować pokój w Wietnamie. Uczestnikami konferencji mają być DRW, TRR RWP, Republika Wietnamu (rząd sajgoński), USA, ZSRR* Francja, W. Brytania. Chiny, Polska, Wę* gry, Indonezja i Kanada. 7. Obie strony południowowietnamski® powołają radę pojednania i zgody narodowej, która zorganizuje wybory powszechne. Wybory te zostaną przeprowa-* özöne pod kontrolą międzynarodową. 8. W możliwie najkrótszym czasie o* bie strony poludnlowowietnamskie pod* piszą porozumienie dotyczące spraw we* wnętrznj^ch Wietnamu Południowego. 9. Zgodziły się one *akże, iż po zawieszeniu broni będą dążyć do pojedna* nia i zgody, zabronią wszelkich aktów represji i dyskryminacji wobec jednostek i organizacji drugiej strony oraz z-apewnią swobody demokratyczne. 10. Stany Zjednoczone zobowiązują się respektować jedność i integralność terytorialną Wietnamu. Wojskowa linia demarkacyjna oddzielająca Północ i Południe Wietnamu wzdłuż 17 równoleżnika jest linią tymczasową. 11. Zjednoczenie Wietnamu będzie do* konane stopniowo i środkami pokojowymi, drogą porozumień między Wietnamem Północnym i Południowym. 12. Obce kraje poiożą kres wszelkiej działalności wojskowej w Kambodży i w Laosie i wycofają stamtąd swe wojska* jak również personel wojskowy, uzbrojenie i amunicję. Pierwsza grupa oficerów WP, członków Migdzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli odleciała do Wietnamu Cały świat, a z nim i naród polski z ulgą i głębokim zadowoleniem przyjął zapowiedź rychłego zakończenia wojny w Wietnamie. Jak wiadomo, państwa uczestniczące w konflikcie wietnamskim zwróciły się do polskiego rządu z prośbą o udział przedstawicieli Polski w nowej Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli. Rząd polski zgodził się na udział naszych przedstawicieli w tej Komisji traktując to jako nasz obowiązek wobec umacniania pokojowego rozwoju stosunków międzynarodowych. Dnia 27.01.br, w godzinach przed«; południowych odbyło się pożegnalne spotkanie ministra Obrony Narodowej, gen. broni Wojciecha Jaruzelskiego z grupą oficerów, którzy uczestniczyć będą w Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Wietnamie. (B) Wielkie zwycięstwo słusznej sprawy Wietnamu Artykuł wstępny moskiewskiej „Prawdy” . (A) MOSKWA (PAP). W niedzielnym numerze organu KC KPZR, dzienniku „Prawda“ ukazał się artykuł wstępny zatytułowany: „Wielkie zwycięstwo słusznej sprawy Wietnamu“. W artykule tym dziennik podsumowuje wieloletnie wysiłki narodu wietnamskiego na rzecz zaprzestania wojny i przywrócenia pokoju, wskazuje na pomoc, jakiej w tej walce udzielały ludności wietnamskiej Związek Radziecki i inne kraje socjalistyczne, uczestnicy międzynarodowego ruchu solidarności z Wietnamem. Oto ważniejsze fragmenty tego artykułu: Zaprzestanie wojny i przywrócenie pokoju w Wietnamie przejdzie do historii jako doniosły etap, kamień milowy w walce narodów - o wolność, suwerenność narodową, powszechny pokój i postęp społeczny, jako wspaniałe zwycięstwo bohaterskiego narodu wietnamskiego nad siłami agresji imperialistycznej, jako zwycięstwo bojowej solidarności sił pokoju i postępu całego świata. Umiejętnie łącząc wszystkie formy walki, patrioci wietnamscy, obok zdecydowanych działań zbrojnych, prowadzili aktywną działalność na froncie politycznym i dyplomatycznym. W toku prowadzonych w Paryżu długotrwałych rokowań na temat politycznego uregulowania problemu wietnamskiego, przedstawiciele rządu DRW i TRR RWP dali dobitny przykład rewolucyjnej dyplomacji, nieugiętości i pryncypialności połączonej z konstruktywnym podejściem i elastycznością. Ogromne historyczne znaczenie zwycięstwa narodu wietnamskiego polega na tym, Ae pokazało ono ludzkości inspirujące przykłady bohaterstwa w walce o wolność, umocniło pozycje socjalizmu w Azji Południowo-Wschodniej — ukazało potęgę sił socjalizmu i pokoju, otwarło perspektywy dla dalszego rozładowania napięcia międzynarodowego. Ofiarna i zdecydowana walka narodu wietnamskiego, wszechstronna pomoc krajów wspólnoty socjalistycznej i niebywały w swych rozmiarach międzynarodowy ruch solidarności, na którego czele stanęły partie komunistyczne i robotnicze — te oto czyniki stały się przeszkodą nie do pokonania na drodze agresji. Kiedy imperialistyczni agresorzy rozpoczęli huraganowe bombardowania DRW, nasz kraj przedsięwziął wszystkie konieczne środki, by w jak najkrótszym czasie wyposażyć wietnamską armię ludową w nowoczesną broń: działa przeciwlotnicze i artylerię, w lotnictwo myśliwskie. W organizowaniu oporu przeciwko agre. sorom i w zaopatrzeniu ludności DRW ważną rolę odegrały nieprzerwane dostawy z ZSRR i innych krajów socjalistycznych, zaspokajające wojskowe i cywilne potrzeby kraju. Dzięki pomocy specjalistów radzieckich, oddelegowanych do DRW i szkoleniu wietnamskich elewów w wojskowych uczelniach ZSRR. tysiące Wietnamczyków opanowały współczesną technikę bojową, Przyciągając do swych szeregów wszystkich ludzi dobrej woli na świecie, międzynarodowy ruch solidarności z Wietnamem nabrał naprawdę olbrzymich rozmiarów. Stał się on obecnie najbardziej wymownym przejawem dążenia narodów do pokoju, niezawisłości narodowej, sprawiedliwości społecznej. Całkowicie potwierdzony został wniosek międzynarodowej narady partii komunistycznych i robotniczych z 1969 roku, który giosił, że „im silniejsza jest jedność i zwartość międzynarodowego ruchu komunistycznego i wszystkich sil antyimperialistycznych w walce ze wspólnym wrogiem — imperializmem, tym większe są ich sukcesy“. Siły socjalizmu na świecie, międzynarodowego ruchu komunistycznego, robotniczego i narodowowyzwoleńczego, wszystkich bojowników o pokój, demokrację i postęp społeczny — są już tak potężne, że imperializm nie , może jak dawniej bez przeszkód decydować o losach narodów. Likwidacja jednego z niebezpiecznych ognisk wojny — to jeszcze jedno dobitne potwierdzenie faktu, że w stosunkach międzynarodowych bierze górę rozsądek i realizm, dążenie do rozwiązywania spornych problemów środkami pokojowymi, drogą, rozmów. Zakończenie wojny w Wietnamię uzdrawia sytuację w Azji Południowo-Wschodniej j na całym świecie, stwarza jeszcze oomvíiniejsze perspektywy dla walki sił pokoju i postępu o dalsze osłabianie napięcia międzynarodowego, o umocnienie pokoju i bezpieczeństwa narodów. Postępowa światowa opinia publiczna* wszyscy, którzy popierają słuszną sprawę narodu wietnamskiego, będą z uwagą śledzić dalszy rozwój wydarzeń w Wietnamie, realizację podpisanych w Paryżu porozumień. Naród wietnamski musi uzyskać gwarancję. że będzie gospodarzem na własnej ziemi, że bez zewnętrznej interwencji będzie rozwiązywać swe sprawy wewnętrzne zgodnie z wolą narodu. Ścisłe i konsekwentne wypełnienie podpisanych porozumień o zaprzestaniu wojny i przywróceniu pokoju W' Wietnamie otwiera realną drogę ku osiągnięciu tych szczytnych celów.