Podhradczky József: Szlavóniáról mint Magyar országnak alkatmányos részéről értekezik Podhradczky Jó'sef (Buda, 1837)

föld volt, a­­mi Turótzi krónikája második Ré­szének 22-dik Fejezetéből még 113 ilvánabban ki­tet­­szik. „Sigismundo Regi, illustris Princeps Georgius Rasciae Despotus — castrum M­andoralbense— Domi­ni 1435. circa annuum — a­­cessit. Hoc castrum post­ea, rebus Tureorum invalescentibus, agro Ilungari­­co, ut infra (Cap. 30) stilo tangetur brevi, baud par­vae utilitatis fuit. Rex vero Sigismundus — in regno suo Hungariae castra Zalankemen, Kewlpen, Beck­e) , fluvium Kossuth, quod per Comitatum Verritzensem, et Syrmiensem decurrit, in terreno banalis iurisdictionis, assentientibus omnibus historicis, contigit, ennek okáért igaz útba szükség­etet igazítanom. Az való ugyan, hogy Ersébet, Mária leányával Gálán, jelenkor Go­­r­án, közel Diákóhoz fogattatott el (Lásd Koller Hist. Episc. V Eccl. Tom. III. p. 157. Katona Hist. Crit. Tom. XI. p. 177—178) de onnan a' hirtelen Hor­­vátok, Magyaroktól tartván, Szlavóni­ába Gym­­nitzi várba ragadták, valamint­­Sigmond 1387-dik oszt. Oklevelében Katonánál Hist. Crit. Tom. XI. p. 211—218 bizonyítja: „quum idem Joannes cruciferus (filius Joannis de Palidina) antefatas dominas reginas versus et trans pelagum, de partibus Regni Sclavoniae, ob metum et pavorem pluralitatis primatum , procerum et incolarum— Hungariae, resistere, et obesse sibi anhe­­lantium, cum ipsis de Insula Iwanich et Castro Gymnich appellatis profugiens, transducere satagens, in castro Vi­­­var (Vovigrad) cis litus pelagi situato, reclusisset.“ a) A'tsere, és adomány 1412-dikben történt; lásd azon ok­levelet, mellyet Imag. Xov. Hung. Cap. VII. Timon ki­adott, és Despota György levelét Katonánál Hist. Crit. Tom. XIII. p. 770—790.

Next