Trybuna Ludu, kwiecień 1971 (XXIII/91-120)

1971-04-08 / nr. 98

Proletariusze fgg T 1 I IH €% I Jl flS 1 1 Organ KC wszystkich krajów H m/ | i i | H ■ ^ gg HH i I S I Ü 1 1 Polskiej Zjednoczonej łączcie się? 1111 18 J HI B SLU ü H liii A W.uWt % Mk IIL'M. Partii Robotniczej NR 98 (8115) ROK XXIII WARSZAWA. CZWARTEK 8 KWIETNIA 1971 R. WYDANIE Ä Cena 50 gr XXIV Zjazd KPZR Dyskusja nad wytycznymi w sprawie 5-letniego planu rozwoju gospodarki narodowej ZSRR na lata 1971-75 MOSKWA (PAP). W środę 7 kwietnia w Moskwie w kremiowskim Pałacu Zjazdów kontynuował prace kO‘ lejny XXIV Zjazd KPZR. Zjazd omawia referat - Wytyczne XXSV Zjazdu KPZR w sprawie pięcioletniego planu rozwoju gospodarki na' rodowej ZSRR no lata 1971-1975, Na przedpołudniowym po­siedzeniu wystąpili: P. Niepo­­rożnyj — minister Energetyki i Elektryfikacji ZSRR, W. Prochorow — - sekretarz Wszechzwiązkowej Centralnej Rady Związków Zawodowych. P. Borodin — dyrektor mos­kiewskiej fabryki samocho­dów im. I. Lichaczowa oraz K. Gierasimow — zastępca Przewodniczącego Rady Mini­strów RFSRR, przewodniczą­cy Państwowego Komitetu Planowania RFSRR. Zjazd pozdrowili, gorąco witani przez delegatów i goś­ci, przedstawiciele zagranicz­nych partii komunistycznych • Ernan del Canto — członek Komisji Politycznej KC Socja­listycznej Partii Chile, Tomyo Nisizawa — członek Stałego Biura Prezydium KC KP Ja­ponii i Amilcar Cabral — se­kretarz generalny Afrykańs­kiej Partii Niepodległości Gwi­nei i Zielonego Przylądka. Następnie w dyskusji nad referatem — wystąpili: N. Tarasów — minister Przemy­słu Lekkiego ZSRR, A. Mona­­chowa — dyrektor sowchozu „Kummunarka“ w obwodzie moskiewskim i G. Cziriajcw — pierwszy sekretarz iakuckiego komitetu obwodowego KPZR. Z pozdrowieniami dla zjaz­du wystąpili gorąco powitani przez delegatów i gości przed­stawiciele zagranicznych partii komunistycznych — Marc Drumaus — przewodniczący Komunistycznej Partii Belgii i Nicolas Chaoui — sekretarz generalny KC KP Libanu. Na posiedzeniu popołudnio­wym w dyskusji nad refera­tem wystąpili: M. Prokofiew — minister Oświaty ZSRR, N. Bajbakow — zastępca Prze­wodniczącego Rady Ministrów ZSRR i przewodniczący Pań­stwowego Komitetu d/s Plano­wania oraz ■ B. Aszymow — przewodniczący Rady Mini­strów Kazachstanu. Zjazd witali, przyjmowa­ni oklaskami przez dele­gatów i gości, przedstawi­ciele zagranicznych partii ko­munistycznych i ludowo-de­mokratycznych : Franz Muhri przewodniczący Komunistycz­nej Partii Austrii, Aziz Mu­­hammed — pierwszy sekretarz Komitetu Centralnego Irackiej Partii Komunistycznej, Jorge Colle — pierwszy sekretarz Ko­mitetu Centralnego Komuni­stycznej Partii Boliwii. Meir YVilner — sekretarz generalny Komitetu Centralnego Komu­nistycznej Partii Izraela, Eze­­stas Kolijanis — pierwszy se­­generalny Postępowej Partii Ludu Pracującego Cypru, Ko­­stas Kolijanis — pierwszy se­kretarz Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Grecji. (Przemówienia powitalne wy­głoszone podczas środowych obrad — na str. 2) Wybór komisji dla rozpatrzenia poprawek i uzupełnień Zjazd wybrał komisję dla rozpatrzenia poprawek i uzu­pełnień do projektu ..Wytycz­nych XXIV Zjazdu KPZR w sprawie 5-letniego planu roz­woju gospodarki narodowe] ZSRR na lata 1971-1975” 7 kwietnia w partyjnych orga­nizacjach Moskwy z przemowie­­niami powitalnymi dla Zjazdu KPZR wystąpili przedsta­wiciele komunistycznych, ludowo­­demokratycznych i lewicowych partii socjalistycznych S. A. A\ick­­remasinghe — przewodniczący Komunistycznej Partii Cejlonu, Turę Forsberg, sekretarz general­ny Partii Lewicy — Komuniści Szwecji, Dominique Urbani, prze­wodniczący Komunistycznej Partii Luksemburga, Uno Nokelainen — przewodniczący Socjaldemokra­tycznego Związku Robotników i Drobnych Rolników Finlandii, Ra­miro Garcia — członek Komisji Politycznej i Sekretariatu Komite­tu Centralnego Komunistycznej Partii Salwadoru — Daudi Mwa­­kabago tralnego —" członek Komitetu Cen­i Krajowego Komitetu Wykonawczego Afrykańskiego Narodowego Związku Tanganiki, Fuad Nassar — I sekretarz Komi­tetu Centralnego .Tordańskiej Par­tii Komunistycznej. George Jack­son — krajowy sekretarz Partii Socjalistycznej Jedności Nowej Zelandii. Lawrence Aarons — kra­jowy sekretarz Komunistycznej Partii Australii- Favio Rivera członek Komisji Politycznej i Se­— kretariatu Wykonawczego Komite­tu Centralnego Socjalistycznej Partii Nikaragui. Mario Morale/. — pierwszy sekretarz Komitetu Cen­tralnego Komunistycznej Partii Hondurasu. Umberto Barulli — zastępca generalnego sekretarza i członek Biura Politycznego Ko­munistycznej Partii San Marino, szef delegacji Paragwajskiej Partii Komunistycznej. Arnoldo Martine? Verdugro — pierwszy sekretarz Komitetu Centralnego Meksykań­skiej Partii Komunistycznej, Ya­­kub Demir — pierwszy sekretarz Komitetu Centralnego Komuni­stycznej Partii Turcji. Wystąpieniu w dyskusji Na środowym przedpołud­niowym posiedzeniu, któremu przewodniczył Piotr Maszerow, I sekretarz KG KP Białorusi, pierwszy zabrał głos minister Energetyki i Elektryfikacji, Piotr Nieporożnyj. Stwierdzi! on, iż najważniejszymi wyni­kami budownictwa w dziedzi­nie energetyki w minionej pięciolatce byty najpotężniej­sze w świecie syberyjskie elek­trownie wodne — Bracka Krasnojarska oraz największy i na kuii ziemskiej system ener­getyczny w europejskiej części ZSRR Ogólna moc radzieckich elek­trowni wynosi ponad 1S6 min ki­lowatów. produkują one więcej energii niż produkują razem elek­trownie Anglii, Francji. NRF I Szwecji. Mówca podkreślił, że po­myślny rozwój energetyki ra­dzieckiej sprzyja rozwojowi gospodarki krajów socjali­stycznych i wywiera pozytyw­ny wpływ na proces integracji. Działa system energetyczny „Pokój“, do którego wchodzą Bulgaria, Węgry, NRD, Polska, Rumunia, Czechosłowacja i Związek Radziecki. W RWPG rozważana jest obecnie sprawa wspólnej budowy nowych wielkich elektrowni i linii przesyłowych, które pozwolą zwiększyć moc tego systemu. Sekretarz Wszechzwiązko­­wej Centralnej Rady Związ­ków Zawodowych Wasilij Pro­chorow stwierdził, że w opra­cowaniu projektu wytycznych XXIV Zjazdu KPZR w spra­wie nowego planu pięcioletnie­go aktywnie uczestniczyły związki zawodowe. Projekt omawiały dziesiątki milionów ludzi pracy. Wniosły one wie­le propozycji, które zostały szczegółowo rozpatrzone przez KC KPZR i Radę Ministrów ZSRR. Do rozwiązania najważniejszych zadań gospodarczych i społecz­nych — powiedział mówca — przy­czynia się socjalistyczne współza­wodnictwo pracy, w którym Dierze udział ponad 71 milionów osób. Zmierza ono do podniesienia efek­tywności produkcji, wydajności pracy, a w ostatecznym rozra­chunku do podniesienia dobroby­tu narodu radzieckiego. Sekretarz Centralnej Rady Związków Zawodowych wyra­ził zadowolenie, że w referacie sprawozdawczym KC KPZR utrzymano praktykę planowa­nia rozwoju społecznego ko­lektywów przedsiębiorstw, czym związki zawodowe zaj­mują się aktywnie w ostatnich latach. W planach takich prze­widuje się środki dalszego po­lepszania warunków pracy, życia i odpoczynku, podnosze­nia poziomu wykształcenia ro­botników i urzędników oraz ich kwalifikacji. Plany te powinny Wyjść ze sta­dium eksperymentu i stać się częścią składową kompleksowych planów pięcioletnich zakładów i fabryk. Wraz ze wzrostem spo­łecznego funduszu spożycia — stwierdził Prochorow — wzrastają możliwości związków zawodowych, zwłaszcza w dziedzinie ochrony zdrowia. W latach ósmej pięcio­latki radzieckie związki zawodowe wybudowały sanatoria, domy wy­poczynku i inne tego typu przed­siębiorstwa ze 165 tys. miejsc. Ogólna długość automatycz­nych i taśmowych linii zme­chanizowanych w moskiew­skiej fabryce samochodowej im. Lichaczowa osiągnęła 75 km — zakomunikował Paweł Borodin dyrektor tego przed­siębiorstwa przodującego w radzieckim przemyśle samo­chodowym. Fodkreś-ił on, że obecny po­ziom techniczny fabryki, która stanowi wielkie zjednoczeni przemysłowe, obejmujące osiem wyspecjalizowanych filii, potrze­buje robotników nowego typu, mogących obsługiwać dzisiejsze u­­nikalne urządzenia. Toteż zaszły ostatnio istotne jakościowe zmia­ny w poziomie wykształcenia ra­dzieckiej klasy robotniczej. Wielu robotników ma dziś średnie wy­kształcenie techniczne. Z uwagi na wielkie potrzeby gospodarki radzieckiej w dziedzinie transpor­tu samochodowego, załoga fabry­ki postanowiła w ciągu pięciu lat znacznie zwiększyć produkcję. Konstantin Gierasimow, za­stępca przewodniczącego Ra­dy Ministrów i przewodniczą­cy Komitetu Planowania Fe­deracji Rosyjskiej oświad­czył: Uważamy za zupełnie słuszny kurs wytyczony przez partię w kierunku dalsze­go przyspieszonego rozwoju i wykorzystania zasobów na­turalnych oraz zwiększania potencjału ekonomicznie wschodnich rejonów repu­bliki. Podkreślił on, że Syberia zacho­­dnia stanie się w nowej pięcio­latce największą w kraju uaftowo-gazową. Jednocześnie bazą na jyberii i na Dalekim Wschodzie nastąpi dalszy rozwoj hutnictwa, uudowy maszyn, przemysłu leś­nego i lekkiego oraz innych ga­łęzi gospodarki. Produkcja prze­mysłowa Federacji Rosyjskie wzrośnie w latach 1971—1975 11—17 procent. Szczególną uwag: v poświęci się wdrażaniu nowych zdobyczy nauki i techniki. Minister Przemysłu Lekkie­go ZSRR Nikołaj Tarasov.’ poświęcił swoje wystąpienie problemom modernizacji tech­nicznej przedsiębiorstw. Poin­formował on, że w nowej 5- latce 95 proc wzrostu pro­dukcji w jego resorcie zosta­nie uzyskanych dzięki pod* niesieniu wydajności pracy. * Przedsiębiorstwa otrzymają dwa razy więcej nowych urządzeń* technicznych niż w ubiegłej 5-latpp Specjaliści postawili sobie zada­nie stworzenia wydziałów auto­matycznych i półautomatycznych, a następnie całych przedsiębiorstw zautomatyzowanych Minister Tarasów podkreś­­lit, że w ciągu pięciu lat w ZSRR zbuduje się ponad 500 nowych przedsiębiorstw prze­mysłu lekkiego. Produkcja ca­łej tej gałęzi zwiększy się o 1,35 — 1,4 raza Szczególni! zwiększy się produkcja tryko­taży i wyrobów odzieżowych. Podkreślił on, że zapotrzebo­wanie na większość towarów masowego użytku planuje się całkowicie zaspokoić w ciągu najbliższych 2—3 lat. Projekt dyrektyw XXIV Zjazdu KPZR w sprawie no­wego planu pięcioletniego o­­mówiony został przez wszyst-. kich pracowników sowchozu „Kommunarka“ i spotkał się z gorącą aprobatą — oświad­czyła dyrektor tego gospodar­stwa Aleksandra Monachowa. „K-oramunarka'* — to jeden najstarszych sowchozów pod Mo­z skwą — specjalizuje się On w produkcji mieka i mięsa. Kreśląc nowe zadania na dziewiątą pięcie łatkę, kolektyw sowchozu posta­nowił doprowadzić produkcja mleka do dwóch tysięcy kwintali w przeliczeniu na sto hektarów a zbiory zbóż do 45 kwintali z ha.. Problemom eksploatacji bo^ gatych złóż naturalnych ra­dzieckiej północy, gdzie znaj­dują się główne zapasy złota, diamentów, ołowiu, niklu, znaczne zasoby ropy naftowej, gazu i innych pożytecznych (Dok na tir 2) Przemówienie I Sekretarza KC PZPR Edward Gierek, wyrażając na wstępie radość z przyby­cia naszej delegacji do Lenin­gradu, słynącego z wielkich tradycji rewolucyjnych i na­rodowych, przekazał gorące pozdrowienia i najlepsze ży­czenia klasie robotniczej, wszystkim mieszkańcom mia­­sta-bohatera. Wizyta w Stocz­ni Bałtyckiej przywodzi na myśl okres, kiedy to komuni­ści rosyjscy pod wodzą Leni­na dokonywali zwrotu w dziejach największego ludzkości, otwierali epokę zwycięstwa idej socjalizmu. To właśnie tutaj zaprojektowany został krążownik „Aurora“, którego salwa obwieściła wielką re­wolucję; stąd wyruszały od­działy Gwardii Czerwonej, szturmujące Pałac Zimowy. Załoga pracowała dla odbudo­wy gospodarki narodowej, dla realizacji pierwszych pięciola­tek i znany jest także jej bo­haterski udział w obronie Le­ningradu, w całej Wielkiej Wojnie Narodowej. Robotnicy stoczni budowali tankowce i barki dla leningradzkiej „drogi życia“, walczyli na wszystkich frontach. Mówca stwierdził następnie, że nasza delegacja spotyka się z załogą z tym większym wzruszeniem, iż wielu z jej członków posiada odznaczenia i medale polskie za wkład do walki o wolność narodu pol­skiego, Przyjaźń i sojusz na­wiązane wówczas, w najcięż­szym dla naszego narodu okre­sie. są, niewzruszone. Nawiązując do faktu, iż za­łoga leningradzka utrzymuje stale przyjacielskie stosunki ze Stocznią Gdańską im. Le­nina oraz m. in. instaluje na budowanych u siebie jednost­kach silniki i inne urządzenia z poznańskich Zakładów Ce­gielskiego. 1 Sekretarz PZPR wyraził nadzieje, że z jakości tych dostaw odbiorcy są zado­woleni. Symbolami przyjaciel­skiego stosunku do Polski są imiona „Warszawa“ i ..Gdańsk“, jakie stoczniowcy lenmgradzcy nadali swym tan­kowcom. Zakładom wręczony został Medal Tysiąclecia Pań­stwa Polskiego. Obrazując dorobek Polski Ludowej, Edward Gierek za­znaczył, że do osiągnięć, jaki­mi najbardziej się szczycimy, należy zbudowanie od pod­staw silnego przemysłu stocz­niowego, który znajduje się w pierwszej dziesiątce świato­wej. Większość zbudowanych przez nasze stocznie statków to realizacja zamówień ra­dzieckich. Cieszymy się, że statki naszej produkcji po­większają co roku dynamicz­nie rozwijającą się flotę ra­dziecką Przechodząc do obrad XXIV Zjazdu, I Sekretarz KC P7PR podkreślił, że nasza partia na­kreślając zadania dalszego bu­downictwa socjalistycznego studiuje z uwagą doświadcze­nia bratniej Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. Ze szczególną uwagą stu­diujemy niezmiernie bogaty dorobek XXIV Zjazdu KPZR, który we wszystkich dziedzic nach rozwoju społeczno-eko­nomicznego wzbogaca KPZR i cały międzynarodowy ruch komunistyczny. W Polsce chcemy iść w takim samym kierunku — bardziej dyna­micznego wzrostu stopy życio­wej ludzi pracy w oparciu o modernizację gospodarki, o po­stęp naukowo-techniczny, o wyższą spoieczną wydajność i wyższą efektywność pro­dukcji. Doświadczenia KPZR, doświadczenia radzieckiego budownictwa stanowią dla na­szej partii i dla naszej klasy robotniczej wielkie źródło inspiracji Tak samo odnosi się do nich olbrzymia większość bratnich partii komunistycznych, gdyl KPZR jest awangardą ruchu komunistycznego, przeciera hi­storyczny szlak dla wszystkich sił postępu, wolności narodów i Dokoiu. Bądźcie, Towarzysze, prze­konani — oświadczy! na za­kończenie Edward Gierek — że nasza partia zawsze będzie razem z KPZR, że naród pol­ski zawsze bedzie razem z na­rodem rosyjskim i innymi bratnimi narodami Kraju Rad. Delegacja PZPR w Leningradzie Manifestacja przyjaźni > polsko-radzieckiej Wiec w Stoczni Bałtyckiej O Spotkanie w jednostce wojskowej Przemówienia tow. E. Gierka i tow. P. Jaroszewicza (OD SPECJALNEGO WYSŁANNIKA Z LENINGRADU] Wizyta delegacji Polskiej Zjednoczonej czej na XXIV Partii Robotni­Zjazd złożona w Leningradzie KPZR, stała się jeszcze jednym, przekony­wającym dowodem wzrastają­cej i umacniającej się przyjaź­ni polsko - radzieckiej. Dele­gacja była wszędzie witana bardzo serdecznie, a sympatię i życzliwość wobec naszego kraju i jego partii podkreśla­no na każdym kroku. Edward Gierek, Piotr Jaro­­szewiczrJCŁef TejchmaT^enop Tgowak i Jan~Ffaśiński przy­byli do~Lenjngradu we wtorek 6 bm. po południu. ""W sroaę,'7"b~m. w godzinach porannych delegacja Polskiej Zjednoczonej" Partii Robotni­czej złożyła wieniec na Cmen­tarzu PiskanowśłcffiT, gdzie spoczywają prochy prawie 509 tysięcy obrońców Leningradu w czasie hitlerowskiej bloka­dy. Punktem _ kulminacyjnym pobyTtjOayli „Wizyta, .w Stoczni Bałtyckiej im. S. Ordżoniki­­dze. I '""Zakłady te u^rzvmuTa stałe systematyczne" kontakty ze Stocz- i niA-.jmf X-enina..>y Gdańsku. Działa fu prężne kolo przyjaźni radziec­­ko-pol&kiej; obydwa zakłady wy­mieniają między sobą delegacje. Wielu członków załogi walczyło w czasie wojny w szeregach Aimii Radzieckiej, brało udział w wyz­walaniu naszego kraju. Stocznia Bałtycka jest odbiorcą silników okrętowych, produkowanych w zakładach „H. Cegielski“ w Poz­naniu. Tu spuszczono na wodę m. in. tankowce „Gdańsk“ i „War­szawa“. Stocznia została odznaczo­na Medalem Tysiąclecia Państwa Polskiego. Delegacja Polskiej Zjedno­czonej Partii Robotniczej zwiedziła wydział przygoto­wawczy stoczni i' inne wydzia­ły zakładu. Delegacji towarzy­szyli : wicepremier rządu ZSRR I. Nowikow, I sekretarz Komitetu Obwodowego KPZR G. Romanow, odpowiedzialni pracownicy KC KPZR, am­basador .ZSRR'"“ 'w" -Polsce ST Piłótowićz oraz przed­­śTawTćiele miejscowych władz. Delegacja, serdecznie wita­na wzięła udział w wiecu załogi stoczni. W udekorowanej polskimi i raa dzieckiml barwami narodowy«! hali wydziału mechanicznego ze­brali się licznie przedstawiciele za^ iogi. Hala wypełniona byłajpo brzegi. Ogromny transparent gło­sił: „Niech żyje nienaruszalna przyjaźń miedzy narodami Związ­ku Radzieckiego i Polskiej Rzeczy­pospolitej Ludowej“. Przed roz­poczęciem wiecu przedstawiciele załogi wręczyli członkom naszej delegacji wiązanki kwiatów. Wiec otworzył, serdecznie witając delegację PZPR, se­kretarz Komitetu Zakładowe­go KPZR, W. Kosienkow. Za­bierając następnie głos, tokarz tego wydziału, deputowany do Rady Najwyższej A. Czujew mówił w serdecznych slovfach 0 przyjaźni polsko-radzieckiej 1 kontaktach, jakie zakład u­­trzymuje z Polską. „Jesteśmy szczerze radzi, że droga przy­jaźni przywiodła waszą dele­gację do naszego miasta, mia­sta Lenina, do naszego zakła­du. W imieniu wielotysięcznej załogi bałtyckich stoczniow­ców Leningradu przekazuję w*fm słowa serdecznego powi­jam« i gorące uczucia szczerej, braterskiej przyjaźni“ — po­wiedział A. Czujew. W imieniu załogi przema­wiali również: odznaczony polskimi odznaczeniami, bry­gadzista A. Bembel, przewod­niczący zakładowego koła To­warzystwa Przyjaźni Radziec­­ko-PoIskiej W. Koziencew, działaczka Komsomołu, L. Tieszkowiec. Serdecznie witany przez stoczniowców, zabrał głos I Sekretarz fCC P7.PR Edward Gierek. '.(SJćrot nrz.emów.ienia__za­mieszczamy obok).___ —Na "Wiecu przemawiał rów­nież I sekretarz Komitetu Ob­wodowego KPZR, G. Roma­now. Na zakończenie dyrektor stoczni, J. Kuźniecow wręczył naszej delegacji płaskorzeźbę Lenina wykonaną w stoczni i makietę statku. Delegacja PZPR przekazała miniaturę warszawskiego pomnika Nike. Burzliwa owacja na cześć de­legacji PZPR, naszej partii i narodu polskiego zakończyła wiec. P^fiólwstaiU-dgiegacja PZPR odwiedziła jedna z przodują­cych jednostek,.._radzieckich odznaczoną Orderem Lenina i Orderem Czerwonego Sztan­daru. Po zwiedzeniu miejsc zakwatero'Wama'^III.'SsrSxilsa szfeOIgRiówego jednostki, dele -spotkaniu z żołnierzami. wienie .wygłosił premier PRL VJölr Jaroszewicz. Wystąpienie tow. P. Jaroszewicza Nigdy, Towarzysze, ani my — żołnierze I Armii, ani cale Wojsko Polskie, ani cały na­ród polski nie zapomnimy de­cydującego wkładu Armii Ra­dzieckiej do wyzwolenia na­szej Ojczyzny spod hitlerow­skiej okupacji, tak jak nigdj nie zapomnimy wspólnego bo­jowego szlaku, wspólnego żoł­nierskiego trudu, wspólnie przelewanej krwi — powie­dział premier Piotr Jarosze­wicz. Nie zapomnimy o tym, że 600 tysięcy bohaterskich żpł­­nierzy radzieckich poległo w walkach o wyzwolenie Polski. Przyjaźń zrodzona wówczas i sojusz wówczas zrodzony — między naszymi narodami i między ich siłami zbrojnymi — zostały wspólną ofiarą scementowane dla wolności. Są przyjaźnią i sojuszem na zawsze. Bądźcie. Towarzysze, pewni — podkreślił Piotr Jarosze­wicz — że w ludowym Woi-sku Polskim wielka Armia Radziecka ma wiernego, sil­nego sojusznika, że będzie ono zawsze razem z wami czujnie strzec bezpieczeństwa granic socjalistycznej wspólnoty, po­kojowej pracy naszych naro­dów. Niechaj ten sojusz i co­dzienna współpraca .między siłami zbrojnymi Polski i Związku Radzieckiego nadal się umacniają. Ludowe Woj­sko Polskie jest w okresie po­koju, będzie w godzinie próby, tak jak kiedyś pod Lenino, zawsze ramię w ramię z wami. Mówiąc o toczących się w Moskwie obradach, premier PRL podkreślił, że XXIV Zjazd KPZR, jako dorobek ideo­logiczny, polityczny, społeczno­­gospodarczy — wzbogaca całą socjalistyczną wspólnotę i cały międzynarodowy ruch komunistyczny. Wnosi on rów­nież olbrzymi wkład do umac­niania jedności naszych szere­gów, do rozwijania na świecie ofensywy sił socjalizmu, wol­ności narodów i pokoju. * W godzinach wieczornych delegacja PZPR powróciła do Moskwy JERZY KRASZEWSKI Tow. E. Gierek (w środku) I tow. P. .Jaroszewicz (drugi z lewej] zwiedzają stocznie w Leningradzie Fot. CAF — Ircerohoto Pogoda niezdecydowana W dzielnicach wschodnich bę­dzie dziś dość pogodnie, na pozo­stałym obszarze zachmurzenie du że, z przejściowymi rozpogodze­niami. Miejscami wystąpią mgły lub mżawki. Dla warszawy synoptycy PIHM zapowiadają zachmurzenie umiarkowane: okresami -duże 7 możliwością niewielkiego deszczu. Najwyższa temperatura w dzień ok. 17 stopni. J. Pakistan Wschodni Oddziały Ligi A wami zajęły miasto Syihet DELHI (PAP). Korespon­dent PAP, red. R. Piekarowicz donosi: Po kilkudniowych walkach oddziały Ligi Awami zajęły miasto Syihet, stolicę okręgu w północno-wschodniej części kraju. Jednakże doniesienia jakie napłynęły do Delhi wskazują, że w innych punk­tach armia pakistańska umoc­niła swe pozycje. Brygada wojsk rządowych stacjonują­ca pod Dżessore wyparła zwolenników szejka Rahmana z tego miasta. Na miejscowe lotnisko przybywają posiłki wojskowe Bardziej na południe skie kanonierki rzeczne pakistań­ostrzeli­wały wioski po obu stronach szla­ku wodnego między portem mor­skim Chaina i miastem Cliułna, aby spacyfikować ten teren i u­­łat wić przewożenie tędy posiłków i broni. W Chittagongu okręty pa­kistańskie ogniem swych dział zmusiły oddziały ochotnicze do wycofania się z dzielnic otaczają­cych port. W samym porcie trwa rozładunek 6 transportowców« któ­re przybyły z Zachodniego Paki­stanu wioząc broń i wojsko. Według nie potwierdzonych wia­domości w ciągu najbliższych 72 godzin do Chittagongu ma przy­być aż 45 jednostek z posiłkami wojskowymi. Zwolennicy szejka Rahmana zdobyli w mieście Syihet znaczną ilość nowoczesnej broni. Są oni jednak w dalszym ciągu na ogó! słabo uzbrojeni i odczuwają brak wyszkolonych oficerów. Ochotni­ków chętnych do walki jest znacz­nie więcej niż karabinów i w nie­których miejscowościach broń roz­dzielana jest przez losowanie. Dziennik ,,Le Monde” pisze, że armia pakistańska prowadząc walkę z Ligą Awami we Wschod­nim Pakistanie działa brutalnie. Akcje represyjne przeciwko zwo lennikom szejka Rahmana rozpo­częły się w czwartek 25 marca, kiedy to Yahya Khan opuścił Dhakę udając się do Karaczl. Nie zostało jeszcze wyjaśnione — stwierdza dziennik — czy repre­sje rozpoczęły się na polecenie prezydenta, czy też jest to wła­sna inicjatywa miejscowego do­wództwa armii pakistańskiej. Jeszcze 3o marca ewakuowano ze Wschodniego Pakistanu grupę Jugosłowian i Francuzów. Opo­wiadają oni. że żołnierze paki­stańscy celowo podpalali domy i strzelali do uciekających ludzi. Przez 3 dni po rozpoczęciu akcji przeciwko Lidze Awami Dhaka stała w płomieniach. Jugosłowia­nie w drodze na, lotnisko wi­dzieli setki ciał, niektóre już w stanie rozkładu. Naoczni świadkowie stwierdzają też, że żołnierze pakistańscy do­­puścili się wielu okrucieństw na terenie uniwersytetu. uczelni zostały całkowicie Gmachy znisz­czone, a znaczna cześć studentów wymordowana. Zginęło także wielu wybitnych uczonych. LONDYN (PAP). Prezydent Pa­kistanu Yahya Khan oskarży? w środę Indie o przesuwanie wojska ku granicy z Pakistanem Wschod­nim. WASZYNGTON (PAP). Stany Zjednoczone zwróciły się w środę do rządu pakistańskiego z ape= lera, by podjął wszelkie niezbę­­dne kroki dla położenia kresu rozlewowi krwi w Pakistanie Wschodnim i pokojowego rozwią­zania konfliktu Zamach na ambasadora Jugosławii w Sztokholmie SZTOKHOLM (PAP) Dwaj uzbrojeni mężczyźni wdarli się w środę na teren ambasady -jugo­słowiańskiej i oddali strzały do ambasadora SFRJ Vladimira Ko­­lovicia raniąc go ciężko. Ambasador został postrzelony w głowę, pachwinę i nogę. Został on przewieziony do szpitala. Stan jego określa się jako krytyczny. Sprawcy zamachu zostali zatrzy­mani. Nie jest to pierwszy wypadek zamachu na przedstawicieli dy­plomatycznych SFRJ w Szwecji. Chociaż o sprawcach obecnego zamachu brak jest na razie wszel­kich informacji, należy sądzić, że — tak ;jak poprzednio dokonali go emigranci ustaszowscy. Sztokholmski dziennik popołud­niowy „Aftonbladet“ potwierdził, iż sprawcy zamachu, należą do or­ganizacji faszystowskiej „Ustasza“. Oburzenie w Jugosławii BELGRAD (PAP). Cate społe­czeństwo jugosłowiańskie zostało wstrząśnięte wiadomością o zbrod­niczym napadzie dwóch llstaszow­­skicll terrorystów na ambasadora Jugosławii w Sztokholmie, Vladi­mira Rolovicia. Z całego kraju napływają wyra­zy oburzenia i protestu. Rząd Ju­gosławii na środowym posiedze­niu ucbwaiił oświadczenie, w któ­rym podkreśla m; in., iż zamach dokonany 7 bm. na ambasadora SFRJ w Szwecji, V. Rolovicia wskazuje, że dotychczasowe tole­rowanie w Szwecji tzw, działal­ności politycznej terrorystycznych grup jest niedopuszczalne i nie­bezpieczne. Rząd Jugosławii domaga się nie tylko surowego ukarania bezpo­średnich sprawców zamachu, lecz także podjęcia energicznego śledz­twa w celu ujawnienia organiza­torów i rozkazodawców tego zbrodniczego aktu. Jordania zgadza się na szczyt arabski w Algierze KAIR (PAP). Jorcranla gotowa jest zaakceptować kompromisową propozycję Maroka, by zorganizo­wać w Algierze arabską konferen­cję na szczycie dla omówienie o­­becnego kryzysu między rządem jordańskim a powstańcami pale­styńskimi. Zgoda Jordanii na u­­dział w konferencji na szczycie została przekazana Lidze Arab­skiej za pośrednictwem jordań­­skiego charge d'affaires Mohame­­da el Kodaha. Jordania nie zgodziła się nato­miast na odbycie konferencji na szczeblu ambasadorów lub przed­stawicieli Ligi Arabskiej, zgodnie z propozycją wysuniętą przez rząd ZRA Informacja GUS Realizacja ważniejszych zadań gospodarczych w I kwartale Według wstępnych danych GUS wyniki naszej gospodarki w I kwartale br., w ważniejszych dziedzinach, przedsta­wiają się następująco: Produkcja globalna przemy­słu wzrosła w I kwartale br. o 6,2 proc., co oznacza wzrost niższy niż w poprzednich la­tach. Jednocześnie nastąpi! wzrost zatrudnienia o 2,1 proc. (o 83,5 tys. osób) i osobowego funduszu plac o 8,1 proc. (2523 min zł), przy wzroście wydaj­ności pracy mierzonej wartoś­cią produkcji globalnej na 1 zatrudnionego o 4 proc. Plan operatywny sprzedaży wyrobów własnej produkcji i usług został wykonany w kwartale br. w 102.8 proc., tj. I z niewielką nadwyżką, przy wykonaniu planu zatrudnienia w 99,8 proc. oraz osobowego funduszu płac w 101,3 proc. M. in. w wyniku realizacji zobowiązań produkcyjnych w górnictwie i hutnictwie zosta­ły przekroczone plany wydo­bycia węgla o 1,0 proc. (tj. o 350 tys. ton) i produkcji stali surowej o 2,7 proc. Nie wykonano jednak planu produkcji niektórych wyrobów przeznaczonych m. in, na zao­patrzenie rynku, a mianowi­cie: w przemyśle lekkim — wyrobów dziewiarskich iloś­ciowo (98,2 proc.), wyrobów pończoszniczych (95,8 proc.); w przemyśle mleczarskim — masła (91,0 proc.) oraz mleka (97,5 proc.), w związku z niż­szym, niż zakładano w pla­nie, skupem mleka. Przeciętne zatrudnienie przemyśle wzrosło w porów­w naniu z I kwartałem ub. r. o 83,5 tys. osób, tj. o 2,1 proc. Przyrost ten jest nieco wyższy niż w tym samym okresie 1970 r. (1,6 proc.), ale niższy od uzyskanego w latach 1967— 1960 (wzrost w granicach 3,5— 4,2 proc.) Rolnictwo Wstępnie ocenia się, że stan zasiewów ozimych w końcu marca br. kształtowa] się na poziomie nieco lepszym od średniego. Znacznie za­awansowane są siewy zbóż ja­rych, zwłaszcza w zachodniej części kraju. (Dok. na str. 4) dd dziś ferie szkolne 8 bm. rozpoczynają się 7-dniowe wiosenne ferie w szkołach. Będzie io krótki okres wypoczynku dla nabrania sń przed ostatnim, naj­bardziej pracowitym okresem szkolnym. Ze względu na krótki okres ferii, wyjazdy na wypoczynek nie będą organizowane. Tylko niewielkie ęrupy, głównie harcerzy, wyruszą na biwaki i dłuższe wycieczki. Ciepła, wiosenna pogoda sprzyjać będzie rozrywkom i zajęciom na świeżym powietrzu. Przygotowano na okres ferii boiska, ogrody jor­danowskie. Czynne będą świetlice szkolne, w których dzieci pracują­cych zawodowo matek znajdą opie­kę, a także otrzymywać będą sro­­rące posiłki. (PA Pngoda sprzyja rolnikom Wiele sespodarstw kończy siewy zbóż W odróżnieniu od minionego roku wiosna tegoroczna jesi nie tylko wcześniejsza, ale też sprzyjająca dla rolników. We wszystkich województwTacłi trwają już w pełni siewy zbóż jarych i roślin strączkowych. Coraz więcej rolników gospo­darujących na lżejszych gle­bach przystępuje do sadzenia wczesnych odmian ziemnia­ków. Liczne gospodarstwa, zwłaszcza państwowe już cał­kowicie uporały się z siewami zbóż jarych. (PAP) Jeszcze jedna iJarodn‘a hitlerowska Odkrycie zbiorowej mogiły w Natobnia (Inf. wł.) W parku natoliń­­skiin pod Warszawą odkryto zbiorową mogiłę z początkowe­go okresu okupacji, prawdopo­dobnie z końca 1939 roku. Do odkrycia śladów nie znanej zbro­dni hitlerowskiej doszło w wy­niku kampanii prasowej, prowa­dzonej m. in. przez „Express Wieczorny” ija temat przypusz­czalnych losów prezydenta War­szawy Stefana Starzyńskiego. Do aul«ki jednego z artyku­łów publikowanych na łamach ..Expressu“, Lidii Kwiatkow­skiej. która jest sędzią Głównej Komisji Badania Zbrodni Iktle­­rowskich zgłosili się bracia Wła­dysław i Leopold Kobiulkowie z Powsinka, którzy byti pi wypad­kowymi świadkami egzekucji dokonanej przez Niemców późną jesienią lub wczesną zimą 1P39 r. Znajdowali się oni wówczas w parku przy pałacu w Nniolinie i widzieli zajeżdżające nu teren parku samochody niemieckie, a następnie słyszeli salwy broni palnej. Na odgłos strzałów obaj bracia uciekli, po odjeździe Niemców jednak wrócili do par­ku i ujrzeli świeżo zasypany dół oraz rozrzucone łuski po­cisków broni maszynowej. Obec­nie bracia Kobiałkowie bezbłęd­nie, orientując sie po starych drzewach parkowych, vt skazali miejsce egzekucji. W dniu 6 kwietnia we wska­zanym przez nich miejscu roz­poczęto ekshumację zwłok po­mordowanych przez hitlerowców ludzi, wśród których mogą być również szczątki b. prezydenta Warszawy Stefana Starzyńskie­go. (Doić. na str. 4J

Next