Żołnierz Wolności, marzec 1973 (XXIV/51-77)

1973-03-23 / nr. 70

24 GODZIWY W KRAJU 1 HA ŚWIECIŁ ■ 24 G0P2IHY W KRAJU 1 HA ŚWIECIŁ ____________- _ _ ** • ' ••• ' - ---- ---— : : 1 — ■■—mmmmmmmm—mam Partia ii" ■ t rem wielkiego społecznego ruchu upowszechniania gospoiarności Wyrażając ludziom pracy Wiel­kopolski wysokie uznanie Komite­tu Centralnego za ich ofiarny trud w dziele pomnażania dorobku kra­ju i umacniania socjalizmu E. Gierek stwierdził, iż jedną z naj­ważniejszych cech konferencji by­ła troska o właściwe kojarzenie zadań, potrzeb i możliwości regio­nu z zadaniami rozwojowymi ca­łego kraju. Dorobek, z jakim przyj­dziemy jesienią na krajową konfe­rencję partyjną i z jakim powi­tamy 30-lecie Polski Ludowej, za­leży przede wszystkim od urucho­mienia jakościowych czynników naszego rozwoju, od zespolenia społecznych walorów socjalizmu z postępem nauki i techniki. Szyb­kie unowocześnianie techniki i technologii produkcji jest koniecz­nym warunkiem wzrostu społecz­nej wydajności pracy. Jednakże — jak podkreślił I sekretarz KC PZPR — najbardziej trwałą jego podstawę trzeba widzieć w kwali­fikacjach i umiejętnościach, w spo­sobie myślenia i działania ludzi. Ów często niewymierny w licz­bach czynnik wiedzy, umiejętności i postaw ludzkich ma olbrzymie znaczenie dla postępu w każdym zakładzie i każdej wsi, w całym kraju. Edward Gierek podkreślił, że w warunkach socjalizmu gospodar­ność staje się integralną wartością cywilizacyjną,, która przejawia się w całokształcie działalności czło­wieka. jego stosunku do spraw o­­gólnonarodowych, w jego pracy zawodowej i życiu prywatnym. Partia nasza powinna stać się ini­cjatorem szerokiego, wielkiego spo­łecznego ruchu upowszechniania gospodarności. Wszędzie — w miej­scu pracy i w miejscu zamieszka­nia, w mieście i na wsi, w szkole i w domu. Wokół tej idei nalęży skupić przodujących robotników, chłopów, nauczycieli, ekonomistów, inżynierów, lekarzy, pracowników nauki — wszystkich światłych Po­laków. Nie możemy czekać na to, że ci, którzy źle gospodarują, sami się poprawią. Trzeba uczyć, wyma­gać, żądać, a w razie potrzeby również karać — za marnotraw­stwo, za bałaganiarstwo, za nie­­chlujność, za zaniedbania i szkody wyrządzone społeczeństwu. Kształtując świadomość i posta­wę naszego społeczeństwa na mia­rę potrzeb teraźniejszości i przysz­łości powinniśmy wykorzystać wszystkie dobre tradycje. Naród polski zgromadził w swych dzie­jach wielki dorobek gospodarczy, kulturalny i naukowy, a Wielko­polska, która stanowi kolebkę na­szego państwa, zawsze należała do ziem najlepiej zagospodarowanych. Pracowitość i gospodarność, spo­­łecznikostwo i wysoka kultura pra­cy _ te cechy, które pomagały bronić polskości w okresie zaborów zwłaszcza tu, w Wielkopolsce, i które były tak bardzo niedocenia­ne w okresie międzywojennym — są dziś ogólnonarodową wartością. Powinniśmy przekształcić je w mo­­toryczną siłę walki o postęp Pol­ski, o jej pozycję w świecie. Wskazując, że realizacja progra­mu VI Zjazdu wymaga stałego za­cieśniania jedności narodu, a zwłaszcza sojuszu klasy robotniczej i chłopów, który stanowi podstawę władzy ludowej i jest decydującym czynnikiem rozwoju społeczno-eko­nomicznego Polski. Edward Gierek zatrzymał się dłużej na omówieniu niektórych węzłowych elementów polityki rolnej partii. Wszystkie sprawy rolnictwa — powiedział on — mają ważne, ogólnonarodowe znaczenie. Najważniejszą z nich obecnie jest utrzymanie i podnie­sienie osiągniętego w ostatnich dwóch latach wysokiego tempa wzrostu produkcji rolnej. Ma to decydujące znaczenie dla zachowa­nia równowagi rynkowej, a tym samym dla dalszego wzrostu prze­ciętnych realnych plac i dochodów ludności, dla dalszej poprawy zao­patrzenia miast i wsi. Zakupy ar­tykułów spożywczych stanowią największą część budżetów rodzin­nych, dostawy tych artykułów wy­noszą ponad 40 proc. łącznej war­tości dostarczanych na rynek to­warów konsumpcyjnych. Szczególnie trudnym i ważnym zadaniem rolnictwa — powiedział w dalszym ciągu I sekretarz KC PZPR — jest zaspokojenie potrzeb kraju w dziedzinie produkcji mię­sa. Środki zastosowane w polityce państwa oraz wysiłki rolników przyniosły w 1971 i 1972 r., znacz­ny wzrost pogłowia trzody chlew­nej i bydła. Dzięki temu, dzięki ca­łemu postępowi w produkcji żyw­ności mogliśmy przedłużyć na o­­becriy rok utrzymanie na niezmie­nionym poziomie cen podstawo­wych artykułów spożywczych. darować istniejące moce produk­cyjne, poprawić organizację pracy, zwiększyć jej wydajność. Idzie o to, by już obecnie, bez czekania na dalsze inwestycje, zwiększać pro­dukcję i poszerzać asortyment ar­tykułów rolno-spożywczych, już obecnie wzbogacać nimi rynek. Poważne zadania stoją w związ­ku z tym przed zapleczem nauko­wo-badawczym rolnictwa i prze­mysłu spożywczego. Należy wypra­cować lepsze metody współpracy ośrodków badawczych z producen­tami. jak również — przy ich współudziale — między rolnic­twem i przemysłem. Należy sze­rzej nastawić się na specjalizację produkcji rolnej w gospodarstwach, wsiach i gminach, a nawet całych Skrót przemówienia Edwarda Gierka na wojewódzkiej konferencji sprawozdawczo wyborczej PZPR w Poznaniu Dziękując rolnikom, pracowni­kom rolnictwa i służb rolnych za ofiarny trud, który przyniósł ten wzrost produkcji Edward Gierek wskazał, że trzeba zdawać sobie w pełni sprawę, że dalszy wzrost ho­dowli jest w decydującej mierze uzależniony od bazy paszowej, a więc od plonów. Tegoroczne plo­ny będą określać poziom hodowli w drugiej połowie br. i w następ­nym roku. Musimy więc w całym kraju skoncentrować maksymalną uwagę na zapewnieniu jak najlep­szych zbiorów. Wymaga to dobrej pracy rolników oraz zapewnienia odpowiedniej ilości maszyn, częś­ci zamiennych i środków chemicz­nych — a więc zwiększonego wy­siłku przemysłów pracujących dla rolnictwa. Wszyscy pracownicy służb rol­nych muszą bezpośrednio i kon­kretnie pomagać rolnikom, być stale w terenie, oderwać się od pa­pierów. Wraz z wiosną, która w tym roku przyszła szybciej, rozpo­czyna się czas wytężonych prac w rolnictwie. Trzeba uczynić wszyst­ko, by zostały one przeprowadzone jak najlepiej. Edward Gierek przypomniał na­stępnie decyzję Biura Politycznego w sprawie zasadniczej rozbudowy bazy produkcyjnej przępiysłu ma­szyn rolniczych,''wskazując na po­trzebę dokonania niezbędnego po­stępu w budownictwie wiejskim oraz bardziej racjonalne wykorzy­stanie ziemi. Szczególną odpowie­­dzialnoiść za to panoszą urzędy gminne, które uzyskały odpowied­nie. uprawnienia. Mówiąc o refor­mie struktury administracji wiej­skiej I sekretarz KC PZPR stwierdził, iż celem jej było stwo­rzenie warunków dla lepszego wzrostu produkcji rolnej oo-az szybszego społeczno-ekonomicznego i cywiłizacyjno-kulturalnego postę­pu wsi. Zadania te władze gminne powinny realizować przy pełnym współudziale ludności, a zwłaszcza aktywu społecznego. Władze po­wiatowe i wojewódzkie powinny pomóc gminom w budowaniu au­torytetu i zaufania mieszkańców. O autorytet ten powinny troszczyć się także komitety gminne partii, dbając jednocześnie o umacnianie więzi władz z ludnością. I sekretarz KC PZPR stwierdził, że szybki rozwój rolnictwa stwa­rza szczególną potrzebę intensyfi­kacji produkcji przemysłu rolno­­spożywczego, który chcemy uczy­nić jednym z narodowych przemy­słów Polski. Na rozwój przemysłu spożywczego przeznaczamy w o­­becnym 5-leciu więcej środków in­westycyjnych niż w poprzednim 10-leciu. Wykorzystując te środki jak najefektywniej, trzeba w pierwszym rzędzie lepiej zagospo­rejonach. Niezbędne są bardziej skuteczne formy powiązań między rolnikami a przemysłem spożyw­czym, bardziej elastyczne umowy kontraktacyjne, wprowadzanie bez­pośrednich dostaw płodów rolnych do zakładów przemysłowych. Treścią naszej polityki rolnej — powiedział E. Gierek — jest szyb­ki wzrost produkcji przy równo­czesnym tworzeniu warunków dla stopniowych, socjalistycznych prze­obrażeń w rolnictwie. Polityka ta, która spotkała się z pełną aproba­tą rolników, jest obliczona na peł­ne wykorzystanie możliwości gos­podarstw chłopskich, na umacnia­nie ich związku z socjalistyczną gospodarką, na coraz bardziej efek­tywny rozwój państwowych gospo­darstw rolnych i spółdzielczości produkcyjnej. Pomyślne rozwiązanie złożonych problemów rolnictwa wymaga ak­tywnych, dobrze działających orga­nizacji partyjnych na wsi. O sile i wpływach naszych organizacji na wsi decyduje nie tylko i nie tyle liczba członków, lecz ich postawa ideowa. Ich wiedza i autorytet, ja­kim się cieszą wśród mieszkańców wsi. Musimy w naszej pracy ideo­­wo-wychowawczej i politycznej działalności upowszechniać zrozu­mienie, że o jealizacjl programu rozwoju rolnictwa decyduje przede wszystkim solidna, rzetelna i wy­dajna praca każdego rolnika i pra­cownika rolnictwa. Podkreślając znaczne osiągnięcia poznańskiej organizacji wojewódz­kiej w pracy na Wsi oraz fakt, iż rolnictwo wielkopolskie od dawna należy do przodujących w kraju Edward Gierek wskazał, iż dysku­sja na konferencji potwierdziła prawidłowość programu zmierzają­cego do dalszej intensyfikacji pro­dukcji rolnej, poważnie go jedno­cześnie wzbogacając. Znaczną część swego wystąpienia poświęcił I sekretarz KC PZPR o­­mówieniu aktualnej sytuacji mię­dzynarodowej. Dynamiczny roz­wój społeczno-gospodarczy kraju — powiedział on — łączymy z ak­tywną polityką zagraniczną, w któ­rej współdziałamy blisko ze Związ­kiem Radzieckim i innymi naszymi sojusznikami. Pokojowa strategia socjalistycz­nej wspólnoty daje dobre rezultaty. Umacnia międzynarodowe bezpie­czeństwo. Przyczyniła się w wiel­kim stopniu do .położenia kresu woj­nie w Wietnamie i stwarza warunki dla likwidacji innych konfliktów. Otwiera ona nowe możliwości roz­szerzenia międzynarodowej współ­pracy na bazie zasad pokojowego współistnienia państw o odmien­nych ustrojach. Poważny postęp na tej drodze został już osiągnięty w Europie. Jego potwierdzeniem i rozwinię­ciem stanie się z pewnością euro­pejska konferencja bezpieczeństwa i współpracy, do której przygoto­wania przebiegają pomyślnie i któ­ra powinna się rozpocząć w niedłu­gim czasie. Polska wniesie do jej sukcesu maksymalny wkład. Ważne znaczenie dla sytuacji eu­ropejskiej ma normalizacja sto­sunków między krajami socjalis­tycznymi a Niemiecką Republiką Federalną. Wejście w życie układów zawartych z NRF przez Związek Radziecki i Polskę, podpisanie ti­kiadul między Niemiecką Republi­ką Demokratyczną a Niemiecką Republiką Federalną i czterostron­ne porozumienie w sprawie Berli­na Zachodniego zamykają długi okres wałki o ostateczne uznanie powojennych granic w Europie. Była to i jest najważniejsza prze­słanka, fundament trwałego pokoju na naszym kontynencie. Konieczne jest doprowadzenie do końca tego procesu. Podkreślaliśmy to niejednokrotnie, wskazując przy tym na potrzebę rychłego uregulo­wania spraw między Czechosłowa­cją i Niemiecką Republiką Fede­ralną poprzez uznanie nieważności układu monachijskiego oraz na wprowadzenie w życie układu NRD — NRF. Niezbędne jest również wejście obu tych państw do ONZ. Stoimy dziś także — mówił da­lej Edward Gierek — wobec róż­nych problemów związanych z dal­szym kształtowaniem stosunków pomiędzy Polską a Niemiecką Re­publiką Federalną. Z naszej strony, zgodnie z generalną linią polityki całej socjalistycznej wspólnoty, pragniemy je ułożyć według zasad pokojowego współistnienia ż myślą 0 przyszłości. Dostrzegamy, że co­raz więcej sił politycznych w NRF opowiada się za takim rozwojem stosunków z Polską. Widzimy rów­nież te siły, które są temu niechęt­ne i które — nawet w obecnej sy­tuacji — wolałyby podsycać nieuf­ność i wrogość. W żywotnych interesach obu krajów i całej Europy leży ukształ­towanie między Polską i NRF sto­sunków trwałego, pokojowego współżycia. Zawarcie układu w 1970 roku i nawiązanie stosunków dyplomatycznych stworzyło po te­mu niezbędne podstawy. Ale tylko podstawy, gdyż nie zlikwidowało rachunku krzywd wyrządzonych narodowi polskiemu przez zbrodni­czy hitleryzm, rachunku strat, któ­re długo jeszcze odczuwać będzie nasze społeczeństwo. Są to sprawy wielkiej wagi z politycznego i mo­ralnego punktu widzenia. Myślimy także o perspektywie rozwoju stosunków ekonomicznych. W ostatnich latach między Polską 1 NRF następuje poważny wzrost wymiany gospodarczej. Może ona i powinna ulegać dalszej rozbudo­wie oraz obejmować nowe formy, zwłaszcza kooperacji przemysłowej. Wymaga to jednak wspólnego rozważenia i rozstrzygnięcia sze­regu problemów, które dotychczas poważnie ograniczają te stosunki i mogą jeszcze bardziej zaciążyć na dalszym ich rozwoju. Wszystkie te zagadnienia są znane rządowi Niemieckiej Repub­liki Federalnej. Z pewnością istnieje potrzeba podjęcia między Polską i NRF dal­szych rozmów na temat węzłowych spraw związanych z kontynuacją normalizacji i rozwojem cało­kształtu wzajemnych stosunków. W końcowej części swego prze­mówienia Edward Gierek złożył zebranym na konferencji — a za ich pośrednictwem — całemu spo­łeczeństwu Wielkopolski, wszyst­kim ludziom pracy życzenia dal­szych sukcesów w dynamicznym rozwoju regionu i socjalistycznej ojczyzny. Konferencja Wasza — powiedział I sekretarz KC PZPR — wniosła wiele cennych doświad­czeń i propozycji do działalności wojewódzkiej organizacji partyjnej. Postawiliście przed sobą ambitne zadania społeczno-gospodarcze i ideowo-wychowawcze. Zadania wielkopolskiej organizacji partyjnej na najbliższe dwa lata dokończenie ze str. 1 niem do użytku obiektów tzw. towarzy­szących — placówek usługowych i so­cjalnych. Zbyt wielkie jest jeszcze zuży­cie materiałów na budowach, nie w peł­ni wykorzystany sprzęt, projekty obiek­tów są mało funkcjonalne. Szukać tu na­leży między innymi możliwości zwięk­szenia potencjału budowlanego. Aby utrzymać przodujące w kraju miejsce wielkopolskiego rolnictwa — pod­kreślano w dyskusji — konieczne jest pełne wykorzystanie każdego hektara ziemi oraz podwojenie produkcji pasz — podstawj7 wielkiej gospodarki hodowla­nej, w której specjalizuje sie poznański rolnik. Rezultaty pracy rolnictwa wpły­wają bowiem na utrzymanie równowagi rynkowej i lepsze zaspokajanie potrzeb ludności. Osiągnięcie nakreślonych zadań jest w znacznym stopniu uzależnione od zasto­­stowania w praktyce nowoczesnych zdo­byczy nauki i techniki. Aby przyspie­szyć ten proces — mówił rektor U AM prof. Benon Miśkiewicz — wyższe uczel­nie stolicy Wielkopolski, placówki PAN i instytuty naukowo-badawcze koordy­nują swe programy i doskonała formy przekazywania wyników praktyce. Unowocześnienie metod oracy wyższych uczelni musi iść w parze z doskonaleniem pracy wychowawczej wśród młodzieży. Dużo miejsca poświecono dosk^naiomu metod działalności partyjnej, zwłaszcza w wielkich zakładach przemysłowych. Zwrócono uwagę na rolę najniższego ogniwa — grupy partyjnei — jako czyn­nika wychowawczego i aktywizującego postawę członka partii. Upowszechnie­nia wymagają metody pracy przodują­cych komitetów gminnych, a zwłaszcza gminnych ośrodków propagandy par­tyjnej. W końcowej części dyskusji głos zabrał I sekretarz KC PZPR — Edward Gierek, który omówił pro­blemy dalszego rozwoju rolnictwa i przemysłu rolno-spożywczego oraz zadania partii w rozwijaniu aktyw­ność« i gospodarności społecznej. Wiele miejsca poświęcił też proble­matyce międzynarodowej (Skrót przemówienia podajemy powyżej.) Na zakończenie obrad podjęto uchwałę precyzującą zadania wiel­kopolskiej organizacji partyjnej na najbliższy okres. UCHWAŁA KONFERENCJI Podjęta na zakończenie konferen­cji uchwala precyzuje zadania na rok bieżący i przyszły podkreślając, iż działalność organizacji i instancji partyjnych w Wielkopolsce koncen­trować się powinna na przyspiesza­niu tempa rozwoju gospodarczego, obniżaniu społecznych kosztów wy­twarzania. podnoszeniu efektywności gospodarowania i stwarzaniu w ten sposób możliwości systematycznej poprawy warunków bytowych, so­cjalnych i kulturalnych ludzi pracy. Przemysł wielkopolski powinien utrzy­mać w latach 1973—1974 wysokie tempo produkcji; w roku przyszłym jej wartość powinna osiągnąć kwotę ponad 120 miliar­dów zł, tj. o 20 proc. większą niż w ro­ku 1972. W tym samym stopniu wzrośnie wartość eksportu. W związku z dynamicznym wzrostem dochodów ludności, jednym z najpilniej­szych zadań gospodarczych organizacji i instancji partyjnych będzie działalność na rzecz dalszego umocnienia równowagi rynkowej przy równoczesnym doskonale­niu funkcjonowania handlu i usług w mieście i na wsi. Dla powodzenia tych zamierzeń konieczna jest dalsza intensy­fikacja produkcji rolnej. Podstawowym jej celem w województwie noznańskim będzie zwiększenie w 1974 r. dostaw żyw­ca do co najmniej 400 000 ton i mleka do 770 milionów litrów oraz produkcji pasz. Komitet Wojewódzki zwróci szczególną uwagę na przyspieszenie tempa budow­nictwa mieszkaniowego; w miastach Wielkopolski w latach 1973—1974 budow­nictwo uspołecznione odda do użytku co najmniej 20 tys. mieszkań. Poprawa wa­runków socjalno-bytowych i kultural­nych ludzi pracy wymagać będzie rów­nież usprawnienia działalności wszystkich pionów służby zdrowia i opieki społecz­nej, rozwoju bazy rekreacyjnej 1 placó­wek kulturalnych. Uchwała podkreśla potrzebę szybszego wprowadzenia do praktyki gospodarczej zdobyczy rewolucji naukowo-technicznej, precyzując zadania stojące w tym zakre­sie przed szkolnictwem. Dużo miejsca poświęca sie w uchwale kierunkom doskonalenia pracy ideowo­­wychowawczej i propagandowej oraz sprawom doskonalenia pracy wszystkich ogniw wielkopolskiej organizacji partyj­nej. WYBÓR NOWYCH WŁADZ N& konferencji dokonano też wy­boru nowych władz wojewódzkiej organizacji partyjnej. Na pierwszym plenarnym posie­dzeniu nowo wybranego Komitetu Wojewódzkiego I sekretarzem KW wybrany został Jerzy Zasada. Sekre­tarzami KW zostali: Bogdan Gawroń­ski. Alfred Kowalski, Stanislaw Ku­lesza, Władysław Śleboda i Jerzy Wójtecki. Wybrano także przewodniczących WKKP i Wojewódzkiej Komisji Re­wizyjnej. Plenum KW PZPR we Wrocławiu (A) (PAP). 22 bm. odbyło się ple­narne posiedzenie Komitetu Woje­wódzkiego PZPR we Wrocławiu, na którym rozpatrzono sprawozdanie KW na XVII wojewódzką konferen­cję sprawozdawczo-wyborczą PZPR, I sekretarz KW Ludwik Drożdż omówił przebieg kampanii sprawo­zdawczo-wyborczej na Dolnym Ślą­sku i — przedstawione w projekcie sprawozdania — osiągnięcia instan­cji i organizacji partyjnych W ostat­nich dwóch latach. Członkowie plenum dzielili sie w dy­skusji swoimi doświadczeniami z bieżą­cej kampanii wyborczej i uwagami na temat materiałów, przygotowywanych na wojewódzką konferencje sprawozdawczo­­wyborczą PZPR. Plenum zatwierdziło sprawozdanie KW. LUDVIK SVOBODA ponownie prezydentem CSRS dokończenie ze str. 1 Proszę przyjąć Drogi Towarzyszu Pre­zydencie, najlepsze życzenia długich lat życia, dobrego zdrowia oraz dalszych sukcesów w Waszej owocnej działalności dla dobra bratnich” narodów socjalistycz­nej Czechosłowacji, dla dobra wspólnej nam sprawy socjalizmu i pokoju. Depesza przywódców radzieckich Leonid Breżniew, Nikołaj Podgor-; ny i Aleksiej Kosygin wystosowali do Ludvika Svobody przyjacielskie, | serdeczne gratulacje w związku z| (A) Ludvik Svoboda urodził się 25 li­stopada 1895 roku w miejscowości Hro­­znatin, położonej na Wyżynie Czesko- Morawskiej, gdzie jego ojciec miał gos­podarstwo rolne. Z wykształcenia agro­nom został w 1915 r. powołany do ar­mii austriacko-węgierskiej i w tym sa­mym roku znalazł się na froncie ro­syjskim. Wraz z grupą czeskich patrio­tów przechodzi na stronę rosyjską i wstępuje do legionu czechosłowackiego, by z bronią w ręku walczyć przeciwko hegemonii austriacko-węgierskiej o nie­zawisłe państwo czechosłowackie. Po powrocie do ojczyzny w r. 1920 L. Svoboda na krótko q#?ął się ojcowskim gospodarstwem, by dwa lata później powrócić znów do szeregów armii cze­chosłowackiej. W latach 1931 — 1934 zdobywał wiedzę na akademii wojsko­wej w Hranicach. W czasie okupacji hitlerowskiej L. Svoboda bierze aktywny udział w ru­chu oporu. Z początkiem czerwca 1939 roku, gdy zbliżała się wojna, przyby­wa do Krakowa, organizuje tu oddziały czechosłowackie i stojąc na ich czele walczy u boku armii polskiej przeciw­ko hitlerowskiemu najeźdźcy. Następnie wraz z oddziałami czechosłowackimi udaje się do ZSRR, gdzie w Buzułuku organizuje i samodzielny pułk czecho­słowacki, który w 1943 roku okrył się chwalą w bitwie pod Sokołowem na Ukrainie. Później, stając na czele 1 kor­pusu czechosłowackiego Ludvik Svobo­da bierze udział w bitwie o Kijów, w operacji dukielsko-karpackiej oraz wal­czy na terenie Czechosłowacji. 4 kwietnia 1945 r. L. Svoboda zostaje ministrem Obrony Narodowej w rzą­jego ponownym wyborem na stano­wisko prezydenta CSRS, „Ludzie radzieccy — głosi depesza przywódców ZSRR widzą w Was wybit­nego przywódcę państwa i partii, świa­domego patriotę i internacjonalistę i wy­soko cenią Waszą szlachetną działalność na rzecz umocnienia niezachwianego so­juszu naszych partii, krajów i narodów, Wasz wkład w wspólną walkę bratnich państw o pokój na całym świecie, Wa­sze ogromne zasługi w walce z faszys­towskimi najeźdźcami, w budowie socja­listycznej Czechosłowacji, w umacnianiu przyjaźni radziecko-czechosłowackiej zy­skały Wam zasłużony autorytet w na­szym kraju“. ★ dzie wyzwolonej Czechosłowacji. W la­tach 1945-—1950 organizuje Czechosło­wacką Armię Ludową. W latach 1948 — 1949 piastuje mandat posła do Zgromadzenia Narodowego, sprawuje funkcję wicepremiera rządu oraz przewodniczącego Państwowego Komitetu Kultury Fizycznej i Sportu (lata 1950—1951). W latach 1954 — 1958 kieruje Akademią Wojskową im. Kle­­menta Gottwalda w Pradze. Po odwo­łaniu z kierowniczych funkcji państwo­wych pracuje w rolniczych spółdziel­niach produkcyjnych, uczestnicząc w so­cjalistycznej przebudowie wsi czechosło­wackiej. Od 1948 r. członek KPCz, w latach 1948—1949 — członek KC KPCz. 30 marca 1968 roku L. Svoboda zosta­je wybrany prezydentem Czechosłowa­cji. Powierzono mu też funkcje głów­nego dowódcy sił zbrojnych CSRS. Od sierpnia 1968 roku jest członkiem Pre­zydium KC KPCz. W krytycznych la­tach 1968 — 1969 L. Svoboda zdecydowa­nie opowiedział się za nienaruszalnością przyjaźni, sojuszu i braterskiej współ­pracy z ZSRR i aktywnie pomagał w procesie konsolidacji partii oraz kraju. Ten wybitny czechosłowacki mąż sta­nu, polityk i generał ma najwyższe odznaczenia państwowe i wojskowe oraz tytuł Bohatera Związku Radziec­kiego. Otrzymał również Międzynarodo­wą Nagrodę Leninowską „Ża utrwala­nie pokoju między narodami“. L. Svo­boda był dwukrotnie udekorowany Or­derem Lenina i Orderem Śuworowa oraz posiada wiele odznaczeń bratnich krajów socjalistycznych i innych państw. Generał armii Ludvik Svoboda. ponownie wybrany 21 bm. na prezy­denta CSR.S, podczas ceremonii zaprzysiężenia. (CAF — Interphoto) Spotkanie Kohl —Grabert (A) BERLIN (PAP). Agencja ADN ogłosiła uzgodniony' komunikat, któ­ry stwierdza, że sekretarz Stanu przy Radzie Ministrów NRD, Michael Kohl oraz szef federalnego Urzędu Kanc­lerskiego, Horst Grabćrt, przeprowa­dzili 22 marca 1973 r. wraz z współ­pracownikami rozmowę na tematy interesujące obie: stró'ny. Rozmowa odbyła się w gmachu Rady Mini­strów w Berlinie. Postanowiono, że kplejna rozmowa odbędzie się 26 kwietnia br. w Bonn. SWÄEÄN SINGH o stosunkach z Pakistanem Indyjski minister Spraw Zagrani­cznych Swaran Singh powiedział w czwartek w Izbie Ludowąj, że Indie mogą obecnie podjąć inicjatywę w celu „odmrożenia“ stosunków in­­dyjsko-pakistańskich. W stolicy Indii mówi sic ostatnio, że w najbliższym czasie odbędą się intensyw­ne konsultacje indyjsko-béngalijskie, bądź też konsultacje te już się zaczęły. Można przypuszczać, że oba kraje chcą omówić problem pakistańskich jeńców wojennych, którzy poddali się wspólne­mu dowództwu indyjsko-bengalijskiemu i przebywają w obozach na terenie In­dii. Indie wielokrotnie oświadczały, że o losie ponad 90 tys. pakistańskich jeńców wojennych i internowanych osób cywilnych decydować będą nie tylko Indie, lecz także na równych prawach suwerenne Bangladesz. Pro­blem jeńców jest bardzo złożony. Są wśród nich przestępcy wojenni. Nie można go także rozpatrywać w oder­waniu od problemu Bengalczyków, przetrzymywanych w Pakistanie (ocenia sie. że jest ich tam około 400 tys.), (A) (PAP) * Ćwierćwiecze „Przyjaciółki” Nakład „Przyjaciółki” mówi sam za siebie: 1959 tysięcy egzemplarzy każ­dego numeru tygodnika, a więc pra­wie dwa miliony. Oblicza sie jedtiak. że czyta go tydzień w tydzień 5 mi­lionów osób i przypuszczenie to jest pewne. „Przyjaciółkę“ czytają oczy­wiście nie tylko kobiety, o czym świadczy choćby publikowana w niej korespondencja. Najbliższy kontakt z czytelnika­mi jest jednym z podstawowych czynników osiągnięć tygodnika. Re­dakcja otrzymuje około 10 tysięcy li­stów miesięcznie, jej przedstawiciele nieustannie przebywają w terenie, akcje wśród czytelników to stała już forma pracy zespołu redakcyjnego. Mija 25 lat istnienia najbardziej po­pularnego czasopisma w naszym kra­ju* Towarzyszą temu pięknemu ju­bileuszowi najlepsze życzenia milio­nowej rzeszy sympatyków, w tym również ze środowiska wojskowego. Przesyłając Redakcji nasze serdeczne gratulacje, pragniemy podkreślić, że „Przyjaciółka” potrafi zawsze znajdo­wać miejsce na swych łamach dla popularyzacji problematyki powszech­nej obronności. Miło nam zasygnalizo­wać, że w roku 30-lecia ludowych polskich sił zbrojnych zamierza ona poświęcić ich tradycjom i ich współ­czesności szczególną uwagę. (A) Kuwejt otworzył granicę z Irakiem (A) PARYŻ (PAP). Kuwejt posta­nowił otworzyć granicę ,z Irakiem, zamkniętą w ubiegły wtorek w wy­niku incydentów zbrojnych między wojskami obu krajów. W dalszym ciągu jednakże obywatele Iraku nie mają prawa wstępu na terytorium Kuwejtu. Przekraczać granicę mogą obywatele obcych państw oraz cię­żarówki transportujące towary. Tymczasem rząd Egiptu podjął wysiłki mające na celu zażegnanie konfliktu granicznego między Ira­kiem i Kuwejtem. W czwartek udał się z Kairu do obu krajów specjalny wysłannik prezydenta Sadata, Mu­rad Ghaleb. Izrael wydaje miliardy funtów na badania wojskowe (A) PARYŻ (PAP). Powołując się na radio izraelskie, agencja AFP podaje, że wojskowy budżet izrael­ski wynoszący 63 mld funtów izrael­skich jest w połowie przeznaczony na badania w dziedzinie zbrojeniowej oraz na produkcję nowych typów broni. We wtorek rząd Izraelski zatwierdził porozumienie ze Stanami Zjednoczonymi w sprawie utworzenia wspólnego fundu­szu badań naukowych. Fundusz ten wy­niesie ćwierć miliarda funtów. Warto do­dać, że na naukowe badania „cywilne“ w Izraelu wydaje się rocznie 300 min funtów. Egipt uważa, że decyzja USA w sprawie dostaw do Izraela nowych samolotów wojskowych typu „Phan­tom“ i „Skyhawk“ może doprowa­dzić do poważnego pogorszenia sy­tuacji na Bliskim Wschodzie — pi­sze w czwartek kairski dziennik „Al-Ahram“. Libjskie myśliwce ostrzelały samolot USA (A) WASZYNGTON (PAP). Departa­ment Stanu USA skierował protest do rządu Libii w związku z ostrzelaniem przez dwa libijskie myśliwce amerykań­skiego samolotu wojskowego typu „C-130“. Według oświadczenia Départamentu Stanu USA do incydentu tego doszło w środę w pobliżu Malty. Władze USA aresztowały zbrodraarkę hitlerowską (A) W Nowym Jorku zakomuni­kowano w czwartek, ze władze ame­rykańskie aresztowały Hermine Braunsteiner • Ryan, b. strażniczkę obozów koncentracyjnych, m. in. na Majdanku i w Ravensbrueck, o któ­rej ekstradycję przed kilku dniami wystąpiła Polska a następnie NRF, USA wstrzymały ewakuację wojsk z Wietnamu Południowego (A) PARYŻ (PAP). W czwartek, na 6 dni przed upływem terminu e­­wakuacji wojsk amerykańskich z Wietnamu Płd. i zakończenia wymia­ny jeńców, w obu tych sprawach wynikł nowy impas, ponieważ USA uzależniły ewakuację swych wojsk od nowych warunków. Delegacja USA w czterostronnej mieszanej komisji wojskowej oznaj­miła w czwartek rano, że wstrzymu­je ewakuację reszty swych wojsk z Wietnamu Płd. do czasu, gdy DRW i TRR RWP rozpoczną czwartą i ostat­nią fazę uwalniania jeńców amery­kańskich i zapewnią uwolnienie jeń­ców amerykańskich znajdujących się w niewoli Patet Lao w Laosie. Paryskie porozumienie pokojowe z 27 stycznia przewiduje, że ewakuacja wojsk amerykańskich powinna następować jed­nocześnie i równolegle z uwalnianiem jeń­ców i zakończyć się w ciągu 60 dni, tj. 28 marca. Nie daje ono nikomu prawa do żądania od drugiej strony, aby uczyniła coś wcześniej niż inni. Porozumienie ryskie dotyczy pokoju w Wietnamie i e wspomina o jeńcach amerykańskich w Laosie. Rzecznik delegacji TRR RWP w czterostronnej komisji wojskowej, kpt. Phuong Nam, oświadczy! w związku z wystąpieniem delegacji USA, że takie postawienie sprawy jest de facto równoznaczne z wysu­nięciem przez stronę amerykańską nowych warunków. W kilka godzin później przewodni­czący delegacji TRR RWP w komisji wojskowej, gen. Tran Van Tra za­komunikował, że w związku ze zmia­ną stanowiska USA w kwestii uwol­nienia jeńców i wycofania wojsk, TRR RWP wstrzymuje przekazanie ostatniej grupy jeńców amerykań­skich. Jak donosi z Sajgonu agencja AFP, de­­legacja DRW w czterostronnej mieszanej komisji wojskowej odrzuciła w czwartek wieczorem żądanie USA, aby jednocześ­nie z przekazaniem jeńców amerykań­skich, znajdujących się w niewoli DRW i TRR RWP, nastąpiło uwolnienie jeńców amerykańskich w Laosie. (A) LONDYN (PAP). Jak donosi z Phnom Penh agencja Reutera, pre­zydent Lon Noł polecił w czwartek, aby wszystkie samoloty kambodżań­­skich sił powietrznych pozostawały w hangarach i na lotniskach. Lon Nol obawia się nowego ataku po­wietrznego na swój pałac w Phnom Penh. Żandarmeria kambodżańska zatrzy­mała także dziesięciu pułkowników sił lądowych i powietrznych. Nie wysu­nięto przeciwko nim żadnych formal­nych oskarżeń. Nie jest wykluczone, że przynajmniej część z nich zamie­szana jest w skandaliczne nadużycia w armii Lon Nola, wykryte przez inspek­torów rządowych i przedstawicieli Sta­nów Zjednoczonych, które udzielają pro­­amerykańskiemu rządowi Lon Nola po­mocy sięgającej 35 min dolarów miesięcz­nie. Przeprowadzone niedawno śledztwo wykazało, że na listach żołdu w oddzia­łach kambodżańskich znajdowało się co najmniej 100 tys. „martwych dusz”, wpi­sanych tam przez dowódców. W SKRÓCIE • W SKRÓCIE DELEGACJA Z KUBY PRZYBYŁA DO POLSKI (A) 22 bm. przybyła do Polski na za­proszenie OK FJN delegacja Komitetów Obrony Rewolucji Kuby (CDR) w skła­dzie: Hector Estrada Acosta — sekretarz organizacyjny Biura Ogólnokrajowego CDR; Wilfredo Blanco Valeron — kierow­nik Komisji Zagranicznej Sekretariatu Ogólnokrajowego CDR oraz Juan Castillo Hernandez. KOMISJA BUNDESTAGU ZAAPROBOWAŁA UKŁAD O PODSTAWACH STOSUNKÖW (A) Komisja Prawna Bundestagu za­aprobowała w czwartek układ o podsta­wach stosunków między obu państwami niemieckimi. Oświadczyła ona, że układ ten jest zgodny z konstytucją. Wniosek opozycji, który wyrażał zastrzeżenia co do zgodności układu z konstytucją, został odrzucony przez komisję większością gło­sów deputowanych koalicji rządowej. UMOWA GOSPODARCZA MIĘDZY PRL A W. BRYTANIĄ (A) Minister Handlu Zagranicznego Ta­deusz Olechowski zakończył 3-dniową wi­zytę w Londynie, w czasie której podpi­sano 10-letnią umowę o współpracy go­spodarczej, przemysłowej, naukowej i technicznej między PRL a Wielką Bry­tanią. POLSKA DELEGACJA GOSPODARCZA W BANGLADESZU (A) Janusz Hrynkiewicz, wiceprzewod­niczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów PRL oświadczył w Dhace, że Polska z zadowoleniem zawarłaby długo­terminowe porozumienie o współpracy gospodarczej z Bangladeszem. SUHARTO PREZYDENTEM INDONEZJI (A) Doradcze Zgromadzenie Ludowe wybrało w czwartek ponownie prezy­dentem Indonezji gen. Suharto. Jego no­wy mandat trwać będzie 5 lat. Wicepre­zydentem Indonezji wybrano Hamengku Buwono. KOSMOS-552 (A) W czwartek w Związku Radzieckim wystrzelono kolejnego sztucznego satelitę Ziemi — Kosmos 552. Anaratu.ra naukowa zainstalowana na pokładzie satelity pra­cuje normalnie. ANTYMITJTARNE WYSTĄPIENIA STUDENTÓW PARYSKICH (A) W czwartek wieczorem na ulicach Paryża, głównie w dzielnicy łacińskiej, doszło do starć między policją a demon­strującymi studentami, którzy wyszli na ulice miasta protestując przeciwko no­wej ustawie o obowiązku slużbv wojsko­wej we Francji. Policja użyła gazów łzawiących. 1

Next