Podhradczky József: Szlavóniáról mint Magyar országnak alkatmányos részéről értekezik Podhradczky Jó'sef (Buda, 1837)
föld volt, ami Turótzi krónikája második Részének 22-dik Fejezetéből még 113 ilvánabban kitetszik. „Sigismundo Regi, illustris Princeps Georgius Rasciae Despotus — castrum Mandoralbense— Domini 1435. circa annuum — acessit. Hoc castrum postea, rebus Tureorum invalescentibus, agro Ilungarico, ut infra (Cap. 30) stilo tangetur brevi, baud parvae utilitatis fuit. Rex vero Sigismundus — in regno suo Hungariae castra Zalankemen, Kewlpen, Becke) , fluvium Kossuth, quod per Comitatum Verritzensem, et Syrmiensem decurrit, in terreno banalis iurisdictionis, assentientibus omnibus historicis, contigit, ennek okáért igaz útba szükségetet igazítanom. Az való ugyan, hogy Ersébet, Mária leányával Gálán, jelenkor Gorán, közel Diákóhoz fogattatott el (Lásd Koller Hist. Episc. V Eccl. Tom. III. p. 157. Katona Hist. Crit. Tom. XI. p. 177—178) de onnan a' hirtelen Horvátok, Magyaroktól tartván, Szlavóniába Gymnitzi várba ragadták, valamintSigmond 1387-dik oszt. Oklevelében Katonánál Hist. Crit. Tom. XI. p. 211—218 bizonyítja: „quum idem Joannes cruciferus (filius Joannis de Palidina) antefatas dominas reginas versus et trans pelagum, de partibus Regni Sclavoniae, ob metum et pavorem pluralitatis primatum , procerum et incolarum— Hungariae, resistere, et obesse sibi anhelantium, cum ipsis de Insula Iwanich et Castro Gymnich appellatis profugiens, transducere satagens, in castro Vivar (Vovigrad) cis litus pelagi situato, reclusisset.“ a) A'tsere, és adomány 1412-dikben történt; lásd azon oklevelet, mellyet Imag. Xov. Hung. Cap. VII. Timon kiadott, és Despota György levelét Katonánál Hist. Crit. Tom. XIII. p. 770—790.