Katona István: Historia regum stirpis Arpadianae. Tom. I. Complectens res gestas S. Stephani, Petri, Samvelis Abae. (1779)
1014
REX L 139 beati Stephani (ita mox post obitum beati titulum Stephano Scriptor hic Synchronus tribuit) regis Vngarorum, ipsius venerabilis miri cognati (nempe per Gielam, e Saxoliibus oriundam) emanauit, cuius animum magno dilectionis incitatit amore, ut hunc siade ai siadem videret, quem sic de virtute in virtutemproficere frequens fama praedicaret. Vnde facium esi, vt ad ipsium nuncios dirigeret, et vt ad eum venire non recusiaret, omni studio posiularet. Virtutem domini, conversionis siuae non immemor, haec sibi minime licere respondebat, quae rex pius posiulabat. His rex auditis, maioris inflammatur caritatis amore, et velut antea nuncios direxit , sied ille sie venire etiam siecundo denegatiit. Tertio itaque posillum, veluti primo, fecundo, transmitebat, et ut ipsius petitioni asiensium praeberet, humiliter postulabat. Igitur fanctus Guntherus, regis tandem vicius precibus, eius petitioni, acet inuitus, annuit, et accepta abbatis et fratrum benedictione, cum transmissis legatis pariter et ipse ad regem peruenit. Rex autem, visio siantio Gunthero, gaussius esi, et quomodo huncarilius, veluti iusium et fanctum , diligebat, circa ispsium maiorem diligentiam habere siatagebat. Fattum esi autem, dum hora prandii fandus Guntherus mentae regis pariter consiedissiet; rex sibi patonem affatum apposiuit; et ut carnibus vesiceretur, intime flagitare coepit. Sancto autem viro siub regulari conversatione degente, et huius modi cibis abstinente, penitus contradicebat, et illicitis cibis sie contaminari nolle afferebat. Cuius voluntati rex non minui A. C. 1014.