Katona István: Historia regum stirpis Arpadianae. Tom. I. Complectens res gestas S. Stephani, Petri, Samvelis Abae. (1779)
1041
R E X II. 599 rici, Germaniae regis, opem imploraret. Prius tamen, quam Henricum accessisset, ad Adalbertum , Austriae marchionem , eum Se recepisse, Synchroni Scriptores ac Suppares testantur. Ex his Hermannus Contractus ita loquitur : (a) Ipsio anno Vngarii persidi, Ouonem quemdam regem sibi consiituentes, Petrum, regem siuum, occidere moliuntur; qui vix fuga lapsius primo ad marchionem nosirum Adalbertum , fororis juae maritum, profugus venit; indeque ad regem Heinricum veniens, pedibusque eius prouolutus, veniam et gratiam imploranit et impetrauit„ In eamdem Sententiam Aloldus Scribit, quum , postquam Petrum ob vitia plurima, quibus Scatebat, Subditis inuiSum euasisse dixisset, haec Subiicit: (b) Idem, dum Hungari ab eo ad Ononem, fua lingua Abam, desiemnt, regno priuatur. Fugit vero ai Adalbertum, cuius leuir erat, siue frater vxoiris, Eumdem eiusdem Adasberti leuirum fuisse, testatur etiam Otto Frisingensis, quum' ita de Henrico Scribit: (c) Petrum, regem eorum, ab Ouone regno fraudulenter piflfum, interceffíone Alberti marchionis , cuius leuir erat9 exfulem fufcepit. De hoc igitur nexu propinquitatis, ob quem Petrus ad Adalbertum primo confugerat, a nemine dubitari potest. Id Solum in quaestionem vocatur, cuius illa Petri Soror, Adalberri coniunx, generis et nominis fuerit. P p 4 CX. (a) M A. C 1041 (b) Ad, A. C. 1040. (c) Libr. VI. C. XXXIII, A. C. 1041.