Katona István: Historia regum stirpis Arpadianae. Tom. II. Complectens res gestas Andreae I., Belae I., Salomonis, Geisae I., S. Ladislai. (1779)
1049
REX IV. 5 . revocatus, manifesta hostilis animi signa prodebat. In omnem igitur occasionem nocendi Hungaris intentus , quum abio ipse Germaniae negociis impediretur, Adalbertunk, Austriae marchionem , militibus Suis adiutum , in Hungáriam Krrumpere iussit. Imperator, inquit Aloidus, (a) Adalbertum marchionem denuo arma in Vngariam expedire mandat, et ipre milites submisit, quibus tamen Andreas aditum caute praeclusit, ac interim per legatos iram Hainrici mitigauit, fidem cum tributo promittens. Nondum a cladibus, quas antea Henricus intuberat ita Hungaria Se recollegit, ut armatas hostibus copias rex opponere posset. Quare partim aditum in Hungariam irrumpentibus interclusit, partim promissum tributum innovando Henricum sibi conciliare studuit. At illum promisiis his noli ,acquieuisse, hostilitas, quam tinis consequentibus in Hungaros expromiit , ostendit. Rursus igitur ex hoc Andreae promisso, quod Henricus non acceptauit, nihilli iuris in Hungariam accreuit. Idem promissum Andreae regis Australe chronicou ita refert: (b) Andreas, rex Vngarorum , per legatos imperatori Hannrico subieblionem et annuum censum iure iurando promisit. Quare de his, quae hunc in annum Alcidus comignanit, non ita possumus dubitare, sicut de bello, D 2 quod (a) Ad A. C. 1049. (b) AU A. C. 1049, =v,=r=3* A. C. 1049.