Katona István: Historia regum stirpis Arpadianae. Tom. III. Complectens res gestas Colomani, Stephani II., Belae II., Geisae II. (1780)

1152

REX XIL 641 militaris prorjus prouidentiae facinus, me­moratu dignum effe, arbitror. Quum enim ab Sauo siatueret difcedere, quo Hungaris occurreret, vafaque iam collegiffet; impera­­uit nauium praefeSlo, vt in alteram siuuii ripam traiiceret, ibique consifleret cum na­­uibus: ac , fiquis ex Romanis, fugam me­ditatus , fe traiici posiularet; quasi non vi­deret hominem , nihil moraretur. „ Vel si ,, ipfe , imperator, adero9 aliaque, „ űí* modo videantur, w animum induxero; ,, iujfero negligas, neceffe esi: sin Se­­,, CW5 feceris; continuo palo affixus, fitppli­­,, cium non ejjugies. „ ifo quidem ille sic tum ordinauit, -of űi audaciam et magnani­mitatem aditum, quemadmodum diximus , mi­litibus quodammodo faceret. wz*?­­iz/m rwrtu compendium adesi; tum ab au­dacia neceffario petendum esi auxilium„ iraw inde paranti, quidam a Romanis captiuis, dft Hungaris euaferat, iam iam aduenturum regem indicat. (Vel hinc ap­paret Graeci Scriptoris adulatio , Manueli plenis modiis victorias admetientis; Hun­­garis contra meras clades assricantis; nus­quam euim cladis, qua hic captiuus in manus Hungarorum inciderit, meminit) Hoc accepto nuncio, imperator vixSefe con­tinere potuit; veritus, ne, quum prior adue­­niret 9 fugientes Romanos aggredi videretur Hungarorum exercitus. Ordinata igitur a­­cie, retroceffit. Vt vero conllitit, non ipfum adeffe regem, jed Belosim, qui primas apud eum obtinebat (banum vocant eiusmodi di­gnitatem Hungari) appropinquare cum exer- Tora. IIL Ss citu; A. C. 115a.

Next